ေရွ႕ဆီေကာင္းကင္၊ ပုလဲစင္ဝယ္
သစ္လြင္အရုဏ္၊ ေရာင္ျခည္လႈံ၏။
ပ်ံ႕ပ်ဴးရႊင္ၾကည္၊ သြင္းေလျပည္ဝယ္
ဖူးစည္ပြင့္စုံ၊ သရက္ထုံ၏။
ဆိတ္ၿငိမ္သာေမာ၊ ၿမိဳင္ညိဳေတာ၌
ဥၾသသံစုံ၊ ေတးမ်ိဳးပုံ၏။
သစ္ရိပ္ညိဳမွ၊ စခန္းထသည့္
ရႊင္ပ်သာၾကည္၊ ခရီးသည္လည္း
ၿဖိဳးစည္သစ္ပြား၊ စြမ္းအင္အားႏွင့္
“ေယာက်္ား ငါကိုယ္”၊ ျမြက္ဟဆို၍
မိုးကိုေမ်ွာ္မွန္း၊ ေရွ႕ဆီလွမ္းသည္
ႏႈတ္ခြန္းေနသို႔ဆက္မည္တည္း။ ။
မင္းသုဝဏ္
ပုဒ်မတစ်ခုချ၊ တစ်လက်မခန့်အကွာမှာ နောက်တစ်ခုထပ်ချ (ပြီးရင်ပြီးပြီ)
-
မနေ့ကလိုပဲ ဒီဇင်ဘာ ၄ ဟာ
သတိမရတစ်ချက် ရတစ်ချက်နဲ့ ငါ့ဆီရောက်လာတယ်
သြော်....နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်တောင် ပြည့်ခဲ့ပေါ့ (အော်....!)
ဒီမြေကြီးကို ငါ့လက်နဲ့ငါ တူးယက်...
No comments:
Post a Comment