တစ္ခါက မဝါ

တစ္ခါကအေဆာင္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ပိုင္နံပါတ္ သည္ ၆၆၅ ျဖစ္သည္။ တစ္ည ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူစုုမအိပ္ပဲႏွင့္ အေဆာင္သစ္ေဆာက္လက္စ တန္းလ်ားရွိ ကြမ္းယာဆိုင္သုိ႔ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္ခ်ီတက္ခဲ့ၾကသည္။ ကြမ္းယာဆိုင္ေလးမွာ အသစ္ေဆာက္ေနေသာ အေဆာင္သစ္မွ အလုပ္သမားမ်ားအတြက္ ေန႔လည္ေန႔ခင္းတြင္ဖြင့္လွစ္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔လူစု မီးပိတ္အိပ္ခ်ိန္တြင္ မအိပ္ပဲ အေဆာင္မွလစ္ကာ ခဏ ခဏ လာေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ သေဘာေကာင္းေသာ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီးက ညပိုင္းတြင္လည္း အအိပ္ပ်က္ခံကာ ဖြင့္လွစ္ေပးေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူစုအတြက္ေတာ့ မဟာအခြင့္အေရးပင္ျဖစ္သည္။ အေဆာင္တြင္ ေဆးလိပ္မေသာက္ရ၊ ကြမ္းမစားရ၊ ဂစ္တာမတီးရ၊ ညဘက္လူ ၅ေယာက္ထက္ပိုမစုရ၊ ဘာမလုပ္ရ၊ ညာမလုပ္ရ စသည့္ စည္းကမ္းေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ၾကားထဲမွ ထုိကြမ္းယာဆိုင္ေလးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလုံး၏ ညခင္းဘက္အိုေအစစ္ေလးပင္ျဖစ္သည္။

တစ္ေန႔တာပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနသမွ် ထုိဆိုင္ေလးေရာက္သည္ႏွင့္ အေမာေျပေလသည္။ ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္သူကေသာက္၊ ကြမ္းယာစားခ်င္သူကစား၊ လက္ဖက္သုပ္စားရင္း ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ေလေပါသူကေပါ၊ ဆိုင္တြင္ခ်ိတ္ထားသည့္ မုန္႔မ်ိဳးစုံထဲမွ တစ္ထုပ္ၿပီးတစ္ထုပ္စားခ်င္သူကစား၊ ဂစ္တာတီးခ်င္သူက တီး၊ ဆိုခ်င္သူကဆို စသည္ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံး၏ တစ္ေန႔တာ ပင္ပန္းသမွ် အပန္းေျဖလို႔ရသည္။ တစ္ခါတစ္ခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ရီသံက အေမွာင္ထုထဲသို႔ တိုးထြက္လာတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံး အေမာေျပရသည့္ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းအရင္းတစ္ခုမွာ ဆိုင္ရွင္ဦးေလးႀကီး၏သမီး မဝါျဖစ္သည္။ သူမသည္ လွသည္။ တစ္ေန႔လုပ္စာ တစ္ေန႔စားရေသာ သူမတို႔ မိသားစုတြင္ အလွအပအတြက္ အခ်ိန္ေပးရန္မရွိသလို အင္အားလည္းမရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္ မ်က္ႏွာတြင္လည္းဘာမွ လိမ္းျခယ္ေလ႔မရွိ။ သို႔ေသာ္လည္း မဝါသည္လွသည္။ ပင္ပန္းေနေသာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေတာက္ပေသာအၿပဳံးတစ္ခုေတြ႕ရျခင္းျဖင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္ေတာ့ မဝါသည္ လမိုက္ည၏ လမင္းတစ္စင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုိအလင္းေၾကာင့္ပင္ သူမကို မဝါဟုကၽြန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္းက နာမည္ေပးထားျခင္းျဖစ္သည္။


သူမသည္ ေန႔ခင္းဘက္တြင္ အေဖ၏ကြမ္းယာဆိုင္တစ္ပုိင္း ကုန္စုံဆိုင္ဝိုင္းကို ဦးစီးသလို္ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား ဂိုက္လည္းလုပ္သည္။ ညခင္းဘက္တြင္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာတကၠသိုလ္တြင္ ဂ်ပန္ဘာသာသင္ေနသည္။ ထို႔အတူ LCCI level 3 လည္းေအာင္ၿပီးသားျဖစ္သည္။ စကားေျပာၾကည့္ျခင္းျဖင့္လည္း သူမသည္ ေခသူမဟုတ္ေၾကာင္းကၽြန္ေတာ္သိသည္။ ထို႔အတူ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းအားလုံးလည္းသိသည္။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္မွဖြင့္ဟ မေျပာၾကေသာ္လည္း မဝါသည္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံး အတည္ျပဳထားၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုသုိ႔ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ညခင္းမ်ားစြာမွာ အိမ္ဆိုင္၏ ဝါက်င့္က်င့္ဖေယာင္းတိုင္မီးေရာင္ေအာက္တြင္ မဝါႏွင့္ သူ႔ထက္ငါ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ရင္း ကုန္လြန္ခဲ့ၾကသည္။

သို႔ေသာ္တစ္ညတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူစုထိုကဲ့သို႔ လစ္လစ္ေနေၾကာင္းကို ကင္းသမားက အေဆာင္မႈးအားသတင္းပို႔သည္။ ထို႔ေၾကာင့္မနက္တန္းစီလူစစ္ခ်ိန္တြင္ ထိုကိစၥကိုေရွ႕တန္းတင္၍ တာဝန္ခံက မလိုအပ္ပါပဲႏွင့္ ရင့္ရင့္သီးသီးစကားလုံးမ်ားျဖင့္ ဓာတ္ျပားေဟာင္းဖြင့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူစုလည္း သုံးပတ္ အိမ္ျပန္ခြင့္ အပိတ္ခံရသည္။ မလိုအပ္ေသာ စည္းကမ္းမ်ားကို ခဏခဏ ေဖာက္ဖ်က္ေနၾက ကၽြန္ေတာ္တို႔အတြက္က ကိစၥမရွိ။ မဝါတို႔ကြမ္းယာဆိုင္ကေတာ့ အႏွင္ခံလိုက္ရေလသည္။ ထို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံးက သာ၍စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ ရိုးရုိးသားသားလုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနေသာ မိသားစုအတြက္ ထိုအျပစ္ေပးမႈသည္လြန္လြန္းေနသည္။ ထို႔အတူ တာဝန္ခံပါးစပ္မွထြက္သည့္စကားလုံးမ်ားက ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံးအား ခံျပင္းေစေလသည္။ သို႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလုံး မတတ္ႏိုင္။

ဤသို႔ျဖင့္ မဝါသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံးႏွင့္ တိကနဲ အစိမ္းသက္သက္ေဝးခဲ့ရသည္။ ခုခ်ိန္ဆိုလွ်င္ အိမ္ေထာင္ရွင္မေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ကာ အိမ္တစ္ေဆာင္မီးတစ္ေျပာင္ျဖင့္ျဖစ္ေနေလာက္မည္။ သို႔မဟုတ္ပါကလည္းူ မိသားစုအတြက္ ရုန္းကန္ဆဲပင္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ မီးတိုင္မွိန္မွိန္ၾကားမွ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းအျပဳံးတစ္ပြင့္ကို ပန္ဆင္ရင္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔တတ္သည့္ လမိုက္ည၏ လမင္းတစ္စင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းအားလုံးကေတာ့ အလ်ဥ္းသင့္သလို သတိရေနဦးမည္ျဖစ္သည္။

ခရီးသည္

ေရွ႕ဆီေကာင္းကင္၊ ပုလဲစင္ဝယ္
သစ္လြင္အရုဏ္၊ ေရာင္ျခည္လႈံ၏။

ပ်ံ႕ပ်ဴးရႊင္ၾကည္၊ သြင္းေလျပည္ဝယ္
ဖူးစည္ပြင့္စုံ၊ သရက္ထုံ၏။

ဆိတ္ၿငိမ္သာေမာ၊ ၿမိဳင္ညိဳေတာ၌
ဥၾသသံစုံ၊ ေတးမ်ိဳးပုံ၏။

သစ္ရိပ္ညိဳမွ၊ စခန္းထသည့္
ရႊင္ပ်သာၾကည္၊ ခရီးသည္လည္း
ၿဖိဳးစည္သစ္ပြား၊ စြမ္းအင္အားႏွင့္
“ေယာက်္ား ငါကိုယ္”၊ ျမြက္ဟဆို၍
မိုးကိုေမ်ွာ္မွန္း၊ ေရွ႕ဆီလွမ္းသည္
ႏႈတ္ခြန္းေနသို႔ဆက္မည္တည္း။ ။

မင္းသုဝဏ္

သူပုန္

မတရားမႈေတြကိုေတာ္လွန္
ငါ့..တိုက္ပြဲေခၚဟန္မွာ
ဘြာေတးခတ္သံမပါဘူး..

