ေက်ာက္ရုပ္ရင္ကြဲ

မင္းဟာ ငါ့အာရုံခံစားမႈေတြကိုထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္စြမ္းရွိတယ္..
စကားမေျပာတာၾကာ…ငါ့ကိုယ္ငါ ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး အဆက္အသြယ္မလုပ္တာေတာင္မွ…
မင္းနာမည္ကို အိပ္မက္ထဲမွာ ေယာင္ေယာင္ေခၚေနတုန္းပဲ…
ငါမူးတိုင္း မင္းနာမည္က ငါ့ပါးစပ္ဖ်ားကထြက္လာဆဲပဲ…
ငါက စိတ္ကူးယဥ္တတ္တဲ့လူတစ္ေယာက္မဟုတ္ဘူး… ဒါေတာင္မွ မင္းရဲ႕ ညွဳိ႕ခ်က္ကျပင္းထန္လြန္းလွတယ္…
မင္းဘယ္သူလဲ…မင္းဘယ္သူလဲ
ငါ့နာမည္အရင္းကို မင္းသိေပမယ့္…မင္းနာမည္အရင္းဘယ္သူလဲ…
ငါ့ဓာတ္ပုံကို မင္းျမင္ဘူးေပမယ့္…မင္းရဲ႕ဓာတ္ပုံကို ဝိုးတဝါးပဲငါျမင္ဘူးတယ္…
ငါ့အသက္ကို မင္းသိေပမယ့္..မင္းအသက္ကို ငါမသိဘူး…
မင္းေနတဲ့ၿမိဳ႕ကိုသိေပမယ့္…မင္းအိမ္လိပ္စာကိုမသိဘူး…
မင္းကငါ့ ဖုန္းနံပါတ္သိေပမယ့္…ငါမင္းဖုန္းနံပါတ္မသိဘူး…
မင္းကငါ့ေမြးေန႔သိေပမယ့္…ငါမင္းေမြးေန႔မသိဘူး…(ငါ့မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းတာလည္းပါမွာပါ)
မင္းက အပ်ိဳလား…အအိုလား…ရည္းစားရွိလား…ရည္းစားမရွိဘူးလား…
ငါေနမေကာင္းတိုင္း မင္းစိုးရိမ္သလို…မင္းေနမေကာင္းတိုင္း ငါပါကိုယ္ပူခ်င္လာတယ္…
မင္းခုခ်ိန္ဘယ္သူနဲ႔ ဘာလုပ္ေနမလဲ…ဘယ္ေနရာေရာက္ေနမလဲ ေတြးေနမိလို႔…ေက်ာက္ရုပ္လို ငါျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္တယ္…

ေလးျဖဴရဲ႕ သီခ်င္းလို..
သံေယာဇဥ္..သံေယာဇဥ္…ငါေလ အပ်က္အပ်က္နဲ႔ေသြးထြက္ခဲ့တယ္..
သံေယာဇဥ္..သံေယာဇဥ္..လူကို အရူးမီးဝိုင္းေစတယ္…
ဒီသံေယာဇဥ္…ဒီသံေယာဇဥ္…ဒီသံေယာဇဥ္… အိုး…

ဖုန္းေဘးမွာ မင္းဖုန္းကိုေမွ်ာ္ရင္း…ငါမင္းဖုန္္းနံပါတ္ကိုသိခ်င္လာတယ္…
ဒါေပမယ့္ ငါေမးတိုင္း…ဘာလုပ္ဖို႔ဆက္မွာလဲ…ဒီဘက္ကပဲဆက္မယ္တဲ့..
ပိုက္ဆံကုန္တယ္ဟုတ္လား…ခုေတာ့ ငါ့စိတ္ပါကုန္လာၿပီ…
ငါေနတဲ့ၿမိဳ႕ကိုေရာက္လာတာေတာင္ ငါ့ကို ဖုန္းဆက္ေဖာ္မရဘူး…
ေမးေတာ့… ေတြ႕ၿပီးဘာလုပ္ရမွာလဲ..ေဝဒနာေတြထပ္မျဖစ္ခ်င္ဘူးတဲ့လား…
ဟား ဟား ဟား..
ငါအဲလိုေအာ္ရီလိုက္ခ်င္တယ္…

ငါဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ…ငါဘာဆက္လုပ္ရမွာလဲ…
ငါကမင္းျခံထဲမွာစိုက္ထားတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္မဟုတ္ဘူး…
မင္းအလွေမြးထားတဲ့ ေခြးတစ္ေကာင္မဟုတ္ဘူး…
စီးခ်င္ရင္စီး..မစီးခ်င္ရင္ ဂိုေဒါင္ထဲထည့္ထားတဲ့ ကားတစ္စင္းမဟုတ္ဘူး..
မဟုတ္ဘူး…မဟုတ္ဘူး….
ငါဆိုတာငါပဲ…
အေကာင္းဆုံးကေတာ့ ေမ့ပစ္…ေမ့ပစ္…ေမ့ပစ္…ဒါပဲငါသိေတာ့တယ္…

