Monday, August 27, 2007

ကဗ်ာဆရာ - လင္းနစ္

ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ နီးရဦးမယ္

မင္းေမ့လာတယ္

ဒီမ်က္ဝန္းေလးေငးၾကည့္ရင္းကြယ္

သနားမိပါတယ္

လက္ရွိကိုေတြးကာ ေျဖႏုိင္ရန္အလြန္ခက္တာ

မင္းမသိႏုိင္ျခင္းဟာ


ေန႔တိုင္းေတြး ညတိုင္းေရး

စာရြက္အပိုင္းအစ မ်ားနဲ႔ေဆာက္တဲ့ငါ့အခန္းထဲ

နတ္သမီးအိပ္မက္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုဖန္ဆင္းရတယ္

ငါေတာ့မသိ နင္ေတြးၾကည့္

အေျဖဟာ အေကာင္းဆုံးပဲနင္ရလိမ့္ မေတြ႔ပဲရိွ့

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခြင့္နဲ႔ငါ ရွင္သန္ေနခဲ့ရတာ

ဒီလိုဘဝမွာ ငါေတြးၾကည့္တာ

သူရင္ဆိုင္ရဲပါ့မလား.....။


ပုံျပင္အေဟာင္းေလးေျပာရဦးမယ္

ကိုယ့္ခ်စ္သူရယ္

တစ္ခ်ိန္မွာ လင္းလက္ေတာက္ပဦးမယ္

အိပ္မက္ေတြရယ္

အားတင္းေမွ်ာ္လိုက္ပါ

ဒီအခ်ိန္ေတြ လာေတာ့မွာ

စကားလုံးေတြနဲ႔ငါ....


(ေန႔တိုင္းေတြး ညတိုင္းေရး

စာရြက္အပိုင္းအစ မ်ားနဲ႔ေဆာက္တဲ့ငါ့အခန္းထဲ

နတ္သမီးအိပ္မက္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုဖန္ဆင္းရတယ္

ငါေတာ့မသိ နင္ေတြးၾကည့္

အေျဖဟာ အေကာင္းဆုံးပဲနင္ရလိမ့္ မေတြ႔ပဲရိွ့

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးခြင့္နဲ႔ငါ ရွင္သန္ေနခဲ့ရတာ

ဒီလိုဘဝမွာ ငါေတြးၾကည့္တာ

သူရင္ဆိုင္ရဲပါ့မလား.....။)

4 comments: