ေရညွိပင္နဲ႔ ဝါးပင္

တေန႔မွာလူတစ္ေယာက္ဟာ ဘဝကိုစိတ္ကုန္လာလို႔ အားလုံးကို အရႈံးေပးဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။ ဘဝကိုအရႈံးေပးလိုက္မယ္၊ အလုပ္ကိုအရႈံးေပးလိုက္မယ္၊ မိသားစုဘဝကိုလက္ေလွ်ာ့လိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေတာထဲကိုထြက္လာခဲ့တယ္။ ေတာထဲေရာက္ေတာ့ ေနာက္ဆုံးဘာမွဆက္မလုပ္ရေသးခင္ ဘုရားသခင္နဲ႔ စကားေျပာဖို႔ သူဆုံးျဖတ္လိုက္တယ္။

ဘုရားသခင္ကိုသူကေျပာတယ္ “ဘုရားသခင္ခင္ဗ်ား- ကၽြန္ေတာ္ဘဝကိုအရႈံးေပးေတာ့မယ္။ ကၽြန္ေတာ္အရႈံးေပးသင့္တယ္လို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္။ အရႈံးမေပးသင့္ေၾကာင္း သက္ေသတစ္ခုေတာင္ ဘုရားသခင္ကၽြန္ေတာ့္ကို ေပးစရာမရွိဘူးမဟုတ္လား…” လို႔ေမးလိုက္တယ္။ ဒါနဲ႔ဘုရားကျပန္ေမးတယ္တဲ့။
“အသင့္အနားမွာ ေရညွိပင္တစ္ပင္နဲ႔ ဝါးပင္တစ္ပင္ ေတြ႕သလား” တဲ့။

သူကေတြ႕ေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါမွာ ဘုရားက -

“အုိလူသား။ အဲဒီေရညွိပင္နဲ႔ ဝါးပင္ကို စပ်ိဳးတုန္းကအတူတူပဲ။ အေစ့ႏွစ္မ်ိဳးကို ညီမွ်တဲ့ေရေလာင္းျပဳစုမႈေပးတယ္။ တူညီတဲ့ေျမၾသဇာနဲ႔ ေနေရာင္ျခည္ကိုေပးတယ္။ သိပ္မၾကာခင္မွာ ေရညွိပင္ေလးေပါက္လာတယ္။ ေျမေပၚမွာေပါက္လာၿပီး ေျမျပင္တစ္ခုလုံးကို ဖုံးလႊမ္းသြားတယ္။ ဝါးေစ့ကေလးကေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ငါသူ႔အေပၚမွာ စြန္႔လႊတ္အရႈံးမေပးခဲ့ပါဘူး။ ဆက္ၿပီးေရေလာင္းခဲ့ပါတယ္။

တစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာတဲ့အခါမွာ ေရညွိပင္ေလးေတြက နဂိုကထက္ေတာင္ ပိုၿပီးျပန္႔ပြားလာပါတယ္။ ဝါးေစ့ေလးစိုက္ထားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ ဘာမွျဖစ္မလာေသးပါဘူး။

၂ ႏွစ္ေျမာက္၊ ၃ ႏွစ္ေျမာက္၊ ၄ႏွစ္ေျမာက္ေတြမွာလဲ ဘာထူးျခားမႈမွမရွိခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔အေပၚမွာ လက္ေလွ်ာ့လိုက္ျခင္းမရွိဘဲ ဆက္ၿပီးေရေလာင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ၅ ႏွစ္ေျမာက္မွာေတာ့ ဝါးပင္ေညွာင့္ေလး စထြက္လာပါတယ္။ ဒီလိုစထြက္လာၿပီး ၆လအတြင္းမွာပဲ ေပ၁၀၀ ေက်ာ္အပင္ႀကီးျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ ဝါးပင္ဟာ ဒီလုိအခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ဒီေလာက္အျမင့္ႀကီးတက္ႏိုင္ဖုိ႔ ၅ ႏွစ္ၾကာအျမစ္တြယ္ယူခဲ့ရတယ္ေလ။

