ကိုစက္နဲ႔ SP Myanmar Culture Show

ေယာင္ေတာင္ေပါင္ေတာင္ ေမာင္စက္တစ္ေယာက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က SP ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးက္ို ေရာက္ရွိခဲ့ျပန္သည္ တမုံ။ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္း က ဘယ္ေက်ာင္းရဲ့ပြဲမွ မလြတ္တမ္းအားေပးေသာကိုစက္ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့လည္း အရိွန္ကမေသ။ ပြဲႀကိဳက္တဲ့ေမာင္ေပါ့ဗ်ာ။

စကၤာပူေပၚလီေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကိုေရာက္ပါၿပီ။

အာလား လား လန္ထြက္ၿပီး ပ်ံတက္ေနတဲ့ စက္ရုပ္မေလးေတြ၊ ျမန္မာရိုးရာဝတ္စုံေလးေတြနဲ႔ စက္ရုပ္ယဥ္ယဥ္ေလးေတြ အားလုံးက တက္ၾကြတဲ့ ၾကက္ဖေတြ စက္မေတြျဖစ္လို႔ေပါ့။ သူ႔တာဝန္ကိုယ့္တာဝန္နဲ႔ ရႈပ္ရွက္ခက္ေနသူေတြနဲ႔ အက္စ္ပီ ေအာ္ဒီ နားတဝိုက ္ပ်ားပန္းခတ္မွ်ေပါ့…

ထုံးစံအတိုင္း ကိုယ္စက္မေရာက္ခင္ကတည္းက….

ပြဲကစပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ဒီထဲဝင္ဝင္ခ်င္း ခုံေပ်ာက္ပါတယ္။ ျဖစ္ပုံကဒီလို။ ေအာ္ဒီထဲမဝင္ခင္ လက္မွတ္ကို အေရွ႕ကေကာင္တာမွာ Register လုပ္ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္က်ေနတာ့ ဝင္ခ်င္ေဇာနဲ႔ လက္မွတ္ကိုပဲကိုင္ထားၿပီး ခုံနံပါတ္မယူရေသးလုိ႔ အထဲလည္းေရာက္ေရာ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲမွာ ဘုံေပ်ာက္ပါေတာ့တယ္။ အနားက အက္စ္ပီ အက္ရွာ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ ခုံနံပါတ္မရွိရင္ အထူးတန္း ေလွကားေပၚမွာထုိင္တဲ့။ ဗုဓ္ေဒါ….မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ကိုးက်ပ္ေပးထာတာေလ။ သာဖိုးကို ဒါမ်ိဳးလာလုပ္လို႔ ဘယ္ရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေပါက္ဝကိုျပန္ထြက္ လက္မွတ္ေလးကိုင္ၿပီး ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနတုန္း ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ေျဖခဲ့ရပါတယ္။ ငါ့ညီ ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ လက္မွတ္ျပ။ ရုံထဲကထြက္ရင္ ဒီနံပါတ္ေလးယူပါ။ ရႈပ္ယွက္ေတြကို ခတ္ေနတုန္း ကယ္တင္ရွင္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႔ပါတယ္။ သူမကဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေၾကာင္းစုံရွင္းျပ ေအာ္ဒီထဲကေတာင္မထြက္ခိုင္းဘဲ လက္မွတ္ေနာက္ေက်ာမွာ ခုံနံပါတ္သြားယူေပးပါတယ္။ သူမ ကယ္ေတာ့မွပဲ ခုံနံပါတ္ရပါတယ္။ ေက ၁ တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အေပါက္ဝမွာ ျပဴတစ္ျပဴတစ္ဝင္လုိက္ထြက္လိုက္နဲ႔ ခုံနံပါတ္ရေတာ့မွ ေမွာင္မဲမဲမွာ လိုက္ရွာရျပန္သည္ တမုံ….။ (အား လူ႔တို႔လူ႔ျပည္က မီလြယ္ပါလား။ ဝတို႔စက္ျပည္မွာဆို ဖ်ာေပၚမွာ အပီ ထုိင္ၾကည့္ မိုးလင္းေပါက္ၾကည့္လို႔ရတယ္။ ရုံဆိုရင္လည္း ေလမီလုံ မိုးမီလုံ ဖ်ာရုံံ။ ၾကယ္ျမင္လျမင္ ေအာ္ဒီေတြနဲ႔ အဲယားကြန္းဆိုလည္း ေလတီ ျဖဴးျဖဴး ကံံေကာင္းရင္ မိုးေရေတာင္က်ိဳးလို႔ရေသး…ဒီလို သီဘာဝတရားထဲမွာ ဘီေလာက္မိုက္လဲ…ဟူး…. အီခုေတာ့ ခုံတီခုံရဖို႔ေတာင္…..မီလြယ္ပါလား)

ခုံေပၚမွာ ထုိင္ထုိုင္ခ်င္းပဲ ေတြ႔ရတာက….

