ကွန်ကရစ်ကို တိုးထွက်ပွင့်တဲ့ နှင်းဆီ
-
ကွန်ကရစ်သား အက်ကွဲကြောင်းလေးတစ်ခုကနေ ဖူးပွင့်ခဲ့တဲ့ နှင်းဆီတစ်ပွင့်အကြောင်း
ခင်ဗျား ကြားဖူးသလား
သဘာ၀ရဲ့ဥပဒေသတွေ မှားယွင်းကြောင်း သက်သေပြရင်း သူဟာ ခြေထော...
Showing posts with label ျမန္မာ. Show all posts
Showing posts with label ျမန္မာ. Show all posts
Friday, July 3, 2009
Saturday, August 9, 2008
အမဲလိုက္ေနၾကေသာ သားေကာင္မ်ား
(၁)
လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးွ။ ။ ပတ္စ္ပို႔ အနီေရာင္ကိုၾကည့္၍ မ်က္ႏွာရႈံ႕တြကာ မင္းက
ဒီႏိုင္ငံကိုဘာလာလုပ္တာလဲ?
သားေကာင္ ။ ။ ခင္ဗ်ာ…(မန္က်ည္းသီးခန္႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္)
လဝက ။ ။ မင္းအဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္လား? မင္းဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ?
(မာေရေက်ာေရ ငပ်င္းၿခံစည္းရုိး ဆက္ဆံေရးျဖင့္)
သားေကာင္ ။ ။ ေၾသာ္…အ..အလည္..လာတာပါ (အထစ္အထစ္ျဖင့္ေျဖ)
လဝက ။ ။ မင္းဟိုဘက္မွာ ခဏေစာင့္။
အတန္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးေသာအခါ။ ေနာက္ထပ္ သားေကာင္ ၄ ေယာက္ခန္႔တိုးလာေလသည္။
လဝက ။ ။ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့... ဟုဆုိကာ ရုံးခန္းအတြင္းသို႔ဝင္သြားေလသည္။
လဝက အရာရွိ ။ ။ မင္းတို႔က ဒီကို လာလည္တယ္လို႔ေျပာတယ္ေနာ္..မင္းတို႔ဆီမွာ
လည္စရာပတ္စရာ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ပါလဲ? အိတ္ဖြင့္ျပ?
သားေကာင္မ်ား ။ ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ အိတ္ဖြင့္၍ အထဲရွိပိုက္ဆံမ်ားျပေသာ္..
လဝက အရာရွိ ။ ။ ေရၾကည့္စမ္းကြာ..
သားေကာင္မ်ား ။ ။ ပိုက္ဆံမ်ားကို တစ္ရြက္ျခင္းေရျပ..
ထို႔ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ဟိုေမး ဒီေမးလုပ္ၿပီးေသာအခါ ရက္သုံးဆယ္ေနခြင့္ ကို ဒုံး…ဒုံး..ဟု တံဆိပ္တုံးထုကာ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးေပးလိုက္ေလသည္။
(၂)
သားေကာင္ ။ ။ ဟဲလုိ…
မုဆိုး ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ…
သားေကာင္ ။ ။ သတင္းစာထဲမွာပါတဲ့အလုပ္ေၾကာ္ျငာကို စိတ္ဝင္စားလို႔ပါ။
မုဆိုး ။ ။ ခင္းဗ်ားက Singaporean လား PR လား?
သားေကာင္ ။ ။ ေၾသာ္..ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာျပည္ကလာတာပါ။
မုဆိုး ။ Foreigner ဆိုရင္ေဆာရီးပါ..ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္မခံပါဘူး..(ဖုန္းခ်သြား..)
