ဒီပုံျပင္က ဆရာေအာင္သင္းရဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ဖတ္ဖူးတာပါ....
အရမ္းႀကိဳက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္အလြတ္ရၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကိုလည္း ေဖာက္သည္ခ်ဘူးပါတယ္... ဒီမွာလည္းျပန္ေျပာပါရေစဗ်ာ....
ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက ကန္စပ္တစ္ခုမွာ ႏြားေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္က ေအးေအးလူလူ ငါးထုိင္မွ်ားေနသတဲ့...
ဒီလိုပဲႏြာေက်ာင္းသာေလးကလည္း ေကာင္းကင္ႀကီးကို ရုတ္တရက္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သတဲ့... အဲဒီမွာ သူကေလယာဥ္ပ်ံတစ္စင္းကိုေတြ႔သြားတယ္.... ၿပီးေတာ့သူစဥ္းစားတယ္...ငါႏြားေက်ာင္းမယ့္အစား ႀကီးလာရင္ေလယာဥ္ေမာင္းတဲ့ ပိုင္းေလာ့ခ္ ႀကီးျဖစ္ရင္ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲ လို႔စဥ္းစားေလတယ္...
ေနာက္ၿပီး ႏြားေက်ာင္းသားေလး ရဲ့ဇြဲနဲ႔ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေၾကာင့္ အသက္ႀကီးလာေတာ့ ခရီးသည္တင္ေလယာဥ္ေမာင္းတဲ့ ပိုင္းေလာခ္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားေလတယ္... တစ္ေန႔သူ႔တာဝန္အတိုင္း ေလယာဥ္ေမာင္းေနတုန္း လယ္ကန္စပ္တစ္ခုက ျဖတ္သြားသတဲ႔... အဲဒီမွာ ေအးေအးလူလူ ငါးထုိင္မွ်ားေနတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႔သြားေလတယ္... သူ႔ငယ္ဘဝကိုသတိရၿပီး အင္း...ငါလည္းအဲဒီေကာင္ေလးလို လယ္ကန္သင္းရုိးတစ္ေလွ်ာက္ ေအးေအးလူလူ ငါးထုိင္မွ်ားရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲလို႔ ေတြးမိသတဲ့.....
ဒီပုံျပင္လိုပါပဲ....ကၽြန္ေတာ္တို႔လူသားေတြက ခ်င္ျခင္းေတြမ်ားစြာနဲ႔ ကိုယ္ရွိတဲ့ဘဝအစား တစ္ျခားဘဝအေတြ႔အၾကဳံ တစ္ခုကို ကူးေျပာင္းဖို႔ႀကိဳးစားရင္း လိုက္ရင္းေျပးရင္း လိုက္ရင္းေျပးရင္း ေနာက္ဆုံး ငယ္ဘဝကို ျပန္ၿပီး ေတာင့္တၿပီး သံသရာလည္တတ္ၾကစျမဲပါပဲ....
ကျွန်တော်နာမည်ကြီးမလိုလိုဖြစ်တုန်းက
-
၁၉၉၀နှစ်တွေပါ
ကျွန်တော်နာမည်ကြီးမလိုလိုဖြစ်တုန်းက
"သံနဲ့လုပ်ထားတဲ့အိပ်မက်"ကိုရေးပြီး
ဆောင်းတွင်းညကြီးထဲမှာ
စာရွက်တွေနဲ့၊ဖောင်တိန်နဲ့
ညဉ့်နက်ခဲ့ပုံများ။
"မေ...
No comments:
Post a Comment