ျမန္မာ့စိတ္ရင္း ျမန္မာ့ရႈခင္းသီခ်င္း ေလးနဲ႔ ျမန္မာေတြရဲ့ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္ျဖစ္တဲ့ ေစတီပုထိုးေတြ၊ ျမင္သူတိုင္း ေငးမိႈ္င္ေလာက္တဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္းေတြရယ္ စုံလို႔စုံလို႔ပါပဲဗ်ာ…. ကိုစက္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ပုစဥ္းဖင္ၾကားညွပ္ၿပီး ရန္ကုန္ျပန္ခ်င္တဲ့စိတ္ေတာင္ေပါက္လာပါတယ္ဗ်ာ…

အဲဒီသီခ်င္းေလးကေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္.. ဝင္းဦးအသံနဲ႔ဆိုရင္ ပိုေကာင္းမလားပဲ။

ေနာက္ၿပီး ပိန္ပိန္ပါးပါး အမ္စီ အစ္မႀကီးေတြက ဘုိလုိကို ပတြတ္ပတြတ္မႈတ္ၿပီး အခမ္းအနားအစီအစဥ္ကို ေၾကျငာပါတယ္။ (အစီအစဥ္ေတြေတာင္ အစအဆုံးျပန္ေခၚလို႔မရေတာ့ဘူး၊ စက္မမ္မိုရီ အဲဒီညက ေဖာ္မတ္ခ်လိုက္လို႔) မွတ္မိသေလာက္ပဲ ေရးရတာပ။

ေရႊမင္းသားအက မွာ ျမန္မာ့အသံရဲ့ဆိုင္းသံတီလုံးရယ္ ေနာက္ၿပီး ၿပီးခါနီးမွာ ခုန္ပ်ံသြားတဲ့သူ႔ရဲ့ကကြက္ ကလည္း လက္ခုပ္သံေတြတေျဖာင္းေျဖာင္းပဲ။

ၿပီးေတာ့ သႀကၤန္ေတးသရုပ္ေဖာ္ အဲဒီမွာ အစကေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ဗ်။ ဖလားေလးေတြကိုင္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ့ရုိးရာ ဟန္နဲ႔…သီခ်င္းအလည္ေလာက္က်မွ ရက္ပင္ ေကာက္ရြတ္ပါေလေတာာ့တယ္ဗ်ာ။ ျမန္မာဝတ္စုံနဲ႔ ရက္ပ္ပါ အထာ ကိုးယို႔ကားရားနဲ႔ေကာင္မေလး တစ္ျခားနုိင္ငံျခားသားမ်က္လုံးထဲမွာေတာ့မသိဘူး ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိထဲမွာ ကန္႔လန္႔ႀကီးဗ်ာ။ ဘယ္လိုမွတည့္လို႔မရဘူး။

ျမန္မာအက ဦးေရႊရုိး ေဒၚမိုး။ ေဒၚမိုး ဆာဖူးခီ တာကေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာဗ်ာ… စင္ေပၚကိုတက္ၿပီး မပဒါေျမလူးသလို ဖ်တ္ဖ်တ္ကို လူးေနတာပဲ။ ဦးေရႊရုိးေတာင္ လက္မိႈ္င္ခ်ရတယ္။ ေတာ္ေတာ္ရီရတယ္ဗ်။ အိုးစည္ဒိုးပတ္အဖြဲ႔ကလည္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္။ သီခ်င္းေလးဆိုလိုက္တီးလိုက္နဲ႔ဗ်ာ ရြာဘုရားပြဲျပန္ေရာက္သြားလား ေအာင့္ေမ့ရတယ္။ တကယ့္ျမန္မာ့ရုိးရာ သီခ်င္းေလးေတြပါပဲ။

ေနာက္ကရင္ဒုံးယိမ္း ကလည္း ရဲကနဲရဲကနဲေနေအာင္ ကလို႔။ ညီညီညာညာပါပဲ။ ဒီပြဲအတြက္ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားၾကပုံရတယ္ဗ်။