ငါဘုရားလည္း လူသားေတြကို မသယ္ႏုိင္တဲ့ဝန္၊ မလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာ ခ်မေပးပါဘူး။ သူ႔ေနရာနဲ႔သူျဖစ္လာဖို႔ အရည္အခ်င္းေတြေပးထားတယ္ေလ။ ဝါးပင္ေလးအေပၚမွာ လက္မေလွ်ာ့သလို အသင့္အေပၚမွာလည္း ငါဘယ္ေတာ့မွ လက္ေလွ်ာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို သူမ်ားနဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွ မႏိႈင္းယွဥ္ပါနဲ႔။ ေရညွိပင္ဟာ ေရညွိပင္ေနရာမွာေနၿပီး သစ္ေတာကို စိမ္းလန္းေစသလို၊ ဝါးပင္ဟာ ဝါးပင္ေနရာမွာေနၿပီး သစ္ေတာကို လွပေစပါတယ္။

သင့္အလွည့္လာမွာပါ။ သင္အျမင့္ကိုတက္ဖုိ႔ အခု အျမစ္တြယ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေပးထားတာပါ။”…လို႔ျပန္ေျဖသတဲ့။

ဒီအခါမွာ ဘုရားက “ဝါးပင္ေလးဟာ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမင့္တက္မွာလဲ” လို႔ျပန္ေမးပါတယ္။

လူကလည္း “သူတက္ႏိုင္သေလာက္တက္မွာပါ” လို႔ ျပန္ေျဖေတာ့

ဘုရားက “ေအး..အဲဒီလိုပဲေပါ့ အသင္လည္း တက္ႏိုင္သေလာက္ အဆုံးအထိ တက္လို႔ရတယ္။ ႀကိဳးစားၿပီးတက္ေပေတာ့” လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ဒီပုံျပင္ေလးကို ေနးတစ္ျမန္မာဖိုရမ္မွာ ပူးေကာင္က ေရးထားတာကို သေဘာက်လို႔ ျပန္လည္ေဝမွ်ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။

Welcome to Yangon

“ထိထိ ေရာက္ေရာက္ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင္႔ လူငယ္တိုရဲ႔ အမႈအက်င္႔ (၇)ပါး” ေမာင္သစ္ဆင္း

(၁)ငါသာလွ်င္ ငါကံ၏ အရွင္သခင္စိတ္ဓါတ္(Be Proactive)

(မင္ဘဝ အတြက္မင္းကိုယ္တိုင္တာဝန္ယူ)

(၂)အဆံုးက စစဥ္းစား (Being with the End in mind)

(ရလာတဲ႔ဘဝမွာ မင္းဘာလုပ္မွာလဲ၊မင္႔ပန္းတိုင္ဘာလဲ)

(၃)ပထမကိစၥ ပထမထား (Put First Thing First)

(အေရးၾကီးဆံုးကိစၥေတြကို အရင္လုပ္ပါ။)

(၄)အားလံုးေကာင္း ဖို႕ေတြး (Thank Win-Win)

(ဘယ္သူမွ နာစရာမလို တဲ႔ အျပဳသေဘာထားေမြးျမဴ)

(၅)နားလည္စရာကို ပထမရွာ၊ကိုယ္႔ကိုလည္းနားလည္သြားပါေစ။

(See First to Understand,Then to Be Under tood)

(သူမ်ားေျပာတာ တည္ၾကည္စြာနဲ႔နားေထာင္)

(၆)ပူးေပါင္းလုပ္နိုင္စြမ္း (Synergize)

(ပိုေကာင္းဖို႕ အတူအလုပ္ လုပ္)

(၇)အက်င္႔ ေကာင္းေတြ ထက္ျမက္ေနေအာင္ ၾကိဳးစားေန (Sharpen the Saw)

(ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အသစ္ျဖစ္ေအာင္ အျမဲက်င္႔ေန)



