ျပႆဒါးမကင္းတဲ့ဝိညာဥ္

အဲဒီလူဟာ
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ခဏခဏေသတယ္

ရွင္သန္ေနစဥ္မွာလည္း
တိုးတိုးေဖာ္္ တစ္ေယာက္မွမရွိ

မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ျပန္ရင္လည္း
ဘာဆိုဘာမွမျမင္ရ
သူ႔အတြက္ မွန္တိုင္းက ျပဒါးျပယ္ေနသတဲ့

သူလည္းလူပဲေလ
ညေနခင္းေတြမွာ ခ်စ္သူကိုတြဲၿပီး
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်င္သတဲ့
ဒါေပမယ့္ ေသသာသြားတယ္
အဲဒီကိစၥက သူ႔အတြက္
ညတိုင္းမက္ရတဲ့ တစ္ေထာင့္တစ္ည အိပ္မက္

သူဟာ နားရြက္ေတြကိုႏွစ္သက္တယ္
လူေတြနဲ႔ အနီးဆုံးေနၿပီး
လူေတြက သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့အရာ
ဒါေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူအတြက္ေတာ့
သူက ဗင္ဂိုးရဲ႕နားရြက္တစ္ဖက္
ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလိုေရးမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားႀကိဳသိရင္သိႏိုင္တယ္..

အဲဒီလူက လူကိုေတာ့စားခ်င္ရာစားခိုင္းၿပီး
စိတ္ကိုေတာ့ ဝိတ္မခိုင္းတတ္တယ္…
အဲလိုလူစားမ်ိဳး…
ဟိုလိုမ်ိဳး..ဒီလိုမ်ိဳး…

သူ႔ကဗ်ာေတြကလည္း
ခပ္ညံ့ညံ့အခ်စ္ဝတၳဳထဲက စကားလုံးထက္မပိုတဲ့သူ
အဲဒီလို စြဲခ်က္တင္ခံရတဲ့ေန႔မွာတင္
အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမႈပ္ခံလိုက္ရသတဲ့ေလ…
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစသား…

ခရီးသည္

ဖြင့္ထားတဲ့ျပတင္းေပါက္က
ငါ့စိတ္ေတြ ရႊက္လႊင့္ထြက္ခြာသြားရင္း
စန္႔စန္႔ႀကီးလွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ ေကာင္းကင္ေတာက္ေလွ်ာက္
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ တီးတိုးရြတ္ဆုိရင္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နဲ႔အတူ ရထားတစ္စီးတည္းစီးရင္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နဲ႔အတူ ငွက္ပစ္ထြက္ရင္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နဲ႔အတူ ဖိုမဆက္ဆံရင္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နဲ႔အတူ ေရငုပ္ရင္း
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ နဲ႔အတူ ေနပူဆာလႈံရင္း

မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္မိေတာ့မွ
မြဲေျခာက္ေျခာက္ နံရံေတြၾကားမွာ..