ဓားတစ္လက္သုိ႔…ေပးစာ..

ဘဝမွာ အေမက ဒိုင္းတစ္လက္ဆိုရင္

အေဖဆိုတာဟာ ဓားတစ္လက္ပဲ….

အေဖဟာ သူ႔သက္တမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ ေရထဲမွာရင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ႀကီးျပင္းေစတယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က အေမာမေျပေစခဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာေျပာေနတဲ့ ဘဝဟာ အေဖရင္ဆိုင္ခဲ့တာရဲ့ ေျခဖ်ားမွမမွီေသး။ ဒါေတာင္ကၽြန္ေတာ္က ညည္းတြားေရရြတ္ျပ။ အေဖကေတာ့ ရီခ်င္ရီေနမွာေပါ့ဗ်ာ။

မိန္းကေလးေတြနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ စိုးရိမ္တဲ့အေဖ “ေဟ့ေကာင္ မင္းခုထိရည္းစားမရွိေသးဘူးလား” “မင္းအရြယ္က ငါဆိုရင္…”

စသျဖင့္အားမလိုအားမရျဖစ္ျပ..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ပထမဆုံးရည္းစားစာ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲက အေဖမိတာေလဗ်ာ…စိတ္ခ်ပါ ကၽြန္ေတာ္ဘုန္းႀကီးေတာ့ မဝတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ လဘၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတုန္း ေနာက္ကအေဖေရာက္လာေတာ့ မီးကိုကဗ်ာကယာျငွိမ္းလိုက္မိတယ္။ အေဖေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတဲ့စကားက “ေဟ့ေကာင္ ေသာက္ခ်င္ရင္ေသာက္၊ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းဆိုတာ လုပ္ရဲရင္ခံရဲရတယ္။ မင္းလည္းေဆးလိပ္ဆိုးက်ိဳးသိသားပဲတဲ့” ဟုတ္တယ္အေဖ..ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္မိုက္လို႔ေကာင္းတုန္းဗ်။

ငယ္ငယ္တုန္းက လမ္းထဲကေကာင္ေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္လို႔ငိုၿပီးျပန္လာတဲ့ အစ္ကိုကို အိမ္ေရာက္ေတာ့သူက ထပ္ထိုး “မွတ္ထားကြ ရန္ျဖစ္ရင္ ျပန္ခ်၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီအတိုင္းျပန္မလာခဲ့န႔ဲတဲ့” အဲဒီကတည္းက သူငယ္တန္းေတာင္မေရာက္ေသးတဲ့ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သုံးတန္းေရာက္ေနတဲ့ အစ္ကိုကို လက္သီးထိုးနည္းနဲ႔ ကရာေတးသင္ေပးတဲ့အေဖ…စာေရးတိုင္းေမးတယ္။ ေရခ်ိဳးခါနီးတိုင္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ ဒိုက္ထိုးတဲ့…. အဲဒီကတည္းက လုပ္ျဖစ္တဲ့အခါလုပ္ မလုပ္ျဖစ္တာကမ်ား..ခုဆိုရင္ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေနၿပီေပါ့ဗ်ာ…

မွတ္မွတ္ရရ အစ္ကိုနဲ႔က်ားပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ခဏခဏအကြက္ျပန္ေရြ႕ေတာ့ နားရင္းတီးၿပီးေျပာတဲ့စကား “ေဟ့ေကာင္ အားကစားလုပ္ရင္ ႏိုင္ခ်င္ရုံသက္သက္ မညစ္ပတ္ရဘူးကြတဲ့” အဲဒီကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ အကြက္ျပန္မေရြ႕တတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ…

သူငယ္တန္းတုန္းက အဆင့္တစ္ရရင္ စက္ဘီးတစ္စီးဝယ္ေပးမယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အဆင့္ တစ္ဆယ္ရရင္ေကာဆိုေတာ့ အေဖမ်က္လုံးျပဴးသြားေသးတယ္။ ေနာက္တာပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း စက္ဘီးတစ္စီးပဲလိုခ်င္တာပါ။

ငါးအေကာင္လိုက္ေပးမယ့္အစား ငါးဖမ္းနည္းသင္ေပးမယ့္အေဖ….ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္ငိုရင္ “ေရွးတုန္းက သူရဲေကာင္းေတြလို လက္ရုံးရည္ ႏွလုံးရည္ျပည့္ဝတဲ့ ေယာက်္ားမ်ိဳးကိုအားက် ငါ့သား ေယာက်္ားဆိုတာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွမ်က္ရည္မက်ရဘူးကြ” တဲ့…

ဓားေသြးေက်ာက္လို အေဖ႔စကားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဓားကို သတိရတိုင္းေသြးေနဆဲပါဗ်ာ….