ဘေလာ့ခ္ (သို႔) ရႊက္လႊင့္ျခင္း

ဘေလာ့ခ္ ဆိုတာ ဘဝပင္လယ္လို႔ ဆုိၾကပါစို႔။

စကားလုံးေတြ ရြက္လုပ္ၿပီး မိုးကုပ္စက္ဝုိင္းအထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔လႊင့္ေနၾကတာေပါ့။

ေလွေပၚမွာ ..........

တစ္ခ်ိဳ႕ကသတင္းနဲ႔ နည္းပညာေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က အားမလိုအားမရမႈရယ္ ေစတနာေတြရယ္ပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕က ဝံသာႏုစိတ္ေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ ေပါက္ကြဲမႈေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ ထြက္ေပါက္ေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ့ သီခ်င္းေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ကဗ်ာေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ အထီးက်န္မႈေတြပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ဘဝအေမာေျပစရာေတြပါတယ္။

ကိုယ့္ရိကၡာကိုယ္သယ္ၿပီီး လႊင့္ေနၾကတာေပါ့။

တစ္ခါတစ္ရံ…..

ေဒါသကို တက္လုပ္တဲ့အခါ

ေမာဟကို တက္လုပ္တဲ့အခါ

ေလာဘကို တက္လုပ္တဲ့အခါ

အတၱကို တက္လုပ္တဲ့အခါ

မာနကို တက္လုပ္တဲ့အခါ

ေလွငယ္လူးလြန္႔ၿပီး....

ကၽြန္ေတာ္တို႔ပင္လယ္ လိႈင္းထန္၊ မုန္တိုင္းဆန္ေနတတ္တယ္။

အခန္႔မသင့္လို႔ တစ္ခ်ိဳ႕ေလွခ်င္းတိုက္မိ ခုိက္မိၾကတယ္။

မုန္တိုင္းၿပီးရင္ ေလႏုေအးသုတ္္စၿမဲမို႔

ေလွအေပါက္ကိုဖာ၊ ျပဲတာကိုခ်ဳပ္္ၿပီး ဆက္လႊင့္ၾကတာေပါ့။

အားလုံးမွန္ေနရင္လည္း မွားေနေတာ့မွာေပါ့။

ကၽြန္ေတာ့္ေလွကေတာ့.....

ခဏတျဖဳတ္္ေက်ာက္ခ်ၿပီး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အလွအပရွာတဲ့အခါ ရွာတယ္။

ဝမ္းတထြာ သမုဒၵရာမွာ ေရငုပ္ၿပီး သႏၱာေက်ာက္တန္းေပၚမွာ တက္အိပ္တဲ့အခါ အိပ္တယ္္။

ေရစီးေၾကာင္းကိုဆန္ ေလနီကို ခြဲထြက္ၿပီး ရြက္လႊင့္တဲ့အခါ လႊင့္တယ္။

ေလွေပၚမွာပဲ ဂစ္တာတလက္ရယ္ ရင္ဘတ္တစ္ခုရယ္နဲ႔ သံစဥ္ရွာတယ္။

လႈိင္းန႔ဲမဟုတ္ဘဲ ယမကာနဲ႔ေဒါင္ခ်ာစိုင္းတယ္။

ေနာက္က်တတ္တဲ့အက်င့္၊ ဂရုမထားတဲ့အက်င့္ေၾကာင့္ ခဏဏသုညကိုက္တယ္။

ေသခ်ာတာက ၿပိဳင္ပြဲဝင္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူူး။

ႏုိင္တာ၊ရႈံးတာကို ေဘးခ်ိတ္၊

သူမေျပာသလို....

အဖိႏွိပ္ကင္းလြတ္တဲ့စိတ္၊

အေၾကာက္တရားကင္းတဲ့စိတ္၊

လြတ္လပ္တဲ့စိတ္၊

အခ်င္းခ်င္းကူညီေဖးမရင္း ဆရာ မလုပ္တဲ့ ဗမာစိတ္နဲ႔

ဆက္လႊင့္လိုက္ၾကရေအာင္ေလ…..

အားလုံးရဲ့ပန္းတိုင္ မေရာက္မခ်င္းေပါ့။ ။