အခုေတာ့
ဇာတ္လမ္းက မသန္းျဖစ္
ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္
မိန္းမေတြအေၾကာင္း မခန္႕မွန္းတတ္ခဲ့လို႔
ဖက္ၾကမ္းတစ္လိပ္နဲ႔ပဲ စခန္းသြား
တစ္ခါက
အကြက္ဆန္းထြင္ၿပီး
ဓာတ္ၾကမ္းတိုက္ကာ
ဖက္နမ္းလိုက္ေတာ့လည္း
ရွက္ရမ္းၿပီးျပန္ဝဲလာတဲ့
လက္တစ္ျခမ္းစာသာ ရခဲ့
ငါ့ဘဝက ဗြက္လမ္းထဲက
နတ္နန္းက နင္ဆက္မလွမ္းသင့္ေတာ့ဘူး
ငါသိတယ္ ခန္႔မွန္းေျခသုည
ထြက္လမ္းမရွိေတာ့ဘူး
လက္တစ္ကမ္းအပစ္ အလိုမွာ
ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ မ်က္ကန္းအခ်စ္ေတြကို
ရပ္တန္းက ရပ္သင့္ေနၿပီ
ထပ္မစမ္းသင့္ေတာ့ဘူး
အဲဒီေန႔က ငါ့ရင္ဘတ္ကုိ
နင့္စကားလုံးေတြက ဘက္ခမ္းကစ္ ကစ္သြားေသးတယ္
ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါတို႔ႏွစ္ေယာက္အခ်စ္ကို
မွတ္တမ္းအျဖစ္နဲ႔ ငါ့ႏွလုံးသားရဲ႕ စက္ခန္းအသစ္ထဲမွာ
ထာဝရသိမ္းထားလိုက္ေတာ့မယ္…
ပုဒ်မတစ်ခုချ၊ တစ်လက်မခန့်အကွာမှာ နောက်တစ်ခုထပ်ချ (ပြီးရင်ပြီးပြီ)
-
မနေ့ကလိုပဲ ဒီဇင်ဘာ ၄ ဟာ
သတိမရတစ်ချက် ရတစ်ချက်နဲ့ ငါ့ဆီရောက်လာတယ်
သြော်....နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်တောင် ပြည့်ခဲ့ပေါ့ (အော်....!)
ဒီမြေကြီးကို ငါ့လက်နဲ့ငါ တူးယက်...
ေကာင္းလိုက္တဲ႔ကဗ်ာ ဆရာဒီ၀ိုင္းရယ္ း))
ReplyDelete