သုဘရာဇာႏွင့္ေသျခင္း

ဒီနာမည္ၾကားတာနဲ႔ လူေတြအားလုံးတြန္႔သြားပါလိမ့္မယ္.... မတြန္႔လည္းခံႏုိင္ရုိးလား...သူကလူေတြရဲ့ေနာက္ဆုံး ခရီးကို အလွပဆုံး အေခ်ာေမြ႔ဆုံးျဖစ္ေအာင္ တာဝန္ယူေပးရသူေတြေလ....
ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိဘူး လူေတြကသူတို႔ကို ႏွာေခါင္းရွဳံ႕ တတ္ၾကတယ္....သူတို႔အလုပ္ကတစ္ကယ္ကို မြန္ျမတ္ပါတယ္... ေသလူ အတြက္ လုံလုံၿခဳံၿခဳံျဖစ္ေအာင္ အေခါင္းလုပ္ေပးတယ္။ သၤခိ်ဳင္းေျမမွာ ေန႔ေရာ ညေရာေနၿပီး လူေသေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္။ သတၱိလည္းရွိတယ္လို႔ေျပာရမယ္...ေတာ္ရုံတန္ရုံလူ ဆိုေသြးပ်က္သြားႏုိင္တယ္....

လူေတြတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဘယ္ေလာက္ခ်စ္တယ္ေျပာေျပာ ေသတဲ့အခါၾက ဘယ္သူမွ (၇) ရက္ထက္ပိုမထားဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ဆရာ တစ္ခါေျပာဘူးတယ္...

သားအမိႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္တဲ့။ သားက ၿမိဳ႔မွာ အလုပ္လုပ္ေနတယ္။ အေမက ရြာမွာေနတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ျဗဳန္းဆို မိခင္က ေကာက္ကာငင္ကာ ဆုံးသြားပါေလေရာ။ သားျဖစ္သူကလည္း ခ်က္ခ်င္းျပန္မလာႏုိင္ဘူး။ အေမတစ္ခုသားတစ္ခု ဆိုေတာ့ရပ္ရြာကလည္း သားျဖစ္သူျပန္ေရာက္တဲ့ အထိအေလာင္းျပင္ထားၿပီး ေစာင့္ေနတာေပါ။ သူ႔အလုပ္က ခြင့္ရရခ်င္း သူလည္း ျပန္လာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (၇)ရက္ေျမာက္ေန႔ကို ေရာက္ေနၿပီ။ ရြာလူႀကီးေတြကလည္း အေလာင္းကဆက္ထားလို႔ မရသင့္ေတာ့လို႔ ေျမျမဳပ္မလို႔လုပ္ေနတုန္း သားျဖစ္သူကေရာက္လာတာပါ။ သူကလည္း ခရီးေရာက္မဆိုက္ သူ႔ကိုမေစာင့္ရေကာင္းလားဆိုၿပီး ေဒါသျဖစ္၊ အေမေသလို႔စိတ္ကညစ္ နဲ႔ေသာကေရာက္ေနတာေပါ့။ ၿပီးေတာ့သူကေတာင္းဆိုတယ္ သူ႔အေမအေလာင္းကို ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ဖက္ၿပီးငုိပါရေစတဲ့။ ေျမမျမဳပ္ပါနဲ႔ဦးဆိုၿပီးေတာင္းဆိုတယ္။ ရြာလူႀကီးေတြလည္း သူ႔ကို နားခ်ပါေသးတယ္။ ဘယ္လိုမွမသင့္ေတာ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ အညာေနအပူရွိန္ေၾကာင့္ ရုိက္ထားတဲ့ ပ်ဥ္ျပားေတြေတာင္ေဖာင္းကားေနၿပီ။ ရုပ္လည္းပ်က္ေနၿပီလို႔ နားခ်ရွာတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရဘူး။ သူက ဇြတ္ေတာင္းဆိုတယ္။ ဒါနဲ႔ရြာလူႀကီးေတြလည္း မေနသာ အေခါင္းအဖုံးကိုခဲရာခဲဆစ္ဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။ အဖုံးဟတာနဲ႔တင္ အနံံ႔ကေထာင္းကန ဲၿပီးေတာ့ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူ႔ခဗ်ာ ငိုဖို႔ေနေနသာသာ သတိလစ္သြားလို႔မနည္း ႏွာႏွပ္ယူေပးလိုက္ရတယ္။ သူသတိရမွ အသုဘအစီအစဥ္ကိုဆက္လုပ္ရတာေပါ့။ သူ႔ကိုရြာလူႀကီးေတြက ထပ္ၾကည့္ခ်င္ေသးလားလို႔ေမးေတာ့ သူလဲမၾကည့္ရဲေတာ့ပါဘူးတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အဲဒီလို သားအမိအခ်စ္ေတာင္ ေသတဲ့အခါ မွာအေလာင္းကိုမၾကည့္ရဲၾကပါဘူး။ ဒါေတြကိုဘယ္သူက တာဝန္ယူေပးရလဲ။ သုဘရာဇာေတြပါပဲ......