ေသရင္ေျမႀကီး
ရွင္ရင္ေရႊထီးတဲ့
ေျမႀကီးကေန ငါလာခဲ့တယ္..
ထီးခ်က္ေစာင့္ေရ..
အသင့္ေစာင့္ေနစမ္း..


ငါတို႔ရဲ႕ လက္ပန္းေပါက္သံမွာ
ေတာေၾကာင္ေတြ ေၾကာက္ဒူးတုန္ၾကေပါ့..
နဖူးတိုင္းမွာ စည္းေႏွာင္ခုိင္တာ
ရဲ႕ရင့္ၾကည္စင္ျခင္းပဲ


အခါခါေသရမွာမေၾကာက္တဲ့ေနာက္
ေနရမွာေလာက္ေတာ့မမႈ..
ေၾကာက္ေသြးေတြေဖာက္ထုတ္
ဂုတ္ေသြးစုပ္တဲ့ ငုတ္လို္ေကာင္ေတြ
ရွင္းလင္းပစ္ဖို႔
လာေလ..ေရာင္းရင္း..
ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္
ငါတို႔ေသြးနဲ႔ ရာဇဝင္အသစ္ကို
ေရးျခစ္ၾကစို႔ရဲ႕…

Bella's Lullaby - Edward Cullen

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ပန္းေခတ္ကၾကယ္တစ္ပြင့္သို႔ …

ေက်ာက္ေခတ္..ေၾကးေခတ္..သံေခတ္တို႔လိုေပါ့….

ကိုယ္ငယ္ငယ္ကတည္းက စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တယ္၊
ပန္းယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားတဲ့ ပန္းေခတ္ရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႕..၊
အဲဒီေခတ္မွာ လူေတြဟာ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၾကမယ္၊
သစၥာတရား ေမတၱာတရားေတြ ပန္းလို ပြင့္ေနၾကမယ္၊
တစ္ေယာက္ရဲ႕ ငုံခ်ိန္၊ ဖူးခ်ိန္၊ ပြင့္ခ်ိန္၊ ေၾကြခ်ိန္ကို တစ္ေယာက္ကနားလည္မႈရွိစြာ ဆက္ဆံေပးၾကမယ္။
တစ္ေခတ္လုံး သင္းပ်ံ႕ေမြးရီေနမယ္၊
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈနဲ႔ အတိၿပီးမယ္ေပါ့ေလ…

အဲဒီလိုပန္းေခတ္မွာသာတဲ့ လမင္းဟာလည္း အျပစ္ကင္းၿပီး ျဖဴစင္ခ်မ္းေျမ့ေနလိမ့္မယ္လို႔
ကိုယ္ခံစားရတယ္…
အဲဒီေတာ့ ပန္းေခတ္မွာသာတဲ့ လမင္းေလးကို ကုိယ္ပန္းခ်ီဆြဲၾကည့္ခ်င္တယ္…
ဒါေပမယ့္ ကာလေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်လုံးဝမရွိခဲ့ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကို ခံစားရသလိုမ်ိဳး ေအးျမရင္ခုန္မႈကိုလည္း ကိုယ္တစ္ခါမွ မႀကဳံခဲ့ဖူးဘူး၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဘယ္လိုမွဆြဲလို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး…

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ဤညကို ငါျဖတ္ကူးအံ့…
အိပ္မက္ဦး၌..
ဘီလူးၾကမ္းတို႔ ..ေစာင့္လိုက…ေစာင့္ေစ…

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

သူက
ပန္းပြင့္ကေလးကို နမ္းတယ္..

ငါ…
လူစင္စစ္က ပန္းပြင့္ျဖစ္ပါေစသား….လို႔
ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းမိပါတယ္….

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

♠ ငါကေတာ့ ျမက္ဖိနပ္နဲ႔
ဒါေပမယ့္
ျမင္းမိုရ္ေတာင္ကိုလည္း လိုက္တက္ခဲ့မယ္။
သြားႏွင့္ၾကပါ။


♣ ဟိုးမွာ
ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္က
အိပ္မက္ေတြ ဒူးေထာက္လဲက်ေနတဲ့လူ
သူ႔ကို ကူပါရေစဦး…

 ငါ့ရွင္တို႔က ဘာလဲ
ငါက ဘာလဲ
နာမည္ေတြ ေျမႀကီးေပၚပစ္ခ်ၿပီး
လွလွပပၿပိဳင္ရဲပါတယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ ေတြ႕ၾကမယ္။

 ႏွစ္ဘက္သြားဓားတစ္လက္လို
ၿပိဳးျပက္ဝင္းဖိတ္
သုညဂူမွာလည္း ငါေမွးအိပ္ခဲ့ၿ႔ပီးၿပီ။

 အိမ္အျပန္လမ္း
အေမနဲ႔ေတြ႕မွ နမ္းမယ့္
ၿငိမ္းခ်မ္းႏွင္းဆီ
ငါ့ရင္ဘတ္မွာ
ေသြးတစ္စက္လို နီေနတယ္။

 ခ်စ္သူကေလးေရ
ၿမိဳ႕တံခါးကိုဖြင့္
မီးအိမ္တို႔ႏွင့္ အတူႀကိဳပါ
လေရာင္စက္တေဝေဝနဲ႔
သင့္ရဲ႕ ေႏြရာသီျမင္းစီးခရီးသည္
ဓူဝံထက္ျမင့္တဲ့ ၾကယ္ကို
ခူးယူလာမွာေပါ့ကြယ္။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ငါမငိုဘူး။
ဒါေပမယ့္
ႏွလုံးသားမွာ ဘီလူးဝင္ပူးတယ္။

လက္သည္းခြ်န္ သိပ္မ်ားတဲ့ ေမွာ္ဆရာက
ငါ့ ႏွလုံးသားကို
ရင္ဘတ္ကေန ဆြဲခြာတယ္
နာက်င္ေပမယ့္ ငါ မငိုဘူးကြယ္။

ငါ့ဘဝရဲ႕
လင္းေတာက္တဲ့ ေရာင္ျခည္တစ္စက္အတြက္
အသက္နဲ႔လဲၿပီး ရဲရင့္ျပမယ္။

ခ်စ္ေသာေမေမ
ငါ့ကို တမလြန္က ႏိုးထေတြ႕ျမင္ေစမယ္။

ငါ့ရဲ႕ ဝိဥာဥ္မွာ
ပန္းႏွင္းဆီေတြ အျပာလြင္ဆုံးပြင့္
ငါ့ရြက္တိုင္ကို အျမင့္မားဆုံး လႊင့္ထူမယ္။

ေဟး …. ပင္လယ္
ေဟး …. လွဲအိပ္ေနတဲ့ ပင္လယ္
ခု ထစမ္း
သင့္ဆီ ငါ လာတယ္။
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ငါ့ေကာင္းကင္မွာ နကၡတ္ေတြ ၾကမ္းၿပီး
ငါ့လမ္းက ေတာင္ၿပိဳေနတယ္

