Material ေလာကႀကီးမွာ
တရက္ၿပီးတရက္ ငါဟာေမာလာၿပီ…
ဖ်က္ဆီးခဲ့တဲ့ အိပ္မက္ေတြ
မျပတ္ခရီးဆက္ေနဆဲ
ငါ့မွာ ဓာတ္မီးတစ္လက္လည္းမပါ
အထက္စီးဆန္တဲ့ စကားလုံးေတြ
ဘဝဂ္မီးလ်ွံတဲ့ အခိုးအေငြ႕ေတြ
ရမၼက္ဖီးလ္ထန္ေစတဲ့ အထိအေတြ႕
ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေန႔ေတာ့
ငါတို႔အားလုံး လက္ခ်ည္းျပန္ရမွာပဲ..
ထပ္မညည္းခ်င္ျပန္နဲ႔ ဒီဒုကၡကပ္ဆိုးေတြအေၾကာင္း
လက္ခ်္မီးနတ္သမီးလည္း မကယ္ႏိုင္ဘူး
ဓာတ္ႀကီးေလးပါးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားမွေတာ့
ကိုယ့္ဘာသာကို ဝက္ထီးကန္မွာ ဆက္ၿပီး ခံ, စံ
ငါသိတယ္..လူေတြက ခြက္ႀကီးလန္ေအာင္ ဝိုင္းရယ္ၾကဦးမွာ
လက္သီးခ်က္ေတြမ်ားတဲ့ မနက္ျဖန္မွာ
ငါဟာလက္ေဝွ႕အိတ္လို ဖက္တီးဟန္ျဖစ္လာ
မပ်က္စီးပဲက်န္တာဆိုလို႔
ျဖစ္, ပ်က္ ျခင္းပဲရွိတယ္… အဲဒီေတာ့ ထပ္သရီး ဆိုၿပီး ထပ္ၿပီး မမဲ႔နဲ႔
ေျပာရင္းနဲ႔ေတာင္ ေခ်ခ်င္လာၿပီ
ဟတ္ခ်ီး…ဟတ္ခ်ီး…
ပုဒ်မတစ်ခုချ၊ တစ်လက်မခန့်အကွာမှာ နောက်တစ်ခုထပ်ချ (ပြီးရင်ပြီးပြီ)
-
မနေ့ကလိုပဲ ဒီဇင်ဘာ ၄ ဟာ
သတိမရတစ်ချက် ရတစ်ချက်နဲ့ ငါ့ဆီရောက်လာတယ်
သြော်....နှစ်ဆယ့်တစ်နှစ်တောင် ပြည့်ခဲ့ပေါ့ (အော်....!)
ဒီမြေကြီးကို ငါ့လက်နဲ့ငါ တူးယက်...
ခြက္ႀကီးလန္ေအာင္ ရယ္သြားတယ္..
ReplyDeleteစိတ္ေတြ ေပါ႔သြားေစပါတယ္ ကဗ်ာေလးက..
း)
ခုိက္တယ္... း)
ReplyDeleteမိုက္ပါ့....