သားေကာင္ ။ ။ တူ…တူ…တူ…သံျမည္ေနေသာဖုန္းသံကို နားေထာင္ရင္း
ေငါေတာင္ေတာင္ျဖင့္က်န္ရစ္
(၃)
သားေကာင္ ။ ။ အားကုိးပါရေစ အစ္ကိုရယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေဖာင္ဖ်က္ၿပီးလာတာမို႔လို႔ပါ။
အေမကလည္း ၿခံကိုေရာင္းၿပီးကို တစ္ခါတည္း အေမြေပးလိုက္တာ။
ဒါကုန္လည္း ဖ်ာပုံျပန္လို႔မရေတာ့လို႔ပါ။
မုဆိုး ။ ။ စိတ္ခ်စမ္းပါငါ့ညီရာ။ အစ္ကိုလုပ္ေပးလိုက္လို႔ အဆင္ေျပၿပီး
အိမ္ကိုေငြျပန္ပုိ႔ေနတဲ့လူေတြ တစ္ပုံႀကီး။
သားေကာင္ ။ ။ ယုံပါတယ္ဗ်ာ။ ယုံပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘယ္ေလာက္ေပးထားရမွာ?
မုဆုိး ။ ။ တစ္ရာထဲပါကြာ။ ဒါကလည္း မင္းတို႔အတြက္အလုပ္ရွာေပးတုန္း
ငါသြားစရိတ္..လာစရိတ္ေလာက္ပါ။ ေထာင္ျမင္ရင္ရာစြန္႔ရမွာေပါ့
ဟုတ္တယ္မလား? မင္းက အဂၤလိပ္စကားလည္း မေကာင္းေတာ့
ငါ့အဆက္အသြယ္နဲ႔မွ အဆင္ေျပမွာေလ။
သားေကာင္ ။ ။ အလုပ္တကယ္လို႔မရရင္ေရာ ဒီပိုက္ဆံျပန္ရမွာလား?
မုဆိုး ။ ။ တစ္ဝက္တိတိျပန္ရေစမယ္ကြာ။ ကတိေပးတယ္။
သားေကာင္ ။ ။ ယုံပါတယ္ဗ်ာ။ ဗမာအခ်င္းခ်င္းပဲဟာ ရုိင္းပင္းကူညီတတ္ၾကပါတယ္…
ေရာ့..ေရာ့..ဒါကကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ထြက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ..
သူတို႔ကိုလည္း ကူညီေပးပါ အစ္ကိုရာ။ ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး။
ထိုသို႔ျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို ေငြတစ္ရာေပးလိုက္က ထိုေန႔မွစ၍ ကတိတစ္ဝက္ႏွင့္ ပြဲစားတစ္ပိုင္း မုဆိုးရိုင္းက ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ဆုံးသြားေလေတာ့သည္။
(၄)
လူေတြ႕ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုသို႔သြားကာ ေလွ်ာက္လႊာတင္ေသာအခါ
သားေကာင္ ။ ။ ေလွ်ာက္လႊာေလးတစ္ေစာင္ေလာက္မရဘူးလားဗ်ာ။
စာေရးမ ။ ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကၽြန္းဆြယ္တစ္ခုလုံး သူ႔လုပ္စာ ထုိင္စားေနရေသာ
မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးႏွင့္ ေရာ့…အင့္…
သားေကာင္ ။ ။ ဒါနဲ႔လာေလွ်ာက္တဲ့လူက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိလဲမသိဘူး။
စာေရးမ ။ ။ စာရင္းစာအုပ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍ အင္း ရွင္အပါအဝင္ဆို ရွင္တို႔လူမ်ိဳးႀကီးပဲ
ဒီပို႔စ္ကို လာေလွ်ာက္တာ အေယာက္ ၁၂၀ ရွိၿပီ…
သားေကာင္ ။ ။ ခင္ဗ်ာ…!!!!