ငါ့ေနာက္ကို ဘယ္သူမွ မလိုက္နဲ႔
ျဖစ္ႏိုင္ရင္
ငါ့အရိပ္ကေတာင္ ငါ့ေနာက္ကို မလိုက္နဲ႔။

XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

ထုိေသာညမွာ ႏွင္းျပာအုပ္မိုး
အိပ္မက္ခိုးမွ်င္ သခင္ျဖစ္၏
ၾကယ္စင္ညေတြ ပန္းရင္းေၾကြသက္
မ်က္ရည္ဝိုးဝင္း အိပ္မက္လင္းျပာ
ငါ နမ္းေမႊးရႈိက္ ရင္ကုိခိုက္၏ ။

ငါ …. ခ်စ္မိသည္
ငါ ခ်စ္မိသည္
ယုံၾကည္ေၾကကြဲ ခိုတြဲကိုင္းညြတ္
ပြင့္ဦးဆြတ္ပ်ံ႕ ႏႈတ္ဖ်ားထုံက်ဥ္
သခင္ … သိပါ။

ထိုသို႔ျဖင့္
ငါႏွင့္ၾကယ္တို႔ ညၿမိဳ႕ရုိးထက္
ေသြးပ်က္သီခ်င္း ဆိုညွင္းဖြဲ႕ေဝ
ေၾကြခဲ့ၾကသည္။

ေၾသာ္ ထိုသို႔ျဖင့္
ငါႏွင့္သခင္ ရာဇဝင္ပန္း
လြမ္းမိႈင္းေဝရီ ေရႊလက္ဖဝါး
ပါးျပင္ထိအပ္ ခုံမင္တတ္လည္း
ေရးမွတ္မိရုံ ဝတ္မႈန္ေျမေဆြး
ေဝးသြားခဲ့လွ်င္…
ေဝးသြားခဲ့လွ်င္…
(ၾကယ္ေၾကြလကၤာ)
တာရာမင္းေဝ
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

မနက္ျဖန္

ရက္လြန္ေနတဲ့ အခ်စ္တစ္ခ်ိဳ႕နဲ႔..
အခန္းတံခါးကိုဆြဲဖြင့္…
အခန္းထဲမွာ သူမ..ရွိေနမွာမဟုတ္မွန္းလည္း သိေနရက္နဲ႔..

ပင္လယ္လိုေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြဟာ အဆိပ္ေတြကို အခုိင္လုိက္ ပြင့္ေစခဲ့..
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ေရမွန္မွန္ေလာင္းေပးခဲ့တာပါ..

ဂ်စ္ပဆီသမိုင္းေတြထဲ ဝင္အိပ္
ခပ္ရိုင္းရုိင္း မူးမွိတ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္လည္း
ေမ့ေလ်ာ့ျခင္းေတြက မင္းနာမည္ကို အစားထိုးလို႔မရႏိုင္ခဲ့ဘူး..
ေမ့လုိ႔မရခဲ့ဘူး..

ထမင္းလုံးတေစၦမေလးေရ..
မင္းအတြက္ဆိုရင္ ငါ့အိပ္မက္ေတြကို
ညတိုင္းတံခါးဖြင့္ေပးထားတယ္ေလ..

မေန႔က ငါ့ပုခုံးေပၚကိုက်လာတဲ့ ေနေရာင္အေႏြးဓာတ္က
ဒီေန႔လည္းငါ့ကို မေႏြးေထြးေစဘူး…
မင္းရဲ႕ရင္ေငြ႕ေတြကိုတမ္းတ..
အက္စကီးမိုးေတြကို ငါ ..
ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာတယ္..
ငါ့တစ္ကုိယ္လုံးေသြးခဲေနၿပီေလ..

ေဆာ္လမြန္ေတြကိုလည္း ႏႈတ္မဆက္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..
မိုင္ေထာင္ခ်ီတဲ့ အလြမ္းေတြကိုပ်ိဳး..
ျပန္မရႏိုင္တဲ့ စကၠန္႔ေတြကို
ေအာ္..ေခၚရင္းနဲ႔
လဲ..ၿပိဳ..က်..သြား
ငါ့ဝိဥာဥ္နဲ႔ ပန္းတစ္ပြင့္ကို ဖန္ဆင္းေပးလိုက္တယ္..
မနက္ျဖန္မင္းရဲ႕ မဂၤလာေဆာင္မွာ တင့္တယ္ေနပါေစ..

ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ပိုင္းေလာ့ခ္ပိုး

ဒီေန႔ ဒုတိယအႀကိမ္အျဖစ္ ပိုင္းေလာခ့္အင္တာဗ်ဴးဝင္ျဖစ္တယ္ဗ်ာ..
ထင္ထားတာေတြမေမးပဲ မထင္ထားတာေတြနဲ႔ကိုင္ေတာ့တာပဲ..
အင္တာဗ်ဴးဆိုတာက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္က ရိုးအီေနၿပီ.. ခဏခဏ အလုပ္ေျပာင္းေနေတာ့ အင္တာဗ်ဴးကကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အိမ္ဦးနဲ႔ၾကမ္းျပင္လိုပဲ.. ဒါေပမယ့္ဒီေန႔ကေတာ့ စပါယ္ရွယ္ပဲဗ်ဳိ႕..
အီစလံေဝေနတာပဲ..ဒါကိုဖတ္ျဖစ္တဲ့လူရွိရင္လည္း ေမးခြန္းေတြသိရေအာင္..

Tell me about yourself? (ဒါကေတာ့ ရိုးအီေနတဲ့ေမးခြန္းပါ)

Are you staying alone here or with your family?

So this is your second time? Why didn't you pass through first time? (အမွန္ကေတာ့ ပထမအႀကိမ္တုန္းက First round အင္တာဗ်ဴးေအာင္တယ္..ဒါေပမယ့္ စလုံးအစိုးရနဲ႔ သုံးႏွစ္အလုပ္လုပ္ပါမယ္ဆိုတဲ့ စာခ်ဳပ္အေၾကာင္းကိုေျပာမိေတာ့ အဲလိုဆိုမရဘူးဆိုၿပီး..အဲဒီမွာ တစ္သြားတာဗ်ဳ႕ိ အဲလိုေျဖခ်င္တာမွ ပါးစပ္ကိုယားေနတာပဲ..) ဒါေပမယ့္ I am not sure ပဲေျဖတာေပါ့..ဘာရမလဲ...

So you came here to study? Which school are you from?

So why do you want to be a pilot?

What is your current job?

Tell me about airplanes..?
အဲဒီမွာကၽြန္ေတာ္က Flying Theory ကို ရွင္းျပလိုက္တယ္..
Thrust, drag, lift and weight အေၾကာင္း..
Thrust ဆိုတာက ေလယာဥ္ရဲ႕ ဂ်က္အင္ဂ်င္က ပန္ကာလည္ရင္ ရလာတဲ့ energy ကေန အေရွ႕ကိုေရြ႕တဲ့အား..
အဲလိုေျပးလမ္းေပၚမွာစေျပးၿပီဆိုရင္ air resistance ရွိတယ္..အဲဒါက drag ဆိုတဲ့ အားေလယာဥ္ကိုသက္ေရာက္တယ္..
Lift က ေလယာဥ္ရဲ႕curve ေတာင္ပံဒီဇိုင္းအရ aerodynamic force ကိုရေစၿပီး ေျပးလမ္းမွာအရွိန္ရေလေလ ေလယာဥ္ကို ေအာက္ကေလက ပင့္ေပးေလေလ အဲဒီမွာေလယာဥ္ရဲ႕ အေလးခ်ိန္ Weight ကနည္းလာတယ္..အဲဒီမွာ Air borne ျဖစ္တယ္ေပါ့ဗ်ာ..

