Friday, November 16, 2007

ၿမိဳ႕သစ္ေခၚသံ

ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္မွာ ေရွးေဟာင္းကားဘီးရာေတြနဲ႔

ပတ္ၾကားအက္ေနေသာ လမ္းမမ်ား

အညွိတက္ေနေသာ ေမွာင္ပိန္းပိန္းမီးဂ်စ္ပုံးေနာက္က

ပုပ္အဲ့ေဟာင္နံေနေသာ လမ္းၾကားမ်ား

ဒါ ၅၄သန္းရဲ့ စာမ်က္ႏွာတစ္ခုျဖစ္တယ္။


ခိုနားရာမဲ့ ခိုေတြရယ္

ဘတ္စ္ကား မီးခိုးလုံး ညေနခင္းေတြရယ္

အမႈိက္ေကာက္ ဗိုက္ပူနံကားေလးမ်ားရယ္

ထမင္းရည္မဝေသာ ေမြးကင္းစေတြရယ္

ဖေယာင္းတိုင္ပ်ပ်ထဲက ေက်ာင္းသားငယ္ စာအံသံေတြရယ္

ဒါေတြက ၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ့ ၾကားေနက် ျမင္ေနက်

ရီေနဆန္မဟုတ္ေသာ ဆင္ေျခဖုံးျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လည္း ျဖစ္ရဲ့...


အလို....

ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက “အုန္းေမာင္း”ေခါက္သံလား

အလုိေတာ္ရိေတြရဲ့ “ေတာက္”ေခါက္သံလား

ညကဗ်ာလည္း ေသြးသံရဲလို႔

သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္မွာ ေျခာက္ခ်ားစြာနဲ႔

ပုန္းေအာင္းေနၾကရေသာ ညမ်ားစြာလည္းရွိရဲ့...


အဲဒီၿမိဳ႕ေတာ္ပါပဲ

လူရည္ခၽြန္ႀကီးေတြ

အင္ဂ်င္နီယာႀကီးေတြ

ထိပ္တန္းပါရဂူေတြ

အေက်ာ္အေမာ္အႏုပညာရွင္ေတြ

ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္လို သတၱိေျပာင္သူေတြ

ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ

တသီတတန္း မီးရႈးေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့ဘူးတယ္။


တာဝန္ေတြပုခုံးေျပာင္း

ငါတို႔ လူငယ္ေတြ ထမ္းေဆာင္ရမယ့္အခ်ိန္ေရာက္ခဲ့ေပါ့

ကိုယ့္လက္ကိုေသြးရင္း ၿမိဳ႕ေဟာင္းကိုပစ္လို႔ ၿမိဳ႕သစ္ရဲ့ ေခၚသံ

ငါ့တို႔ရာဇဝင္ကို စ်ာန္သြင္း

ရင္ခြင္တံခါးေတြ ဟင္းလင္းဖြင့္ထားႀကစို႔လား...

No comments:

Post a Comment