(၅)
ထိုသုိ႔ျဖင့္ ရက္မ်ားက တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ ကုန္ဆုံးရန္ နီးကပ္လာေလသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ သတင္းစာထဲတြင္ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုသြားေတြ႕သည္။
စားေသာက္ဆိုင္ အကူ စားပြဲထိုး၊ ထမင္းခ်က္၊ ေတာက္တိုမယ္ရ ဘာညာသာဓကာ အလုိရွိသည္။ (Foreigner Welcome)
ေရငတ္တုန္း အင္းေလးကန္ထဲျပဳတ္က်သလို မေျပးရုံတမယ္ျဖင့္ ဗ်ဴးရန္သြားသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ရြာတုန္းက သာေအး အလွဴလို လူေတြက အမ်ားသား။ ေရႊေတြေရာ ဖအုပ္ထုပ္ေတြေရာ။ ကိုယ္လိုသူလို လူမ်ိဳးမ်ား အပူလႈိင္းမ်ားကို အုပ္၍ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ၿပဳံးျပၾကသည္။ အို.....ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္မွေတာ့ မထူးဟု ဆိုကာ ေလွ်ာက္လႊာျဖည့္၍ အလွည့္ကိုေစာင့္ေနမိသည္။ ကိုယ့္အလွည့္လည္းေရာက္ကာနီးေရာ ဗ်ဴးသည့္လူကထြက္လာကာ လူေတြအရမ္းမ်ားေနသည့္အတြက္ သူကပဲ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္အေသးစိတ္ကို အားလုံးနားေထာင္ႏိုင္ရန္ ရွင္းျပသည္။
မုဆိုး ။ ။ ဒီစားေသာက္ဆိုင္က အခုမွစဖြင့္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီအေနနဲ႔
ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ အေတြ႕အႀကဳံရွိတဲ့လူ၊ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ပညာအရည္
အခ်င္းေတြျမင့္မားေနပါေစ ေအာက္ထစ္ တစ္လကို ၁၀၀၀ ကစေပးပါမယ္။
ပညာအရည္အခ်င္း လုပ္သက္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားေပမယ့္ အလုပ္မွာ စြမ္းေဆာင္
ရည္ရွိမရွိကို မသိတဲ့အတြက္ အခုလို စေပးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္မ်ားေတာ့
၂ လတန္သည္ ၃ လတန္သည္ ႀကဳံရင္လည္း ႀကဳံသလို မႀကဳံရင္လည္း မႀကဳံသ
လိုေပါ့ဗ်ာ…ၾကည့္က်က္တိုးေပးပါမယ္။
သားေကာင္မ်ား ။ ။ (ရြစိ..ရြစိ..ျဖစ္ကုန္၍) ေခါင္းလိုက္ညိတ္သည့္လူကလည္း ၿငိမ့္လွ်က္..
မလႈပ္မရွက္ျဖင့္ ေက်ာက္ရုပ္လိုၿငိမ္သက္သူမ်ားကလည္း ၿငိမ္သက္
လွ်က္.... မုဆိုး၏ အပစ္ကို ေသမထူးေနမထူးသေဘာျဖင့္
ပစ္ကြင္းေကာင္းေစရန္ တစ္ခ်ိဳ႕က မသိမသာ ေက်ာလွည့္ေပးသည္။
(၆)
သားေကာင္ ။ ။ ကၽြန္မကို လူအိုရုံမွာ အလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ေအ့ဂ်င့္က လႊတ္လိုက္တာပါ။
ဒီေရာက္မွ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ပထမကေတာ့ စလုံးတစ္
ေယာက္အိမ္မွာလုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တစ္ပတ္တစ္ခါ အျပင္ထြက္
ခြင့္ရသလို မုန္႔ဖိုးေလးဘာေလးလဲရပါတယ္။ တစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္ျပည့္ေတာ့မွ
ဗမာအိမ္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းဆိုၿပီးေတာ့
အားတက္မိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ တစ္ပတ္ကိုလည္း
တစ္ရက္မွ နားလို႔မရ။ အလုပ္ဆိုလည္း အားလုံး သိမ္းက်ဳံးလုပ္၊
ကၽြန္မဘြဲ႕နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ တစ္ျခားအလုပ္ရွာဖို႔ အင္တာနက္ဆိုင္ကို အသြား
လမ္းေရာက္ေတာ့မွ အိမ္ရွင္က ဇက္ေၾကာတက္လို႔ဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ေခၚ
ပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအိမ္ကိုေရာက္မွ ပိုဆိုးေတာ့တာပါပဲ။
နိဂုံး
ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ အလုပ္ဆိုတဲ့အမဲေကာင္ကိုလိုက္ရင္း ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ဒီကၽြန္းေပၚကို ေရာက္လာၾကပါတယ္။ တစ္ရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္၊ ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းဆိုသလို အဆင္ေျပတဲ့လူေတြရွိသလို အမဲလိုက္ရင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သားေကာင္ဘဝေရာက္တဲ့လူေတြလည္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အလုပ္မလုပ္ခင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စုံစမ္းၾကပါ။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းဆိုၿပီး မယုံလြယ္ၾကပါနဲ႔။ မုဆိုးတစ္ပိုင္း ပြဲစားရိုင္းမ်ား၏ ေဘးရန္မွလည္း ကင္းေဝးၾကပါေစဗ်ာ….
