အခုတေလာၾကားရတာ စိတ္မေကာင္းစရာေတြခ်ည္းပဲ။ အခုလည္း လူပြဲစားေတြအေၾကာင္းၾကားရျပန္ၿပီ။
ပြဲစားမွာလည္းေကာင္းတဲ့ ပြဲစားရွိသလို ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာဆိုတဲ့ ပြဲစားေတြလည္း အမ်ားႀကီး။
ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူကရြာက။ ဘြဲ႔လည္းရၿပီးပါၿပီ။ ဒီက Nursing Home မွာလာၿပီးအလုပ္လုပ္ခ်င္လို႔ ရန္ကုန္မွာပြဲစားနဲ႔အပ္ေတာ့ ပြဲစားကသိန္း(၃၀) ေလာက္ယူ။ ပထမေတာ့ ပြဲစားကရန္ကုန္မွာ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းေတြဘာေတြတက္ခို္င္း (၂)လေလာက္ၾကာေတာ့မွ ဒီကိုပု႔ိလိုက္။ ဒီလည္းေရာက္ေရာ အိမ္ေဖာ္လုပ္ရပါေလေရာဗ်ာ။ သူ႔မွာ ရြာကလယ္ကိုေရာင္းၿပီးတက္လာေတာ့ ျပန္လို႔ကလည္းမျဖစ္။ အိမ္ကိုလည္းစိတ္ပူမွာစိုးလို႔ အေၾကာင္းမၾကားရဲ။ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ၿပီး အားလုံးကိုေအးေဆးပါပဲလို႔ မိဘေတြကိုညာေျပာ။ ပြဲစားရွိတဲ့ရန္ကုန္လိပ္စာကို သူငယ္ခ်င္းကိုစုံစမ္းခိုင္းေတာ့လည္း ေျပာင္းသြားၿပီတဲ့။ ကိုယ္ခ်င္းသာစာၾကည့္ၾကပါေတာ့ဗ်ာ။ ဘယ္ေလာက္စိတ္ညစ္လို္က္မလဲလို႔။
ေနာက္ေတာ့ စကၤာပူလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ရဲ့အိမ္မွာလုပ္ရတယ္ တစ္ႏွစ္ေလာက္။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာအိမ္ကိုေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီမွာမွ ပိုဆိုးတာပဲတဲ့ဗ်ိဳ႔။ ပထမအိမ္တုန္းကမွ လခအျပင္မုန္႔ဖိုးေတြဘာေတြေပး၊ အျပင္ေတြဘာေတြေလွ်ာက္လည္ခို္င္းေသးတယ္တဲ့ဗ်ာ။ ဖုန္းလည္းသူတို႔အလုပ္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာဆက္လို႔ရတယ္တဲ့။ ဗမာအိမ္က်မွ လခကိုႏွိမ္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြအကုန္ပိတ္ပင္တဲ့အျပင္ တစ္ခါေလးအျပင္ထြက္ခြင့္ရလို႔ အျပင္ထြက္ပါမယ္ဆိုမွ
ဇက္ေၾကာတက္တယ္ဆိုၿပီး အိမ္ျပန္လာၿပီးႏွိပ္ခို္င္းတယ္တဲ့ဗ်ာ။ အဲဒါနဲ႔ လမ္းတစ္ဝက္ကေန လွည့္ျပန္သြားရသတဲ့။ အျပင္ထြက္တယ္ဆိုတာလည္း ေက်ာင္းကိစၥစုံစမ္းခ်င္လို႔ အင္တာနက္သုံးဖို႔ထြက္တာတဲ့။ အိမ္မွာဆိုရင္ အင္တာနက္ဆိုတာ ေဝလာေဝး ဆိုပဲ။
ကဲ ကိုယ္ေရႊဗမာတို႔… သူမ်ားလူမ်ိဳးက ကိုယ့္လူမ်ိဳးကိုႏွိမ္ရင္ေတာင္ ေရွ႔ကေနမားမားမတ္မတ္ရပ္ရမယ့္အစား ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္းျပန္ႏွိမ္ေနၾကပါလား။ ႏုိင္ငံျခားေရာက္တယ္ဆိုၿပီး ဘဝင္ျမင့္ေနတာလား။ ခင္ဗ်ားတို႔ကိုယ္တိုင္ ဘာလူမ်ိဳးလဲဆိုတာေမ့ေနၾကၿပီလား။
ဒီမွာလည္း ႏုိင္ငံျခားသား အိမ္မွာ အိမ္ေဖာ္လာလုပ္ရင္း ဘဝဖ်က္ခံရတဲ့ မိန္းကေလးေတြ လည္းရွိတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းမွ မကူညီရင္ သူမ်ားေတြကဘယ္ေလးစားေတာ့မွာလဲဗ်ာ။ ႏြားကြဲရင္က်ားဆြဲၿပီေပါ့။