ေလယာဥ္ Take Off လုပ္ဖို႔အတြက္ Thrust must be greater than Drag and Lift must be greater than Weight.
ေလယာဥ္ ဆင္းမယ္ဆိုရင္ေတာ့ Vice versa ေပါ့ဗ်ာ..

Tell me about Flight controls..
Rudder ေတာ့သိတယ္ဗ်ာ..က်န္တဲ့ေထြလီကာလီေတြကေတာ့ မသိဘူး..

Do you drive car? If yes, tell me about how does engine work?

How about Motorcycle? What is the difference?

What sort of engines does 747 uses? Give me some names..
Roll Royce, GE

Roll Royce is a car company as well.. so where is it from?
Colonial လို႔ ေျပာမွေတာ့ England ကေပါ့ဗ်ာ..

How about Boeing company? Where is it from?
္U San Aung ဆီကေပါ့ဗ်ာ (USA) Which state of US? စားတယ္ဗ်ာ..

What is the company of A380?
Airbus..

Which country does A380 come from?
France မွာ Assemble လုပ္တယ္ Parts ေတြကို တစ္ျခား Europe ႏုိင္ငံေတြက ဝယ္တယ္.. လို႔ေျဖေတာ့ Germany မွာလည္းရွိေသးတယ္တဲ့ဗ်ာ..အဲဒါေတာ့ အီေဖစကိုလည္းမသိဘူး..


What is the Longitude and Latitude of SG?

How do you calculate time from the Greenwich mean line?

So do you go back often? What is the height that Silk Air usually fly to YGN?

Do you read newspapers? What's the news back home in YGN?
How about Thailand? What's happening in Cambodia?
ဒါကေတာ့ ေအးေဆး..ေလွ်ာက္ရႊီးတာေပါ့ဗ်ာ..

Do you have any questions?

.....အဲဒါပါပဲ..ဒီတစ္ေခါက္က ျပင္ဆင္ခ်ိန္ ၂ ရက္ပဲရတယ္..

ပထမတစ္ေခါက္တုန္းက အဲဒီေလာက္ဦးေႏွာက္မစားဘူးဗ်ိဳ႕..Interviewer Pilots ေတြက သေဘာေကာင္းတယ္...ဒီတစ္ေခါက္ ပိုင္းေလာခ့္ကေတာ့ ပညာကို စပါယ္ရွယ္ျပတာပါပဲ..
အေမတို႔ကယ္ပါ..အေဖတို႔ကယ္ပါ..ေယာကၡမဘက္က အမ်ိဳးေတြကယ္ပါလို႔..တရမလိုျဖစ္ေနၿပီဗ်ာ..

ပထမဗ်ဴးတုန္းက မတူေသာေမးခြန္းမ်ား

What is the capital of Cambodia?

Tell me about differences between A380 and 747?

How much do you know about SIA?

From SG to New York, which oceans and seas does the plane fly over?
South China Sea, Philippine Sea, North Pacific Ocean..

အလင္းစကား

အမွန္တရားအတြက္ကာကြယ္..အမွားအယြင္းေတြကို တိုက္ခိုက္ၾကတဲ့အခါ..
မင္းအသက္နဲ႔ ဘဝကို စြန္႔လႊတ္ထားႏိုင္မွ..
ယုံၾကည္ပါ အမွန္တရား..
အရုိးသားဆုံးလႈပ္ရွား..
ဒုကၡနဲ႕ရင္ဆိုင္လာရင္ မတုန္လႈပ္ဘူးမဟုတ္လား..


ထူးအိမ္သင္၏ အို..ညီေလးေရ သီခ်င္းမွ..

ဓာတ္ခြဲစမ္းသပ္ျခင္း

နာမည္ - ဒီဝိုင္း၊ ဒိုင္းဝီ၊ အပ်ိဳေတြရဲ႕.. ကုိစက္
သူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုေခၚတယ္ - လာပါဦး….
ကုိယ္ဒီမွာ ေနတယ္ - ကင္းတဲ..
ကုိယ္႔ဆီဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - လူႀကီးမင္းနဲ႔အရင္ေတြ႕မယ္

ကိုယ္႔ရဲ႔ အႀကိဳက္ဆုံးေတြက
အေရာင္ဆိုရင္ - ကာလာဘလိုင္း
အ၀တ္အစားဆိုရင္ - ေက်ာက္ေခတ္ဖက္ရွင္
အစားအစာဆိုရင္ - ဘယာေၾကာ္
ပစၥည္းဆိုရင္ - ၂၄ ပစၥည္း
သီခ်င္းဆိုရင္ - မီးေဘးေရွာင္လို႔မေလာင္ခင္တားၾကပါ…
စာေရးဆရာ - ခါးပိုက္ႏိႈက္သတိျပဳ ေရးသူ
Life style - မဂၢဇင္း
ကိုယ္႔ရဲ႔ ၀ါသနာ - အိပ္ျခင္းနဲ႔ စားျခင္း၊ ခရီးသြားျခင္းနဲ႔ အျမည္းစားျခင္း..
အလိုခ်င္ဆုံး လက္ေဆာင္ - လိုတရ ပတၱျမား ၁၇ လုံးေလာက္
ကိုယ္႔ရဲ႔ အခ်စ္ဆုံးသူက - ဘယ္သူပါလိမ့္…
ကိုယ္႔ရဲ႔ အေလးစားဆုံးသူက - မထသလိုင္းကား ဒရိုင္ဘာမ်ား..ကားစုတ္ကိုရေအာင္ေမာင္း၍
ကိုယ္႔ရဲ႔ အခင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းက - မေမြးေသးဘူး
ကိုယ္႔ကို အမ်ားဆုံး နားလည္မွဳေပးႏိုင္သူက - ကိုယ့္နားရြက္..
ကိုယ္႔ရဲ႔ အမုန္းဆုံးသူက - ဟိုလူႀကီး…
ရင္အခုန္ဆုံး အခ်ိန္ - ခရီးသြားရင္း ေပါက္ေတာသြားခ်င္တဲ့အခ်ိန္..
အေၾကာက္ဆုံး အခ်ိန္ - ဓာတ္ေလွကားတို႔ ရထားတို႔ေပၚမွာ ေဘးကလူ ေလလည္တဲ့အခ်ိန္..
အေပ်ာ္ဆုံး အခ်ိန္ - အိပ္ယာထ ေရေသာက္ ဝိတ္ေလွ်ာ့ၿပီးတဲ့အခ်ိန္…
အမွတ္တရေန႔ - သူငယ္တန္းတုန္းက ရည္းစားစာေပးတဲ့ေန႔..
ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည္႔မယ္ဆိုရင္ ေတာင္းမဲ႔ဆု - ကမၻာေပၚက လူပ်ိဳႀကီး အပ်ိဳႀကီးေတြ ျမန္ျမန္စြံပါေစ..

အခ်စ္ ဆိုတာ - ရင္ထဲက ကလိကလိျဖစ္ျခင္း..
အမုန္း ဆိုတာ - အရမ္းအရမ္းလို႔ေျပာတာေလ..အမုန္းဆြဲၿပီး ဗုံးၾကဲမယ္တဲ့
အလြမ္း ဆိုတာ - ဘီအီးဆိုင္ရ့ဲနာမည္… လြမ္းတဲ့လူေတြလာေသာက္လြန္းလို႔
သံေယာဇဥ္ ဆိုတာ - အေပါင္ဆိုင္ရဲ႕နာမည္.. သံေယာဇဥ္ေတြက်န္က်န္ခဲ့လြန္းလို႔..
ဘ၀ ဆိုတာ - ဘပိန္မဟုတ္ဘူးေပါ့ဗ်ာ..
သူငယ္ခ်င္း ဆိုတာ - တကယ္ျဗင္းတဲ့ေကာင္ေတြ..
ခ်စ္သူ ဆိုတာ - ျခဴသစ္ေလ.. တာယာပြၿကီး ကာတြန္းဇာတ္ညႊန္းေရးတယ္..
ကိုယ္႔ကုိယ္ကို ဒီလို ထင္တယ္ - တံေတြး တဗ်စ္ဗ်စ္ ေထြးတတ္တဲ့ေကာင္..
ကိုယ္႔ရဲ႔ လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္က - မိတ္ေဆြ...မိမိကိစၥၿပီးတိုင္း ေရေလာင္းပါ..
အေျပာခ်င္ဆုံး စကားတခြန္း - လိမၼာရစ္ၾကပါ…(ေသခါနီးအုိက္တင္နဲ႔ေျပာ)

မွတ္ခ်က္…ဘယ္သူမွမတက္ခ္ပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျပန္တက္ခ္၍ေရးသည္..