Friday, May 30, 2008
ေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္
ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ နာဂစ္မုန္တိုင္းဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ လူတိုင္းအသိပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူေတြအတိဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ ဒီၾကားထဲ ၾကားရသည့္ သတင္းေတြကမေကာင္း။ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား၊ မိသားစုဝင္မ်ား ေပ်ာက္ဆုံး၍ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္သူမ်ား၊ ေပါေလာေပၚေနေသာအရာမ်ား၊ တန္းစီအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား၊ ဝါထိန္ေနာက္က်ိေသာ ရြံ႕ေရမ်ား၊ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ အမိုးမ်ား၊ မုန္တုိင္းတိုက္ေနတုန္း သစ္ပင္ေပၚတြင္ ခုိကာ မုန္တိုင္းၿပီးသည့္ေနာက္ ဝတ္စရာမရွိ၍ အေလာင္းဆီက ထမိန္ေကာက္စြပ္ခဲ့ရေသာ အေမအို၊ ဆားငန္ေရဖုံးလႊမ္းကုန္ေသာ လယ္ကြင္း၊ စပါးက်ီ စသည္ စသည္ျဖင့္ ခ်ေရးလို႔မကုန္ႏိုင္ေသာ ဒုကၡမ်ားကို နာဂစ္ကေဆာင္ယူလာခဲ့သည္။
သတင္းၾကားၾကားခ်င္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရုံျဖင့္မၿပီး လုပ္စရာရွိသူမ်ားကို ဖင့္ေႏွးမေနပဲေဆာင္ရြက္သူမ်ားရွိသည္။ မေဆာင္ရြက္သူတစ္ခ်ိဳ႕လည္းရွိသည္။ အလွဴေငြေတြေကာက္ၾကသည္။ အဝတ္အစားေတြအလွဴခံသည္။ ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကား ေက်းရြာေတြအထိ သြားကာ မုန္တိုင္းကယ္ဆယ္ေရးေတြ တပိုင္တႏိုင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ အားယားေနသူမ်ားေလာ? မတရားရေသာ ပိုက္ဆံေတြေပါမ်ားကာ နာမည္ေကာင္းလိုခ်င္၍ ေလွ်ာက္လွဴေနသူမ်ားေလာ ေကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ မဟုတ္…ကိုယ္အလုပ္ကိုျဖတ္၍ ဒုကၡသည္မ်ားကို ဂရုဏာသက္ကာ မအားသည့္ၾကားမွ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္အေနျဖင့္ ကူညီေနသူမ်ားျဖစ္သည္။
ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က သူ႔ iPod Player ကုိေရာင္းခ်၍ လွဴသည္။ အရင္က ဆူနာမီဒဏ္ခံခဲ့ရဘူးေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ရာဘာျခံအလုပ္သမားမ်ားကလည္း သူတို႔ေခြ်းႏွဲစာထဲက လွဴဒါန္းသည္။ သူတို႔နည္းတူ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဒုကၡသုကၡေပါင္းစုံခံကာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားကိုမရရေအာင္ရွာေနသူမ်ားကလည္း မိမိတို႔၏ လုပ္အားမွရေသာ ေခၽြးႏဲွစာမ်ားျဖင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ လွဴဒါန္းသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းဒုကၡသည္မ်ားကို ဒီအတိုင္းပစ္မထားေၾကာင္း အေရးႀကဳံက သက္လုံေကာင္းေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးစိတ္ဓာတ္ကို လွစ္ျပေနသလုိပင္။