ကရင္ဒုံးၿပီးေတာ့ ေသြးစည္းညီအစ္ကိုမ်ား ဆိုတဲ့ ေဇာ္ဝင္းထြဠ္ရဲ့ သီခ်င္းနဲ႔ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ ရွမ္း၊၊ တိုင္းရင္းသားဝတ္စုံေလးေတြနဲ႔ ကၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ဒီအစီအစဥ္က ကိုစက္တို႔ေက်ာင္းတုန္း ပထမႏွစ္ကလည္း လုပ္ဖူးလု႔ိ ေက်ာင္းသားဘဝကိုေတာင္ ေျပးျမင္လိုက္မိပါေသးတယ္။ လူမရွိလို႔ အိုင္အက္စီက စလုံးေတြ၊ တရုတ္မေတြ၊ တရုတ္ေတြ၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံကို ျမန္မာရုိးရာဝတ္စုံေတြဝတ္ခိုင္း။ ပုဆိုးေတြကၽြတ္တဲ့သူနဲ႔၊ ဆိုင္ကတိုက္ပုံ ကေသးလို႔ ၾကပ္ၾကပ္ထုပ္ထုပ္ ဝတ္ရတဲ့လူနဲ႔။ ထမိန္စြန္ေတာင္ဆြဲတဲ့လူကဆဲြြ။ ထမိန္မဝတ္တတ္လို႔ ျပႆနာတတ္တဲ့လူနဲ႔ စုံလိုပါပဲဗ်ာ။

ေၾသာ္…ေက်ာင္းသာဘဝ ေက်ာင္းသားဘဝ။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ျပဇာတ္။ ေဒါက္တာခ်က္ေဖာင္းရဲ့ ေစတနာေကာင္းခ်က္ေတြရယ္၊ သူနာျပဳ ဆရာမရဲ့ စိတ္ရွည္သည္းခံ (ေျပာင္းျပန္) ေတြၾကားမွာ လူနာမ်ား ဒုကၡနဲ႔လွလွနဲ႔ေတြ႔တာကို တင္ျပထားတာပါ။ လူနာ ၃ေယာက္၊ ကုေ႒ကု႒ာဟိန္းဆိုတဲ့ေပါင္က်ိဳးတဲ့ လူနာရယ္၊ နန္းဆုေရလည္ဆိုး ဆိုတဲ့ ဗိုက္နာတဲ့ အဆိုေတာ္ရယ္၊ ငါလူမိုက္သီခ်င္းနဲ႔ တက္လာတဲ့ ရက္ပ္ပါ ရယ္။ ကၽြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆုံးလူနာကေတာ့ နန္းဆုေရလည္ဆိုးပဲ။ စလာကတည္းက Avril ရဲ့ Girlfriend ဆိုတဲ့သီခ်င္းနဲ႔ ငါးေျပမဆားပက္္သလို စင္ေပၚမွာ ဒြန္႔ဒြန္႔ကိုလူးေနတာ။ ပရိတ္သတ္ရဲ့ အားေပးသံကလည္း ဝက္ဝက္ကြဲပဲေပါ့။ (ျပဇာတ္ၿပီးေတာ့ ဘာပါလိမ့္)

ေအာ္…ျပဇာတ္ ၿပီးေတာ့ ၁၅ မိနစ္နားခ်ိန္။ ကိုစက္မွာ အဲဒီက်မွ ဖြာေတာ္ကို ကမန္းကတန္း ေက်ာင္းဝင္းအျပင္ထြက္ၿပီး ဖြာရတယ္။ အားလပ္ခ်ိန္ၿပီးေတာ့ အၿငိမ့္ဗ်။ လူရႊင္ေတာ္ေတြကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ သႀကၤန္တုန္းကလူရႊင္ေတာ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ သာဂိ၊ စုတ္ခၽြန္း၊ လန္ဘား နဲ႔ ေတာက္တဲ့ တို႔ေပါ့။ ပြဲအတြက္ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားပုံရတဲ့အတြက္ အပိုအလိုမရွိ အေပးအယူအခ်ိတ္အဆက္မိမိနဲ႔ ပရိတ္သတ္ကို ဟာဒယရႊင္ေဆးတိုက္ေကၽြးႏုိင္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ေတြပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ျပက္လုံးေတြေလာက္ပဲ ဗီဒီယိုအၿငိမ့္ေတြနဲ႔ ထပ္ေနတာကိုေတြ႕ရတယ္ဗ်။ ခြန္းေတာက္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္ အဲဒီျပက္လုံးေတြရယ္ ျပင္လိုက္ရင္ေတာ့ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ အၿငိမ့္ကစားလို႔ရၿပီဗ်။ အဲဒီေလာက္အထိကို ေကာင္းပါတယ္။ ပရိတ္သတ္ရဲ့ အားေပးသံကလည္း ရုံျပည့္ရုံလွ်ံပါပဲ။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ ကံစမ္းမဲမဟုတ္ေသာ နံပါတ္မဲ။ ကိုယ့္ဆီမွာရွိတဲ့ ကဒ္နံပါတ္ထဲက ပထမဆုံးဂဏန္းရယ္၊ ေနာက္ဆုံးဂဏန္းရယ္ ေပါင္း။ ရလာတဲ့နံပါတ္က အမ္စီေတြေျပာတဲ့ နံပါတ္နဲ႔ကိုက္ရင္ ဆုရ အဲဒီနည္းပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့သႀကၤန္တုန္းကလည္း သူတို႔လုပ္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ နံပါတ္တူသူႏွစ္ေယာက္တို႔ဘာတို႔ ေပၚလာလို႔ ဒုကၡေရာက္တာရွိသလို၊ ပရိတ္သတ္ထုိင္ခုံတန္းကေန အမ္စီေတြရွိရာ စင္နားကို ေျပးဆင္းၾကတဲ့အတြက္ ဘယ္သူေခ်ာ္လဲမလဲဆိုၿပီး ပရိတ္သတ္ကေန ရင္တမမနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနရပါတယ္။ ဒီနည္းကိုေတာ့ ေျပာင္းသင့္ေနပါၿပီဗ်ာ။ ေနာက္တစ္ျခား ပရိတ္သတ္နဲ႔ Interactive ျဖစ္တဲ့အစီအစဥ္ေလးနဲ႔ဆို ပိုေကာင္းပါလိမ့္မယ္။

