ေက်ာက္ေခတ္..ေၾကးေခတ္..သံေခတ္တို႔လိုေပါ့….
ကိုယ္ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တယ္၊
ပန္းယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားတဲ့ ပန္းေခတ္ရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕..၊
အဲဒီေခတ္မွာ လူေတြဟာ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၾကမယ္၊
သစၥာတရား ေမတၱာတရားေတြ ပန္းလို ပြင့္ေနၾကမယ္၊
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ငုံခ်ိန္၊ ဖူးခ်ိန္၊ ပြင့္ခ်ိန္၊ ေၾကြခ်ိန္ကို တစ္ေယာက္ကနားလည္မႈရွိစြာ ဆက္ဆံေပးၾကမယ္။
တစ္ေခတ္လုံး သင္းပ်ံ႕ေမြးရီေနမယ္၊
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ အတိၿပီးမယ္ေပါ့ေလ…
အဲဒီလိုပန္းေခတ္မွာသာတဲ့ လမင္းဟာလည္း အျပစ္ကင္းၿပီး ျဖဴစင္ခ်မ္းေျမ့ေနလိမ့္မယ္လို႔
ကိုယ္ခံစားရတယ္…
အဲဒီေတာ့ ပန္းေခတ္မွာသာတဲ့ လမင္းေလးကို ကုိယ္ပန္းခ်ီဆြဲၾကည့္ခ်င္တယ္…
ဒါေပမယ့္ ကာလေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်လုံးဝမရွိခဲ့ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကို ခံစားရသလိုမ်ိဳး ေအးျမရင္ခုန္မႈကိုလည္း ကိုယ္တစ္ခါမွ မႀကဳံခဲ့ဖူးဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွဆြဲလို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး…
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ဤညကို ငါျဖတ္ကူးအံ့…
အိပ္မက္ဦး၌..
ဘီလူးၾကမ္းတို႔ ..ေစာင့္လိုက…ေစာင့္ေစ…
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
သူက
ပန္းပြင့္ကေလးကို နမ္းတယ္..
ငါ…
လူစင္စစ္က ပန္းပြင့္ျဖစ္ပါေစသား….လို႔
ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းမိပါတယ္….
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
♠ ငါကေတာ့ ျမက္ဖိနပ္နဲ႔
ဒါေပမယ့္
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကိုလည္း လိုက္တက္ခဲ့မယ္။
သြားႏွင့္ၾကပါ။
♣ ဟိုးမွာ
ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္က
အိပ္မက္ေတြ ဒူးေထာက္လဲက်ေနတဲ့လူ
သူ႔ကို ကူပါရေစဦး…
ငါ့ရွင္တို႔က ဘာလဲ
ငါက ဘာလဲ
နာမည္ေတြ ေျမႀကီးေပၚပစ္ခ်ၿပီး
လွလွပပၿပိဳင္ရဲပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေတြ႕ၾကမယ္။
ႏွစ္ဘက္သြားဓားတစ္လက္လို
ၿပိဳးျပက္ဝင္းဖိတ္
သုညဂူမွာလည္း ငါေမွးအိပ္ခဲ့ၿ႔ပီးၿပီ။
အိမ္အျပန္လမ္း
အေမနဲ႔ေတြ႕မွ နမ္းမယ့္
ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင္းဆီ
ငါ့ရင္ဘတ္မွာ
ေသြးတစ္စက္လို နီေနတယ္။
ခ်စ္သူကေလးေရ
ၿမိဳ႕တံခါးကိုဖြင့္
မီးအိမ္တို႔ႏွင့္ အတူႀကိဳပါ
လေရာင္စက္တေဝေဝနဲ႔
သင့္ရဲ႕ ေႏြရာသီျမင္းစီးခရီးသည္
ဓူဝံထက္ျမင့္တဲ့ ၾကယ္ကို
ခူးယူလာမွာေပါ့ကြယ္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ငါမငိုဘူး။
ဒါေပမယ့္
ႏွလုံးသားမွာ ဘီလူးဝင္ပူးတယ္။
လက္သည္းခြ်န္ သိပ္မ်ားတဲ့ ေမွာ္ဆရာက
ငါ့ ႏွလုံးသားကို
ရင္ဘတ္ကေန ဆြဲခြာတယ္
နာက်င္ေပမယ့္ ငါ မငိုဘူးကြယ္။
ငါ့ဘဝရဲ႕
လင္းေတာက္တဲ့ ေရာင္ျခည္တစ္စက္အတြက္
အသက္နဲ႔လဲၿပီး ရဲရင့္ျပမယ္။
ခ်စ္ေသာေမေမ
ငါ့ကို တမလြန္က ႏိုးထေတြ႕ျမင္ေစမယ္။
ငါ့ရဲ႕ ဝိဥာဥ္မွာ
ပန္းႏွင္းဆီေတြ အျပာလြင္ဆုံးပြင့္
ငါ့ရြက္တိုင္ကို အျမင့္မားဆုံး လႊင့္ထူမယ္။
ေဟး …. ပင္လယ္
ေဟး …. လွဲအိပ္ေနတဲ့ ပင္လယ္
ခု ထစမ္း
သင့္ဆီ ငါ လာတယ္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ငါ့ေကာင္းကင္မွာ နကၡတ္ေတြ ၾကမ္းၿပီး
ငါ့လမ္းက ေတာင္ၿပိဳေနတယ္
ငါ့ေနာက္ကို ဘယ္သူမွ မလိုက္နဲ႔
ျဖစ္ႏိုင္ရင္
ငါ့အရိပ္ကေတာင္ ငါ့ေနာက္ကို မလိုက္နဲ႔။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ထုိေသာညမွာ ႏွင္းျပာအုပ္မိုး
အိပ္မက္ခိုးမွ်င္ သခင္ျဖစ္၏
ၾကယ္စင္ညေတြ ပန္းရင္းေၾကြသက္
မ်က္ရည္ဝိုးဝင္း အိပ္မက္လင္းျပာ
ငါ နမ္းေမႊးရႈိက္ ရင္ကုိခိုက္၏ ။
ငါ …. ခ်စ္မိသည္
ငါ ခ်စ္မိသည္
ယုံၾကည္ေၾကကြဲ ခိုတြဲကိုင္းညြတ္
ပြင့္ဦးဆြတ္ပ်ံ႕ ႏႈတ္ဖ်ားထုံက်ဥ္
သခင္ … သိပါ။
ထိုသို႔ျဖင့္
ငါႏွင့္ၾကယ္တို႔ ညၿမိဳ႕ရုိးထက္
ေသြးပ်က္သီခ်င္း ဆိုညွင္းဖြဲ႕ေဝ
ေၾကြခဲ့ၾကသည္။
ေၾသာ္ ထိုသို႔ျဖင့္
ငါႏွင့္သခင္ ရာဇဝင္ပန္း
လြမ္းမိႈင္းေဝရီ ေရႊလက္ဖဝါး
ပါးျပင္ထိအပ္ ခုံမင္တတ္လည္း
ေရးမွတ္မိရုံ ဝတ္မႈန္ေျမေဆြး
ေဝးသြားခဲ့လွ်င္…
ေဝးသြားခဲ့လွ်င္…
(ၾကယ္ေၾကြလကၤာ)
တာရာမင္းေဝ
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