အထက္မွာ စဥ္ထားတဲ႔အတိုင္း အမႈအက်င္႔ ေတြဟာ တစ္ခုေပၚတစ္ခုတည္ေဆာက္ထားတာပါ။

အမႈအက်င္႔(၁) (၂)နဲ႔(၃)ဟာကိုယ္႔ကိုယ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္နိုင္မႈနဲ႔ပတ္သက္တယ္။

ဒါကို“အတြင္းေအာင္ျခင္း” (Private Victory)လို႔ေခၚလိုက္ၾကရေအာင္။

အမႈအက်င္႔(၄) (၅)နဲ႔(၆)ကေတာ႔ လႈမႈဆက္ဆံေရး၊အဖြဲ႔နဲ႔ အလုပ္လုပ္ ေရးနဲ႔ပတ္သက္တယ္။

ဒါကို“အျပင္ေအာင္ျခင္း”(Public victory)လို႔အတိုေခၚလိုက္ၾကေအာင္။

အဖြဲ႔ဝင္ေကာင္း တစ္ေယာက္မျဖစ္ခင္ မင္႔ကိုယ္ပိုင္အက်င္႔ေကာင္းေတြကိုစုစည္းထားရမယ္။

ဘာေၾကာင္႔ဆို အတြင္းမွာေအာင္ျပီးမွ အျပင္ေအာင္မွာမို႔ပါ။

ေနာက္ဆံုးအမႈအက်င္႔ (၇)ကေတာ႔အျမဲျပန္လည္စမ္းသစ္ေနတဲ႔က်င္႔စဥ္(Renewal)ပါပဲ။

က်န္အက်င္႔ေျခာက္ခုစလံုး သန္မာထက္ျမက္ေနဖို႔ ဒီက်င္႕စဥ္ကို လုပ္ရတာ။



က်င္႔စဥ္ေတြကရိုးရိုးေလးေတြလိုပဲေနာ္၊ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ဘယ္ေလာက္တန္ခိုးၾကီးတယ္ဆိုတာ ျမင္ေအာင္

သိေအာင္လုပ္ပါဦး။ ဒီက်င္႔စဥ္(၇)ပါးကို သေဘာေပါက္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းကေတာ႔

ဒါေတြရဲ႔ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြက္ို နားလည္ထားဖို႔ပဲ။ေဟာဒီမွာၾကည္႔.........



“ထိထိ ေရာက္ေရာက္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္တဲ႔ လူငယ္တို႔ရဲ႔ အမႈအက်င္႔(၇)ခ်က္”

(၁)တုန္႔ျပန္မႈ႕

မင္႔ျပႆနာအားလံုးအတြက္ မိဘေတြ၊ဆရာေတြ၊ပါေမာကၡေတြ၊စိတ္ညစ္စရာေကာင္းတဲ႔အိမ္နီးခ်င္း၊ရည္းစား

စတဲ႔တစ္ျခားတစ္စံုတစ္ေယာက္ကိုအျပစ္တင္တယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သားေကာင္လို ခံစားတယ္၊

သားေကာင္လိုေနတယ္။ ကိုယ္႔ဘဝအတြက္ကိုဘာမွတာဝန္မယူဘူး။ တိရစ ၦာန္လိုက်င္႔တယ္၊

ဆာရင္စားတယ္။ သူမ်ားကဆဲရင္ျပန္ဆဲတယ္။ ကိုယ္လုပ္တာ မွားမွန္းသိေပမယ္႔ လုပ္တာဘဲ။



(၂)အစကစျပီးမေတြးဘူးေဘာင္

ဘာေဆာင္ရြက္ဖြယ္အစီစဥ္မွမရိွဘူး။ ပန္းတိုင္ဆိုတာေဝလာေဝး။ မနက္ဖန္အေၾကာင္းမေတြးပါဘူး။

ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေမာင္ဘခ်စ္။ မ်က္ေမႊးတစ္ဆံုးပဲေတြးတယ္။အခိုက္အတန္႔ေလးထဲမွာပဲေနတယ္။