အဲဒါၿပီးေတာ့။ ထုံးစံအတိုင္း စတိတ္ရႈိး။ အဆိုေတာ္ေတြအားလုံးထဲမွာ ခပ္ပိန္ပိန္နဲ႔ လူေတြက အဆိုအေကာင္းဆုံးပါပဲ။(ေျပာင္းျပန္) တီးဝိုင္းလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒရမ္ရုိက္ခ်က္ေတြရယ္၊ လိဒ္ဂစ္တာရစ္ ရဲ့ ကုပ္ခ်က္ေတြက အမွန္ေတြခ်ည္းပဲ။ စင္ေပၚတက္ဟဲခြင့္ မရွိတဲ့ကိုစက္ကေတာ့ ကိုယ္ရတဲ့ သီခ်င္းတုိင္းလိုလို ထိုင္ခုံေပၚမွာပဲ တမုန္းဟဲရတာေပါ့။

နားဒုကၡ၊ ဟုတ္ေပါင္ ေတးဂီတအစီအစဥ္လည္းၿပီးေရာ အင္းေလးရဲ့ ပါေလကာ ထမင္းေလးကိုၾကက္သားဆီအႏွစ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ သုံးေဆာင္ခဲ့ရပါတယ္။ မနက္ကတည္းကေန ည ခုႏွစ္နာရီခြဲအထိ ေတာင့္ခံထားတဲ့ကိုစက္ရဲ့ ဗိုက္ကလည္း သံစုံတီးလို႔။ ထမင္းကနည္းေတာ့ တစ္ပြဲတည္းနဲ႔ ဟတ္ဖီးႀကီးတစ္ကာ စကၤာပူေပၚလီေက်ာင္းေတာ္ကေန ကိုစက္လမ္းေၾကာင္းဆက္တက္ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ပြဲလုံးကေတာ့ ေအာင္ျမင္စြာနဲ႔ ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ။ Organize ျဖစ္တဲ့ပြဲတစ္ပြဲလို႔ဆိုရမွာေပါ့ဗ်ာ။ အေခြထြက္ရင္လည္း အားေပးလိုက္ၾကပါဦး။ ဝယ္ၿပီးေတာ့ သိမ္းထားသင့္ပါတယ္။ ေၾကာ္ျငာခကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေအာ္ဂႏိုက္ဇာေတြက ၿမိဳးၿမိဳးျမက္ျမက္ေပါ့ တစ္ျပားမွေပးပါဘူး။ း)

ဒါနဲ႔ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တုန္းက စကၤာပူေပၚလီရဲ့ ျမန္မာပြဲရဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕အစီအစဥ္ေတြကိုေတာ့ အခုထိသတိရဆဲ။ အဲတုန္းက ျပဇာတ္ကသိပ္မေကာင္းဘူး က်န္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ ဝါးညွပ္အက၊ ရွင္ေလာင္းလွည့္ျခင္း၊ အေၾကာက္တရားၿပဇတ္ စတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကေတာ့ ကို္စက္ရဲ့ မန္မိုရီမွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေဖ်ာက္ပစ္လို႔ရမွာ မဟုတ္ပါေၾကာင္း။

ဓာတ္ပုံမ်ားၾကည့္ရန္