အဲဒီလူဟာ
အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ခဏခဏေသတယ္
ရွင္သန္ေနစဥ္မွာလည္း
တိုးတိုးေဖာ္္ တစ္ေယာက္မွမရွိ
မွန္ထဲၾကည့္လိုက္ျပန္ရင္လည္း
ဘာဆိုဘာမွမျမင္ရ
သူ႔အတြက္ မွန္တိုင္းက ျပဒါးျပယ္ေနသတဲ့
သူလည္းလူပဲေလ
ညေနခင္းေတြမွာ ခ်စ္သူကိုတြဲၿပီး
လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ခ်င္သတဲ့
ဒါေပမယ့္ ေသသာသြားတယ္
အဲဒီကိစၥက သူ႔အတြက္
ညတိုင္းမက္ရတဲ့ တစ္ေထာင့္တစ္ည အိပ္မက္
သူဟာ နားရြက္ေတြကိုႏွစ္သက္တယ္
လူေတြနဲ႔ အနီးဆုံးေနၿပီး
လူေတြက သိပ္စိတ္မဝင္စားတဲ့အရာ
ဒါေပမယ့္ သူ႔ခ်စ္သူအတြက္ေတာ့
သူက ဗင္ဂိုးရဲ႕နားရြက္တစ္ဖက္
ကၽြန္ေတာ္အဲဒီလိုေရးမယ္လို႔ ခင္ဗ်ားႀကိဳသိရင္သိႏိုင္တယ္..
အဲဒီလူက လူကိုေတာ့စားခ်င္ရာစားခိုင္းၿပီး
စိတ္ကိုေတာ့ ဝိတ္မခိုင္းတတ္တယ္…
အဲလိုလူစားမ်ိဳး…
ဟိုလိုမ်ိဳး..ဒီလိုမ်ိဳး…
သူ႔ကဗ်ာေတြကလည္း
ခပ္ညံ့ညံ့အခ်စ္ဝတၳဳထဲက စကားလုံးထက္မပိုတဲ့သူ
အဲဒီလို စြဲခ်က္တင္ခံရတဲ့ေန႔မွာတင္
အရွင္လတ္လတ္ ေျမျမႈပ္ခံလိုက္ရသတဲ့ေလ…
က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး
ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစသား…
ပုဒ်မတစ်ခုချ၊ တစ်လက်မခန့်အကွာမှာ နောက်တစ်ခုထပ်ချ (ပြီးရင်ပြီးပြီ)
-
မနေ့ကလိုပဲ ဒီဇင်ဘာ ၄ ဟာ
သတိမရတစ်ချက် ရတစ်ချက်နဲ့ ငါ့ဆီရောက်လာတယ်
သြော်....နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်တောင် ပြည့်ခဲ့ပေါ့ (အော်....!)
ဒီမြေကြီးကို ငါ့လက်နဲ့ငါ တူးယက်...
No comments:
Post a Comment