အဇၥ်တၱ စစ္ပြဲ

လက္ႏွစ္ဘက္နဲ႕တီးလိုက္တုိင္း
မွားယြင္းျခင္းသံစဥ္ေတြ ဖိတ္က်
ဘဝမွာ..ကိုယ့္ကိုယ္ကို က်ိတ္မွိတ္
တိတ္တဆိတ္ ျပန္လည္ က ျပေနရတဲ့ ညေတြလည္းရွိရဲ႕…

မိစာၦလို ၾကြားဝါျခင္းမ်ိဳးေတြက
မာန္ရ္နတ္သားပ်ိဳရဲ့ သင္ခန္းစာအိုေတြထဲက
ဂုမာၳန္တစ္ေထာင္ေလွာင္ရယ္သံမ်ိဳးနဲ႔
အဇၥ်တၱကို ဝဲဂယက္ထေစၾက
ေျခသုတ္ခုံလို ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ်ေနတတ္ရဦးမယ္ေလ..

နာခံလြယ္ျခင္းေတြဖ်ားနာလို႔
မာန္မာနကို ရိုက္ခ်ိဳး
ခါးပိုက္ေဆာင္ထဲက ေျမြေပြးေတြ
မီးသျဂိဳဟ္ လိုက္ေတာ့
ရွင္းသန္႔တဲ့ရနံ႔ေတြ
လႈိင္လႈိင္ ထ ခဲ့ရ..
ညီမေလးရဲ့ စံပယ္ပြင့္ျဖဴျဖဴေတြေပၚမွာ
မိုးညေတြ အိပ္လို႔ေပ်ာ္ေနၿပီ…

ရဲရင့္ျခင္း ေအာင္ေျမကိုနင္းရင္း
တပ္ဦးမွာ ငါ့အလံကိုစိုက္
ငါ့စိတ္နဲ႔ ငါတိုက္ဖို႔
စစ္တလင္းမွာ ခရာေတြ မႈတ္လိုက္ၾကေပါ့
ရတယ္...
ဘယ္ေသြးေသာက္မွ မလိုက္ခဲ့ၾကနဲ႔…

ငါတစ္ေယာက္တည္း
ေသြးေစးေတြခဲလို႔
ဦးေခါင္းခြံြ ကြဲ-အက္-ေဆြး-ေျမ့ ပါေစ
အလံကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ မလဲေစရဘူး။ ။

Don't Stop Dancing - Creed

အမဲလိုက္ေနၾကေသာ သားေကာင္မ်ား

(၁)

လူဝင္မႈႀကီးၾကပ္ေရးွ။ ။ ပတ္စ္ပို႔ အနီေရာင္ကိုၾကည့္၍ မ်က္ႏွာရႈံ႕တြကာ မင္းက

ဒီႏိုင္ငံကိုဘာလာလုပ္တာလဲ?

သားေကာင္ ။ ။ ခင္ဗ်ာ…(မန္က်ည္းသီးခန္႔ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖင့္)

လဝက ။ ။ မင္းအဂၤလိပ္လိုေျပာတတ္လား? မင္းဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ?

(မာေရေက်ာေရ ငပ်င္းၿခံစည္းရုိး ဆက္ဆံေရးျဖင့္)

သားေကာင္ ။ ။ ေၾသာ္…အ..အလည္..လာတာပါ (အထစ္အထစ္ျဖင့္ေျဖ)

လဝက ။ ။ မင္းဟိုဘက္မွာ ခဏေစာင့္။

အတန္ၾကာ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးေသာအခါ။ ေနာက္ထပ္ သားေကာင္ ၄ ေယာက္ခန္႔တိုးလာေလသည္။

လဝက ။ ။ ငါ့ေနာက္လိုက္ခဲ့... ဟုဆုိကာ ရုံးခန္းအတြင္းသို႔ဝင္သြားေလသည္။

လဝက အရာရွိ ။ ။ မင္းတို႔က ဒီကို လာလည္တယ္လို႔ေျပာတယ္ေနာ္..မင္းတို႔ဆီမွာ

လည္စရာပတ္စရာ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ပါလဲ? အိတ္ဖြင့္ျပ?

သားေကာင္မ်ား ။ ။ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ အိတ္ဖြင့္၍ အထဲရွိပိုက္ဆံမ်ားျပေသာ္..

လဝက အရာရွိ ။ ။ ေရၾကည့္စမ္းကြာ..

သားေကာင္မ်ား ။ ။ ပိုက္ဆံမ်ားကို တစ္ရြက္ျခင္းေရျပ..

ထို႔ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ခန္႔ ဟိုေမး ဒီေမးလုပ္ၿပီးေသာအခါ ရက္သုံးဆယ္ေနခြင့္ ကို ဒုံး…ဒုံး..ဟု တံဆိပ္တုံးထုကာ ေဆာင့္ႀကီးေအာင့္ႀကီးေပးလိုက္ေလသည္။

(၂)

သားေကာင္ ။ ။ ဟဲလုိ…

မုဆိုး ။ ။ ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ…

သားေကာင္ ။ ။ သတင္းစာထဲမွာပါတဲ့အလုပ္ေၾကာ္ျငာကို စိတ္ဝင္စားလို႔ပါ။

မုဆိုး ။ ။ ခင္းဗ်ားက Singaporean လား PR လား?

သားေကာင္ ။ ။ ေၾသာ္..ကၽြန္ေတာ္က ျမန္မာျပည္ကလာတာပါ။

မုဆိုး ။ Foreigner ဆိုရင္ေဆာရီးပါ..ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္မခံပါဘူး..(ဖုန္းခ်သြား..)

သားေကာင္ ။ ။ တူ…တူ…တူ…သံျမည္ေနေသာဖုန္းသံကို နားေထာင္ရင္း

ေငါေတာင္ေတာင္ျဖင့္က်န္ရစ္

(၃)

သားေကာင္ ။ ။ အားကုိးပါရေစ အစ္ကိုရယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ေဖာင္ဖ်က္ၿပီးလာတာမို႔လို႔ပါ။

အေမကလည္း ၿခံကိုေရာင္းၿပီးကို တစ္ခါတည္း အေမြေပးလိုက္တာ။

ဒါကုန္လည္း ဖ်ာပုံျပန္လို႔မရေတာ့လို႔ပါ။

မုဆိုး ။ ။ စိတ္ခ်စမ္းပါငါ့ညီရာ။ အစ္ကိုလုပ္ေပးလိုက္လို႔ အဆင္ေျပၿပီး

အိမ္ကိုေငြျပန္ပုိ႔ေနတဲ့လူေတြ တစ္ပုံႀကီး။

သားေကာင္ ။ ။ ယုံပါတယ္ဗ်ာ။ ယုံပါတယ္။ ဒါနဲ႔ဘယ္ေလာက္ေပးထားရမွာ?

မုဆုိး ။ ။ တစ္ရာထဲပါကြာ။ ဒါကလည္း မင္းတို႔အတြက္အလုပ္ရွာေပးတုန္း

ငါသြားစရိတ္..လာစရိတ္ေလာက္ပါ။ ေထာင္ျမင္ရင္ရာစြန္႔ရမွာေပါ့

ဟုတ္တယ္မလား? မင္းက အဂၤလိပ္စကားလည္း မေကာင္းေတာ့

ငါ့အဆက္အသြယ္နဲ႔မွ အဆင္ေျပမွာေလ။

သားေကာင္ ။ ။ အလုပ္တကယ္လို႔မရရင္ေရာ ဒီပိုက္ဆံျပန္ရမွာလား?

