ဟိုးေဝးေဝးမွာ
မီးပုံဖြဲ႔လုိ႔ သူတို႔ေပ်ာ္ေနၾကေလရဲ့
အတၱကို ခ်ေကၽြးဖို႔ျပင္ဆင္ေနလိုက္တာမ်ား
စားဖိုမႈးရႈံးတယ္။
ယဇ္တိုင္မွာလႊင့္ထားတာက အလံနီ
ေသခ်ာၾကည့္ေတာ့….
ငါ ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ေတာ့…
ေအာ္….
လိပ္ျပာ
ႏြမ္းခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ
သူတို႔ေပ်ာ္လို႔ေကာင္းတုန္း
သံရည္ပူေတြေသာက္ၿပီး
ကခုန္ၾက…ေပ်ာ္ျမဴးၾက…
သဘက္ဆိုင္းသံေတြ ဘဝဂ္လွ်ံလို႔ေပါ့။
လက္ခေမာင္းခတ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ
ဒါ……ေတာေၾကာင္တဲ့လား
ငါျမင္္တာက လူသားစားတဲ့လူ
ၾကည့္…….ပါးစပ္မွာ ေသြးစြန္းေနတယ္…
ေတာမီးလည္း ဒီေကာင္ေတြလက္ခ်က္ပဲ။
မီးဖိုေပၚကအိုးထဲမွာ လူေတြ…လူေတြ
တစ္ေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္၊ သုံးေယာက္…….
တစ္သိန္း၊ ႏွစ္သိန္း၊ သုံးသိန္း…….
တစ္သန္း၊ ႏွစ္သန္း၊ သုံးသန္း……
အား…
ဟိုမွာ….နတ္ဆရာ… ေတာင္ေဝွးတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔
ေျမေပၚကိုေခါက္လိုက္
ေကာင္းကင္ေပၚကိုညႊန္းလိုက္နဲ႔
ပါးစပ္က တတြတ္တြတ္ရြတ္တဲ့ဂါထာက
အရြယ္ေရာက္ၿပီးသားမိန္းကေလးေတြကို
ကိန္းဂဏန္းေတြေနာက္ကိုလိုက္ခိုင္း ၿပီးမွ….
အေမွာင္ထဲပို႔ က်ားတိုက္ၿပီး သတ္ေစ
ဒါေပမယ့္…
သူ႔အမ်ိဳးေတြ မပါေစနဲ႔တဲ့….
ဟုိး…….ပုလႅင္ထက္က မိန္႔မိန္႔ႀကီးနဲ႔ဘုရင္
သူရဲ့….
သစ္ရြက္ဝတ္ရုံက စိမ္း
စိတ္ဓာတ္က သူစိမ္း
စားေတာ့လည္း အစိမ္း
အျမဲစိမ္းေတာရဲ့ လူသားေကာင္ေတြ
ယဇ္ပူေဇာ္ခံတာကိုၾကည့္ရင္း
သေရစိမ္းေတြက်
အစိမ္းေရာင္ မိဖုရားေတြကသုတ္ေပးလို႔
စိမ္းကားေနလိုက္ၾကတာ
အၿမဲစိမ္းေတာႀကီးရဲ့ ပူေဇာ္ျခင္းနံပါတ္(၁)တဲ့။
အစိမ္းေရာင္ မိဖုရားေတြက မိဖုရား မၿဖစ္ခ်င္ပါဘူးလို႕ အရင္က ေႀကြးေႀကာ္ခဲ႔ႀကေပမယ့္
ReplyDeleteတကယ္တမ္း ယဇ္ပူေဇာ္ခံတာေတြကိုေတာ့ မေက်ာ္လႊားနိုင္ခဲ႔ႀကပဲ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ ပူေဇာ္ၿခင္းေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနႀကတာ.. ကိုယ္ေတြ႔ပါ။
့ထူးဆန္းတယ္ေနာ္ ဘာလို႔လည္းမသိဘူး..ေငြေၾကာင့္လား ဂုဏ္ေၾကာင့္လား ေက်ာ္ၾကားမႈအတြက္လား ဒါမွမဟုတ္ ေပျဖစ္တုန္းကခံၿပီး တူျဖစ္မွ ႏွံခ်င္လို႔လားမသိဘူး…
ReplyDelete