ကၽြန္ေတာ္ငယ္ငယ္တည္းက အသုဘပို႔သြားတိုင္း လူေသကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္တတ္တယ္... လူေသဆိုတာဘာလည္းဆိုတာသိခ်င္လို႔။ ဒါေပမယ့္ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔လုိက္တဲ့ အေလာင္းတိုင္းက သပ္သပ္ရပ္ရပ္လွလွပပေလးေတြ ရုတ္တရက္ၾကည့္လိုက္ရင္ အလွဆုံးျပင္ၿပီးအိပ္ေနသလိုပါပဲ...ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ တထင့္ထင့္နဲ႔ ႏုိးမ်ားႏုိးလာမလား ဆုိၿပီးေစာင့္ၾကည့္မိေသးတယ္... ေနာက္ၿပီးဘယ္သူေတြကမ်ား အဲဒီလိုျပင္ေပးထားလဲအျမဲတမ္းေတြးမိတယ္။
ဒါကေသခ်ာျပင္တဲ့အေလာင္းမို႔ပါ...တစ္ခ်ိဳ႔ ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္အေလာင္းေတြဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ေကာင္းေကာင္းဆိုးဆုိး သုဘရာဇာေတြကပဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ေအာင္ စီမံေဆာင္ရြက္ေပးရတာပါ...စိတ္ထားတတ္ရင္ ကုသိုလ္ေတာင္ အပုံႀကီးရပါေသးတယ္....ေသခ်ာတယ္ ပိုက္ဆံပုံေပးၿပီးလုပ္ခိုင္း ဘယ္သူမွအဲဒီအလုပ္လုပ္ရဲမွာ မဟုတ္ဘူး။

လူေတြမွာလည္း ေသၿပီးသားလူဆီက အုတ္ဂူေဖာက္ၿပီး ပစၥည္းယူတဲ့လူေတာင္ရွိေသးတာပဲ.... သုဘရာဇာမွာလည္း မေကာင္းတဲ့လူပါတတ္တယ္ဆိုတာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေကာင္းတဲ့ သူေဠးတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သူေဠးတိုင္းကို မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာလို႔မရသလို ငါးခံုးမသုဘရဇာ တစ္ေယာက္ေၾကာင့္ သုဘရာဇာ တစ္မ်ိဳးလုံးကို မေကာင္းဘူးလို႔ေျပာလို႔မရပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႔သုဘရာဇာဆို ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ အေလာင္းတို႔၊ မတရားအသတ္ခံ ရတဲ့အေလာင္းတို႔အတြက္ ရန္ပုံေငြေတာင္ရွာေပးပါေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဘူးတဲ့ လူေတြကေတာ့ သုဘရာဇာလို႔ေျပာတာနဲ႔ ဘာကိုေၾကာက္မွန္းမသိပါဘူး။ ဧကႏၠ ေသရမွာေၾကာက္တတ္တာ ျဖစ္မွာပါ။ သုဘရာဇာနဲ႔ေသျခင္း ကိုတြဲၿပီးျမင္တတ္ၾကလို႔ပါပဲ။
အမွန္ေတာ့ေသျခင္းကတစ္ျခား သုဘရာဇာကတစ္ျခားပါ။ အဲဒီလူေတြသာ မရွိၾကည့္ ေျမျမဳပ္သူမရွိ မီးသၿဂိဳဟ္ဖို႔လူမရိွနဲ႔ သၤခ်ိဳင္းေတြမွာလူေသအေလာင္းေတြပုံၿပီး က်န္းမာေရးနဲ႔လည္း ညီညြတ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလိုလူ႔ဘဝရဲ့ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အထိ အက်ိဳးျပဳေနသူေတြကိုေတာ့ ေလးစားသင့္ပါေၾကာင္း.....