ေနာက္ရန္ကုန္ကေနဒီမွာလာၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကမယ့္သူေတြလည္း ေသေသခ်ာခ်ာစုံစမ္းၿပီးမွလာေစခ်င္ပါတယ္….ဒီနည္းပညာေခတ္ႀကီးမွာ အနည္းဆုံးေတာ့ကိုယ္အလုပ္လုပ္ရမယ့္ ေနရာကိုတိတိက်က်သိရေအာင္လုပ္ၾကပါဗ်ာ။ ပြဲစားေတြေျပာသမွ်လည္း စြတ္မယုံပါနဲ႔။ ဟုတ္လားမဟုတ္လား ဆန္းစစ္ပါဗ်ာ။
ရန္ကုန္မွာလည္း အင္တာနက္ကဖီးေတြရွိပါတယ္။ အင္တာနက္သုံးရတာလဲ ႏြားစာစဥ္းသေလာက္မခက္ပါဘူး။ လုပ္နည္းမသိရင္လည္း အင္တာနက္ကဖီးမွာရွိတဲ့ သိတဲ့လူကိုေမးပါဗ်ာ။ ေသခ်ာရွင္းျပပါလိမ့္မယ္။ မလုပ္တတ္လို႔မရွက္ၾကပါနဲ႔။ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔။
ေနာက္တစ္ခုေသခ်ာေအာင္ ကိုယ္ဘာ ပါမစ္နဲ႔အလုပ္လုပ္ရမွာလဲဆိုတာ ရွင္းေအာင္ေမးၾကပါ။
ဒီမွာက ရုိးရုိးအလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ (Work Permit- Foreign Worker) ရယ္၊ အိမ္တြင္းအလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္ (Work Permit-Foreign Domestic Worker) ရယ္ဆိုၿပီးရွိပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အိမ္တြင္းအလုပ္လုပ္ခြင့္ပါမစ္က အိမ္ေဖာ္လို၊ ကာရာအိုေကမွာလို လုပ္ရတာပါ။ အစိုးရကိုလည္း တစ္လ စကၤာပူေဒၚလာ (၃၀၀)ေလာက္ ကိုယ္က ျပန္ေပးရတယ္လို႔လည္းၾကားရပါတယ္။ ကိုယ့္ပါမစ္ကဘာလဲ ေနာက္ၿပီး ကုမၸဏီနာမည္ကဘာလဲ၊ ဘာအလုပ္လုပ္တာလဲ ေမးၾကပါဗ်ာ။ ကိုယ့္အနာဂတ္ကို လက္လြတ္စပယ္မလုပ္ၾကပါနဲ႔။
ဆိုးတဲ့ပြဲစားရွိသလို၊ အမွန္အကန္လုပ္စားေနတဲ့လူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဒီမွာ အမွန္အကန္လုပ္တဲ့လူေတြကို မဆိုလိုပါဘူး။ က်န္တာကေတာ့ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာခ်င့္ခ်ိန္ၿပီးမွ လုပ္သင့္ မလုပ္သင့္ စဥ္းစားေစခ်င္ပါတယ္။ ပိုက္ဆံကိုလည္း အရင္မေပးၾကပါနဲ႔။ အားလုံးေသခ်ာၿပီ ကိုယ္လည္းဒီေရာက္လို႔ အလုပ္အဆင္ေျပၿပီ ဆိုမွေပးတာကေတာ့အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ ေစ်းသက္သာတယ္ ဆိုတိုင္းလည္း မယုံၾကပါနဲ႔။
ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ဗမာေတြကိုလည္း ကူညီၾကပါဗ်ာ။ လ်စ္လ်ဴမရႈ႔ၾကပါနဲ႔။ ပင္နင္စူးလားပလာဇာ ၅ ထပ္မွာလည္း ျမန္မာအသင္းရွိပါတယ္။ ကိုယ္အႏုိင္က်င့္ခံရရင္ ဒုကၡေရာက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အကူအညီေတာင္းခံႏုိင္တယ္လို႔သိရပါတယ္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ့္အသုံးအႏႈန္းေတြရုိင္းေနရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ။
ကၽြန္ေတာ္ၾကားရတာေတာ္ေတာ္မ်ားေနၿပီ။
အသုံးဝင္မယ့္ လင့္ခ္မ်ား
www.mom.gov.sg (စကၤာပူ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာန)
www.ica.gov.sg (စကၤာပူ လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရး)
www.gov.sg (စကၤာပူ အစိုးရ၊ ဝန္ႀကီးဌာနဆိုင္ရာ လင့္ခ္မ်ား)
http://statutes.agc.gov.sg/ (စကၤာပူ ဥပေဒဆိုင္ရာ)