မုဆိုး ။ ။ တစ္ဝက္တိတိျပန္ရေစမယ္ကြာ။ ကတိေပးတယ္။

သားေကာင္ ။ ။ ယုံပါတယ္ဗ်ာ။ ဗမာအခ်င္းခ်င္းပဲဟာ ရုိင္းပင္းကူညီတတ္ၾကပါတယ္…

ေရာ့..ေရာ့..ဒါကကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ထြက္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ..

သူတို႔ကိုလည္း ကူညီေပးပါ အစ္ကိုရာ။ ေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး။

ထိုသို႔ျဖင့္ တစ္ေယာက္ကို ေငြတစ္ရာေပးလိုက္က ထိုေန႔မွစ၍ ကတိတစ္ဝက္ႏွင့္ ပြဲစားတစ္ပိုင္း မုဆိုးရိုင္းက ေပ်ာက္ခ်င္းမလွေပ်ာက္ဆုံးသြားေလေတာ့သည္။

(၄)

လူေတြ႕ အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုသို႔သြားကာ ေလွ်ာက္လႊာတင္ေသာအခါ

သားေကာင္ ။ ။ ေလွ်ာက္လႊာေလးတစ္ေစာင္ေလာက္မရဘူးလားဗ်ာ။

စာေရးမ ။ ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကၽြန္းဆြယ္တစ္ခုလုံး သူ႔လုပ္စာ ထုိင္စားေနရေသာ

မ်က္ႏွာေပးမ်ိဳးႏွင့္ ေရာ့…အင့္…

သားေကာင္ ။ ။ ဒါနဲ႔လာေလွ်ာက္တဲ့လူက ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္မ်ားရွိလဲမသိဘူး။

စာေရးမ ။ ။ စာရင္းစာအုပ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္၍ အင္း ရွင္အပါအဝင္ဆို ရွင္တို႔လူမ်ိဳးႀကီးပဲ

ဒီပို႔စ္ကို လာေလွ်ာက္တာ အေယာက္ ၁၂၀ ရွိၿပီ…

သားေကာင္ ။ ။ ခင္ဗ်ာ…!!!!

(၅)

ထိုသုိ႔ျဖင့္ ရက္မ်ားက တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ ကုန္ဆုံးရန္ နီးကပ္လာေလသည္။ ကံအားေလ်ာ္စြာ သတင္းစာထဲတြင္ ေၾကာ္ျငာတစ္ခုသြားေတြ႕သည္။

စားေသာက္ဆိုင္ အကူ စားပြဲထိုး၊ ထမင္းခ်က္၊ ေတာက္တိုမယ္ရ ဘာညာသာဓကာ အလုိရွိသည္။ (Foreigner Welcome)

ေရငတ္တုန္း အင္းေလးကန္ထဲျပဳတ္က်သလို မေျပးရုံတမယ္ျဖင့္ ဗ်ဴးရန္သြားသည္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ရြာတုန္းက သာေအး အလွဴလို လူေတြက အမ်ားသား။ ေရႊေတြေရာ ဖအုပ္ထုပ္ေတြေရာ။ ကိုယ္လိုသူလို လူမ်ိဳးမ်ား အပူလႈိင္းမ်ားကို အုပ္၍ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ၿပဳံးျပၾကသည္။ အို.....ဘာျဖစ္ျဖစ္ ေရာက္မွေတာ့ မထူးဟု ဆိုကာ ေလွ်ာက္လႊာျဖည့္၍ အလွည့္ကိုေစာင့္ေနမိသည္။ ကိုယ့္အလွည့္လည္းေရာက္ကာနီးေရာ ဗ်ဴးသည့္လူကထြက္လာကာ လူေတြအရမ္းမ်ားေနသည့္အတြက္ သူကပဲ အလုပ္ႏွင့္ပတ္သတ္သည့္အေသးစိတ္ကို အားလုံးနားေထာင္ႏိုင္ရန္ ရွင္းျပသည္။

မုဆိုး ။ ။ ဒီစားေသာက္ဆိုင္က အခုမွစဖြင့္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီအေနနဲ႔

ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ အေတြ႕အႀကဳံရွိတဲ့လူ၊ ဘယ္ေလာက္ႀကီးပဲ ပညာအရည္

အခ်င္းေတြျမင့္မားေနပါေစ ေအာက္ထစ္ တစ္လကို ၁၀၀၀ ကစေပးပါမယ္။

ပညာအရည္အခ်င္း လုပ္သက္အေတြ႕အႀကဳံမ်ားေပမယ့္ အလုပ္မွာ စြမ္းေဆာင္

ရည္ရွိမရွိကို မသိတဲ့အတြက္ အခုလို စေပးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္မ်ားေတာ့

၂ လတန္သည္ ၃ လတန္သည္ ႀကဳံရင္လည္း ႀကဳံသလို မႀကဳံရင္လည္း မႀကဳံသ

လိုေပါ့ဗ်ာ…ၾကည့္က်က္တိုးေပးပါမယ္။

သားေကာင္မ်ား ။ ။ (ရြစိ..ရြစိ..ျဖစ္ကုန္၍) ေခါင္းလိုက္ညိတ္သည့္လူကလည္း ၿငိမ့္လွ်က္..

မလႈပ္မရွက္ျဖင့္ ေက်ာက္ရုပ္လိုၿငိမ္သက္သူမ်ားကလည္း ၿငိမ္သက္

လွ်က္.... မုဆိုး၏ အပစ္ကို ေသမထူးေနမထူးသေဘာျဖင့္

ပစ္ကြင္းေကာင္းေစရန္ တစ္ခ်ိဳ႕က မသိမသာ ေက်ာလွည့္ေပးသည္။

(၆)

သားေကာင္ ။ ။ ကၽြန္မကို လူအိုရုံမွာ အလုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး ေအ့ဂ်င့္က လႊတ္လိုက္တာပါ။

ဒီေရာက္မွ အိမ္ေဖာ္အလုပ္ျဖစ္ေနတယ္ေလ။ ပထမကေတာ့ စလုံးတစ္

ေယာက္အိမ္မွာလုပ္ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက တစ္ပတ္တစ္ခါ အျပင္ထြက္

ခြင့္ရသလို မုန္႔ဖိုးေလးဘာေလးလဲရပါတယ္။ တစ္ႏွစ္စာခ်ဳပ္ျပည့္ေတာ့မွ

ဗမာအိမ္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းဆိုၿပီးေတာ့

အားတက္မိပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ တစ္ပတ္ကိုလည္း

တစ္ရက္မွ နားလို႔မရ။ အလုပ္ဆိုလည္း အားလုံး သိမ္းက်ဳံးလုပ္၊

ကၽြန္မဘြဲ႕နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ တစ္ျခားအလုပ္ရွာဖို႔ အင္တာနက္ဆိုင္ကို အသြား

လမ္းေရာက္ေတာ့မွ အိမ္ရွင္က ဇက္ေၾကာတက္လို႔ဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ေခၚ

ပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအိမ္ကိုေရာက္မွ ပိုဆိုးေတာ့တာပါပဲ။

နိဂုံး

ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမ်ိဳးေတြ အလုပ္ဆိုတဲ့အမဲေကာင္ကိုလိုက္ရင္း ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာ ဒီကၽြန္းေပၚကို ေရာက္လာၾကပါတယ္။ တစ္ရြာမေျပာင္းသူေကာင္းမျဖစ္၊ ေသခ်င္တဲ့က်ား ေတာေျပာင္းဆိုသလို အဆင္ေျပတဲ့လူေတြရွိသလို အမဲလိုက္ရင္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ သားေကာင္ဘဝေရာက္တဲ့လူေတြလည္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။ အလုပ္မလုပ္ခင္ ေသေသခ်ာခ်ာ စုံစမ္းၾကပါ။ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းဆိုၿပီး မယုံလြယ္ၾကပါနဲ႔။ မုဆိုးတစ္ပိုင္း ပြဲစားရိုင္းမ်ား၏ ေဘးရန္မွလည္း ကင္းေဝးၾကပါေစဗ်ာ….