ဒါေပမယ့္…

အတိတ္ေတြက မႈန္ဝါးေပမယ့္..ငါတို႔ႏွစ္ဦးဇာတ္လမ္းမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာကအေကာင္းအတိုင္းရွိေနဆဲပါပဲ… ဟိုတစ္ကြက္ ဒီတစ္ကြက္ပိတ္သားထက္ အရင္လို ၾကည့္မေကာင္းေပမယ့္ ျမင္ရတယ္…
အဓိပၸယ္မရွိတာသိေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလ တုိက္ဆိုင္မႈေတြရွိလာေတာ့လည္း အမွတ္တမဲ့မင္းကိုလြမ္းပါတယ္…အေပၚယံရွပ္ထိေသာ ဒဏ္ရာမဟုတ္ေတာ့ လြယ္ကူစြာနဲ႔ငါေမ့မရဘူးကြယ္…
ေတြးရင္မွတ္မိဦးမယ္ ထင္ပါတယ္…ႏွစ္ေတြလေတြကအေတာ္ၾကာၿပီပဲ..

ဘယ္ဆီကုိမင္းေရာက္ေနမလဲ…ဘာေတြကိုမင္းလုပ္ေနမလဲ…
ဘယ္သူနဲ႔မင္းရွိေနမယ္..ေတြးမိပါတယ္…လြမ္းေမာရင္းနဲ႔..စဥ္းစားရင္းနဲ႔..ငါသတိရပါတယ္…

မင္းကို ဘယ္ေတာ့မွ ဘေလာခ့္မလုပ္ေပမယ့္
မင္းရဲ႕ ဂ်ီေတာ့ခ္ကိုေတာ့ ငါျပန္ေျဖမွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး…

ဒါေပမယ့္..

အရႈံးေတြထဲမွာလဲၿပိဳရင္း..အတိတ္ေတြထဲမွာေပ်ာက္ဆုံးခ်ိန္..
ျမင္ႏိုင္တဲ့ငါ့အနာဂတ္တို႔ေမွးမွိန္…ငါဟာက်ဆုံးခ်ိန္…
ငါ့ရဲ႕နံေဘးကိုမင္းဝင္လာၿပီး..လဲၿပိဳက်သူငါ့ကိုထူၿပီး…
အဆီအေငၚမတည့္တဲ့စကားေတြ နင္ဟာခြင့္လႊတ္သည္းခံရင္း…
တန္ဖိုးမ်ားမရွိေတာ့ဘူးလို႔ ငါထင္ေနတဲ့ဘဝ
မင္းရဲ႕လက္မွာ တစ္ခါျပန္လည္ကာ အသက္ဝင္ေတာက္ပ…
အို…ဟူး..အိုး..
နင္ဟာအရႈံးေတြထဲမွာေျမာေနခဲ့သူငါ့ကို ဆယ္ရင္း..
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းကို ငါ့ရင္ဘတ္မွာ တံဆိပ္လိုကပ္ရင္း…
နင္ဟာငါ့အတြက္ေတာ့..နင္ဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့
ေငြလမင္းတစ္စင္းလို…
ငါ့ေကာင္းကင္ေပၚမွာ တစ္သက္တာ ထြန္းလင္းခြင့္ေပးထားမွာပါ…

မင္းအတြက္ငါ့မွာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်…
အသက္ထြက္လု ငါ့မွာခံစားရ..
တစ္ဘဝအတြက္ တစ္ေယာက္ရည္ရြယ္ခဲ့သမွ်
အခုေတာ့ ငါးပါးေမွာက္တာ
ဒူးေထာက္ထားတယ္ဆိုေတာ့မွ
ေခါင္းငုံ႔ခိုင္းတယ္ အျဖစ္မ်ိဳးလား..
ႏွစ္ဦးသားသေဘာတူ ရပ္ဆိုင္းကာ..
အလိုလိုသာကြဲၾကစို႔ကြာ..
တေစၦသရဲမ်ားေတြ႕သလို..
ျပန္ေတြးတိုင္းငါ့မွာ…အို ေသြးပ်က္မတတ္ တုန္ေနရင္းငါ..
ဘာထူးလဲ…အခုအခါ..ဘာထူးလဲ ဘဝမွာ..
ဘာထူးလဲ…အခုငါ အရင္အတိုင္းပါ..
ရင္ကြဲပက္လက္က်န္ခဲ့တာ…