ေမတစ္ေယာက္ဆိုရင္လည္း သူ႔အေမေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ၾကားမွ ဒုကၡသည္ေတြကို ဦးစားေပးကာ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကိုသြားေရာက္ကူညီခဲ့သည္။ သူမ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမ၏ အသက္ကိုပင္မမွီေတာ့။ သူ႔အေမကလည္း ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေဆးသြင္းသည္ကိုပင္ လက္မခံ၊ ကိုယ့္ေဝဒနာအစား ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ပူပန္ေနခဲ့ေသးသည္။ သားသမီးမ်ားထဲတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး တစ္ျခားႏိုင္ငံမွ ခဏတစ္ျဖဳတ္ျပန္ေရာက္ေနခိုက္၊ မိမိေဝဒနာသည္းေနခ်ိန္၌ပင္ မိမိအတၱအစား ဒုကၡသည္ေတြဆီ သြားေရာက္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ စိတ္သေဘာထားႀကီးျမင့္ေလးျမတ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားမိပါသည္။
လူတိုင္းသည္ မိသားစုကို အခ်စ္ဆုံးျဖစ္သည္။ ရပ္ေဝးမွ ခဏတစ္ျဖဳတ္အိမ္ျပန္ေရာက္သူတိုင္း မိသားစု၏ အရသာကိုခံစားခ်င္ၾကစျမဲျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေစာင့္ခဲ့ရေသာ တန္ဖိုးရွိေသာအခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ိဳးမက မိခင္မက်န္းမမာျဖစ္ေန၍ အိမ္တြင္မရွိမျဖစ္ေနရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ တစ္မိသားစုထက္ အတိဒုကၡေရာက္ေနေသာ၊ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေနေသာ၊ ဝါးအစည္းေျပေနေသာ တစ္ျခားမိသားစုအမ်ားအျပား အတြက္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ကာ တတ္အားသေရြ႕ကူညီခဲ့ေသာ စိတ္ဓာတ္ကို လွဳိက္လွိဳက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။
နာဂစ္မိုးသည္ ဒုကၡပန္းေတြကိုပြင့္ေစသည္။ သို႔ေသာ္သူႏွင့္အတူ မျမင္ရေသာ စည္းလုံးျခင္း လွ်ပ္စီးစြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္းယူေဆာင္လာခဲ့သည္။ နာဂစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းပို၍ စည္းလုံးရသည္။ တစ္ဦးဒုကၡေရာက္ေနပါက တစ္ျခားသူတစ္ဦးကလည္း လွ်စ္လွဴမရႈတတ္ေသာ ျမန္မာစိတ္ဓာတ္ကို မီးေမာင္းထိုးေပးခဲ့သည္။ အခက္အခဲတစ္ခုကို အတူရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမည္ဆိုေသာ မိသားစုစိတ္ဓာတ္ကို မွတ္ေက်ာက္တင္ေပးခဲ့သည္။ နာဂစ္ဒုကၡေရာက္သူမ်ား အတြက္ ဒုကၡသုကၡေပါင္းစုံခံကာ ကူညီေပးသူမ်ားအားလုံးကိုလည္း သူတို႔အားလုံးကိုယ္စားေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ဘေလာ့ခ္ကေန ေလးစားဂုဏ္ျပဳလိုပါသည္။ မုန္တိုင္းဝင္ၿပီးရင္ ေလျပည္တိုက္ခတ္စျမဲျဖစ္သည္။ အားလုံးအတြက္ ေလျပည္သုတ္ျဖဴးခ်ိန္…ထိုအခ်ိန္သည္လည္း မေဝးေတာ့ၿပီျဖစ္ပါေၾကာင္း….
လူတိုင္း ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးႏိုင္ပါေစ…
Subscribe to:
Posts (Atom)