အဘိုးအို

အဘိုးအိုတြင္ အိမ္ (သို႔) တဲတစ္လုံးရွိသည္။ သူ႔တဲ၏ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ခုက တသြင္သြင္စီးဆင္းလွ်က္… သူစိတ္ညစ္ညဴးသည့္အခါတိုင္း စီးဆင္းေနေသာစမ္းေခ်ာင္းထဲတြင္ ေရစိမ္ေလ႔ရွိကာ သူ႔စိတ္အစဥ္ကို ျပန္လည္သန္႔စင္တတ္သည္။ စကၠန္႔တိုင္းတြင္ စီးဆင္းခဲ့ေသာေရမ်ားသည္ အတိတ္၊ အခုသူ႔ကိုယ္ကို ပြတ္တိုက္ထိေတြ႕ေနေသာ ေအးစက္ေနသည့္အေတြ႕သည္ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္ကေတာ့ စမ္းေခ်ာင္း၏အထက္ပိုင္းမွ သူ႔ဆီသို႔ေျဖးညွင္းစြာတိုးဝင္စီးဆင္းလာမည္ျဖစ္သည္။ ထို႔အတြက္ ဘာမွစိုးရိမ္ပူပန္ေနစရာမလိုသလို စီးဆင္းခဲ့ေသာအတိတ္မ်ားအတြက္လည္း ႏွေျမာတသျခင္းမျဖစ္မိ လက္ရွိသူ႔ကိုယ္အား ပြတ္တိုက္ေနေသာေရထုသည္သာလွ်င္ သူ႔ဘဝျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူ႔၏စိတ္အစဥ္သည္ျပန္လည္ လန္းဆန္းကာၿငိမ္းခ်မ္းသြားေလ့ရွိသည္။

သူ႔တြင္ ၿခံမခတ္ထားေသာ ဥယ်ဥ္တစ္ခုလည္းရွိသည္။ ထိုဥယ်ဥ္ထဲတြင္ သူ႔၏ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားကို ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အရုဏ္ဦး၏ေရာင္ျခည္အခ်ိဳ႕ႏွင့္အတူ ပ်ိဳးေထာင္ေပးေလ႔ရွိသည္။ သူ႔ဥယ်ာဥ္ထဲတြင္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ ေမ်ွာ္လင့္ျခင္း၏ အသီးအပြင့္မ်ားႏွင့္ ပန္းေပါင္းစုံ၏ အလွတရားမ်ားကို လိပ္ျပာမ်ား၊ ငွက္ငယ္မ်ား၊ ရြာထဲရွိမိန္းမပ်ိဳမ်ား၊ ကာလသားမ်ား၊ မုဆိုးမ၊ ေခါင္းရြက္ဗ်တ္ထိုးေစ်းသည္မ်ား၊ ရြာ၏ အပယ္ခံမ်ားသာမက အရူးအဆုံး မည္သူမဆို အလုိရွိသလို ယူငင္ အသုံးခ်ေစသည္။ မည္သည့္ပညတ္ခ်က္မွမထား။ ထို႔အတြက္လည္း တံခါးႏွင့္ဓားမရွိေစရန္အတြက္ ၿခံမခတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔၏ဥယ်ာဥ္သည္ နတ္တို႔ဖန္ဆင္းေသာဥယ်ာဥ္အလား ျမင္သူတိုင္း စိတ္ၾကည္ႏူးျခင္းတစ္မ်ိဳးကို ျဖစ္ေပၚေစသည္။ ထိုသို႔ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပီတိတစ္ခ်ိဳ႕ႏွင့္ ဥယ်ာဥ္ထဲမွ ရာသီသီးႏွံတစ္ခ်ိဳ႕ကို သူ႔ဘဝ၏ ေန႔စဥ္အာဟာရအျဖစ္စားသုံးေလ့ရွိသည္။ ဤနည္းျဖင့္ သူရွင္သန္သည္။

သူ၏ပန္ဝန္းက်င္တြင္္ ေရးဆြဲၿပီးခဲ့ေသာ ေရးဆြဲလက္စႏွင့္ ေခါင္းစဥ္တပ္ကာ ဘာမွမဆြဲရေသးေသာ ပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ိဳ႕ရွိသည္။ ထိုကားမ်ားအတြက္ မည္သည့္နည္းျဖင့္ေရးဆြဲမည္ဟု သူ႔စိတ္ထဲတြင္ သတ္မွတ္မထား၊ သူ႔စိတ္ထဲတြင္ေပၚလာေသာ နည္းစနစ္ျဖင့္ တစ္ခါတစ္ေလ ကင္းဗတ္စ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ေတာင္နံရံမ်ား၊ တစ္ခါတစ္ေလ သစ္ပင္မ်ားတြင္ ဓားျဖင့္ခ်ိဳင္၍ လည္းေကာင္း တစ္ခါတစ္ေလ ေလွကားေထာင္၍ သစ္ပင္ေပၚမွ သစ္ရြက္မ်ားကုိ အေပါက္ကေလးမ်ားေဖာက္၍ လည္းေကာင္း သူစိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ေရးဆြဲေလ့ရွိသည္။ ေနေရာင္ထုိးေသာအခါ ထိုသစ္ရြက္မ်ားကို ေဖာက္၍ ေျမျပင္ေပၚသို႔က်ေနေသာ အရိပ္မ်ားမွာ သူ႔အိမ္ (သို႔) တဲ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေလေဝွ႕တိုင္း ယိမ္းထိုးေနျခင္းျဖင့္ ကင္းဗတ္စေပၚတြင္ ၿငိမ္သက္ေနေသာ Static Art အျပင္ Dynamic Art တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္း သူဖန္တီးတတ္သည္။ သဘာဝအလွတရားသည္ သူ႔အသက္ရႈသံျဖစ္၍ ေသြးေၾကာမ်ားထဲတြင္ စိမ့္ဝင္စီးဆင္းလွည့္ပတ္လွ်က္ရွိသည္။ ထိုနည္းျဖင့္ သူအသက္ရႈသည္။

ညေနခင္းမ်ားတြင္ေတာ့ သူ႔၏ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ အမႈိက္သရုိက္မ်ားကုိ လွည္းက်င္းသန္႔စင္ေလ့ရွိကာ ရြာအဝင္အထြက္လမ္းရွိ ေရအိုးစင္ကိုလည္း ေရပုံမွန္ျဖည့္ေပးေလ့ရွိသည္။ ထိုေရအိုးတြင္ထားေသာ အုန္းမႈတ္ေသာက္ေရခြက္၏လက္ကိုင္ကိုလည္း ကႏုတ္ပန္းႏြယ္ပန္းလက္မ်ား ျဖစ္ေစရန္ သူကိုယ္တိုင္ ဓားျဖင့္အႏုစိတ္ထားသည္။ ထိုေသာက္ေရခြက္သည္လည္း ခဏခဏေပ်ာက္တတ္သလို ရြာသားတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းဖ်က္ဆီးတတ္ၾကသည္။ ထို႔သို႔ေပ်ာက္သြားတိုင္း က်ိဳးပဲ့သြားတိုင္း အဘိုးအိုကဘာမွမေျပာ မညည္းတြားပဲ ေနာက္ထပ္အသစ္တစ္ခုကိုသာျပန္လည္ ထုလုပ္ေလ့ရွိသည္။ ထို႔အတြက္ စိတ္အားခိုင္းစရာ အလုပ္တစ္ခုအသစ္တစ္ဖန္ျပန္လည္ရေစသည့္အတြက္ ေပ်ာ္ပင္ေပ်ာ္မိေသးသည္။ သူ႔အုန္းမႈတ္ခြက္ လက္ကိုင္၏လက္ရာမွာလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခားပိုမိုေကာင္းမြန္လာေလ့ရွိသည္။