စားျပီးအိပ္ေန ဘိကၡေဝ၊ ေသရင္ပတ္လက္နတ္ျပည္တတ္။



(၃)ပထဆံုးကိစၥ ေနာက္ဆံုးမွ

မရိွလို႔ လုပ္စားၿဖည္းျဖည္းေပါ႔။ ဘဝအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲအေရးၾကီးတဲ႔ကိစၥျဖစ္ျဖစ္

ေတာ္ေတာ္နဲ႔မလုပ္ျဖစ္ဘူး။ဖုန္းေျပာရင္လဲသိပ္ၾကာတယ္။ တီဗီေ႔ရွကလည္းေတာ္ေတာ္နဲ႔မထ။

အိမ္စာေတြက်ေတာ႔ မနက္ျဖန္ကိုေရႊ႔႕။ အဓိကအလုပ္ကိုမလုပ္မိ၊အေသးအဖြဲေတြကိုသာအရင္လုပ္မိ။



(၄)ငါအနိုင္-မင္းအရႈံးပဲေတြး

ဘဝဆိုတာ အညာတာမဲ႔ ရက္စက္ရတဲ႔ စစ္ပြဲပဲ။ ကိုယ္ကဦးေအာင္သာခ်ပစ္။ ဘယ္သူ႔ကိုုမွ

အနိုင္မခံေလနဲ႔။သူမ်ားနိုင္တာ ကိုယ္႔ရႈးံတာပဲဆိုတာမေမ႔နဲ႔။ ေအး-ကိုယ္ရႈံးမယ္ပံုေပၚရင္ေတာ႔

ဆြဲခ်သြားမယ္။



(၅)ငါ႔စကားႏြားရေျပာ၊နားေထာင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္

ပါးစပ္တစ္ေပါက္နဲ႔ေမြးလာတာ၊အသံုးခ်မွာပဲ။မ်ားမ်ားသာေျပာ။ ကိုယ္႔ဘက္က အျမင္ကိုအရင္ေျပာ။

ျပီးမွ သူမ်ားေျပာတာကိုေခါင္းတညိ္တ္ညိတ္လုပ္ “အင္း၊အဲ” နဲ႔ နားေထာင္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္။

သူမ်ားအျမင္မလိုခ်င္ေပါင္။ ကိုယ္ကပဲေပးလိုက္မယ္။



(၆)မပူးေပါင္းေရး

သူတစ္ပါးဆိုတာ ကိုယ္လိုမဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္နဲ႔မတူဘူး။ ဘာေၾကာင္႔ပူးေပါင္းေနရဦးမွာလဲ။

ကိုယ္႔မွာစိတ္ေကာင္းေတြရိွရင္ ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္ အရာရာပိုေကာင္းေအာင္လုပ္နိုင္တာပဲ။

ကိုယ္႔ကြ်န္းကိုယ္ေဆာက္ ကိုယ္႔ေနရာကိုယ္ေန။



(၇)ကိုယ္႔အားကိုယ္ျဖဳန္း

အလုပ္ေတြ ပိလြန္းလို႔ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ တိုးတက္ေအာင္၊အသစ္ျပန္ျဖစ္ေနေအာင္၊

အခ်ိန္မယူနိုင္ပါဘူး။ဘာအသစ္မွမေလ႔လာျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္လက္ေလ႔က်င္႔ခန္းဆို ေဝလာေဝး။

စာအုပ္ေကာင္းေတြနဲ႔ေဝး၊သဘာဝတရားနဲ႔ေဝး ကိုယ္႔စိတ္ကို ႏုိးေစတဲ႔ အရာေတြနဲ႔လည္း

တစ္ကမၻာစီေဝးေနတယ္။



အထက္မွာျပခဲ႔တဲ႔ အမူအက်င္႔ေတြဟာ က်ဆံုးခန္းအတြက္ ရံုဝင္ခေတြပါပဲ။

ကံဆုိသည္မွာ-အရိုး

KanSoThiMhar - AhYoe