ညေနေစာင္းလွ်င္ေတာ့ ေတာင္ေပၚရွိ ထုံးသုတ္ထားေသာေစတီျဖဴျဖဴေရွ႕တြင္ တရားထုိင္ကာ ဝတ္ျပဳေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေနာက္ ဆည္းလည္းတို႔၏ ပြတ္တိုက္ရုိက္သံမ်ားကို နားဆင္ရင္း တိမ္တို႔ဘာသာဘာဝ ဆည္းဆာေနာက္ဆုံးအခ်ိန္တြင္ ေရာင္စုံျခယ္ကာ ကြန္႔ျမဴးေနၾကျခင္း သူရိန္ေနမင္း၏ အေနာက္ယြန္းယြန္းတြင္ က်ဆုံးျခင္းအေၾကာင္းကို ႏွလုံးသြင္းသည္။ ေရသည္စီးဆင္းေနသလို၊ ေနသည္လည္း နိစၥဓူဝ စီးဆင္းေနသည္ပဲ။ ထို႔အတူ လူမ်ား၊ တိရစာၦန္မ်ား၊ ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ က်ရႈံးျခင္း၊ တဏွာ၊ တပ္မက္မႈ၊ တြယ္တာမႈ၊ ပိုင္ဆိုင္လိုမႈ၊ ေပးဆပ္ျခင္း စသည္စသည္ျဖင့္ အရာအားလုံးသည္ သဘာဝယႏၱရားႀကီးတစ္ခုပမာ စီးဆင္းေနၾကသည္ပဲ။ ဆည္းဆာခ်ိန္တြင္ ေရႊအိုေရာင္ေတာက္ပေနေသာ လယ္ခင္းမ်ားအေပၚတြင္ ဇရာဆိုေသာ အေမွာင္အစက္အေျပာက္မ်ား တျဖည္းျဖည္းမင္းမူလာခ်ိန္၊ တျခမ္းပဲ့လက အျပာေရာင္ေနာက္ခံေရးေရးတြင္ ေခါင္းျပဴၾကည့္ေနခ်ိန္၊ ေရခပ္ရာမွျပန္လာေသာ လုံမမ်ားရြာဝင္ခ်ိန္၊ ႏြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဘိုးအိုလည္း ေတာင္ေအာက္သို႔ျပန္လည္ဆင္းလာေလ့ရွိသည္။

ထို႔ေနာက္ သစ္သီး၊သစ္ဥတစ္ခုခုျဖင့္ သူ၏ တစ္ေယာက္တည္းေသာ ညစာစားပြဲကို က်င္းပရင္း၊ တစ္ခါတစ္ရံညစာကိုေရွာင္၍ ဥပုသ္ေဆာက္တည္ျခင္းျဖင့္ သူ၏ ဝမ္းမီးကို ၿငိွမ္းသတ္ေလ့ရွိသည္။ ထိုသို႔စားေသာက္ၿပီးခ်ိန္မ်ား၌ ရြာအစြန္ဆုံးဘက္အျခမ္းတြင္ရွိေသာ သူ႔တဲဆီသို႔ ေရာက္လာေသာ ကေလးမ်ားအား ၾကယ္ေရာင္စုံေအာက္ရွိ ကြပ္ပ်စ္ေပၚတြင္ ဘီလူး၊ နတ္သမီး၊ သူရဲေကာင္း အစရွိသည့္ ဒ႑ာရီပုံျပင္မ်ားကိုေျပာျပေလ့ရွိသည္။ အဘိုးအို၏ ပုံျပင္မ်ားမွာလည္း တစ္ပုဒ္ႏွင့္တစ္ပုဒ္ ထပ္သည္ဟူ၍ မရွိပဲ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းေသာေၾကာင့္ ကေလးမ်ားက သေဘာက်ၾကသည္။ ထို႔အတူ ကေလးသဘာဝေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားအားလည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ျဖင့္ ျပန္ေျဖေလ့ရွိသည္။ လသာသည့္ညမ်ားတြင္ေတာ့ သူ႔၏တေယာအိုကိုထိုး၍ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကုိ ညည္းဆိုေနတတ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ အဘိုးအို၏ တေယာသံႏွင့္အတူ ညသည္ အသက္ဝင္ကာ ႏုပ်ိဳေနတတ္သည္။ သက္ႀကီးေခါင္းခ်ခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူ၏ ေခါင္မလုံေသာ အမိုးက ၾကယ္ပြင့္မ်ားကို ေရတြက္ရင္း အရာအားလုံးကိုေမ့ကာ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခ်ိက္အိပ္ေပ်ာ္သြားေလေတာ့သည္။

ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

အလုပ္မေလွ်ာက္ပဲ ကဗ်ာခ်ည္းပဲေရးခ်င္တဲ့ေကာင္

နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္တဲ့…

တက္က်မ္းတစ္အုပ္က ေျပာတယ္..

အေမရယ္..

ကၽြန္ေတာ္ အတၱႀကီးတာမဟုတ္ရပါ

စက္ရုပ္ေတြကို စက္ဆုပ္

က်ဳပ္လက္တစ္ဆုပ္စာ အႏုပညာကိုပဲ

ထာဝရ ဘုရားသခင္ထင္လို႔ပါ…

ေငြနံ႔နံေနတဲ့ ေလထုထဲမွာ

လူတန္းစား ခြဲျခားတတ္သူေတြ

အတြင္းက်ိတ္ၿပိဳင္ဆိုင္လိုျခင္းေတြ

ေထာင္းလေမာင္းထလို႔ေနေလရဲ့..

ရႈးတိုးတိုး

သူတို႔ေတြ

ကပြဲ က်င္းပေနေလရဲ့…

က်ဳပ္တို႔ကေတာ့

ေခၽြးတစ္လုံးလုံးနဲ႔

ဦးေနွာက္နဲ႔ လုပ္အားထိုးေကၽြးလုိ႔ေကာင္းတုန္း..

ခင္ဗ်ား..ဘယ္ေလာက္ပဲစာနာပါတယ္ေျပာေျပာ

အေဝးေရာက္ေနတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရယ္

အိမ္ျပန္စရာမရွိေတာ့တဲ့ ကေလးငယ္ေတြရယ္

သားေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ အေမအိုေတြေလာက္

ေသာကပင္လယ္မေဝဘူး…

ခင္ဗ်ား…ဘယ္ေလာက္ပဲစာနာပါတယ္ေျပာေျပာ

မ်က္လုံးေတြဖြင့္ၾကည့္

အပူသည္ရုပ္နဲ႔ လူလုံးမလွတဲ့လူေတြ

ဖုန္္ေတြၾကားထဲမွာ တနပ္စာအတြက္

ရုန္းကန္ေနၾကတယ္

နားေတြစြင့္ၾကည့္

ေျမႀကီးထဲက ေအာ္သံေတြ

ဘဝဂ္လွ်ံေနတယ္

ရင္ဘတ္ေတြဖြင့္ၾကည့္

အလင္းမီးေတာက္တစ္ပြင့္ကို

ဖ်တ္ကနဲျမင္လိုက္ရလိမ့္မယ္..

ကဲ..ကဲ

အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနလည္း

အိပ္လို႔ရေအာင္ဆက္အိပ္လိုက္ပါဗ်ာ

က်ဳပ္ကေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ေရးလိုက္ဦးမယ္…

background design

Background layout ကိုကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ ဓာတ္ပုံထည့္ရန္အတြက္

ဒီကုဒ္ဒင္းေလးကို ကိုယ့္ဘေလာ့ခ္က Layout tab> Edit Html> Edit Template> body ေအာက္က { }ကြင္းထဲမွာ ထည့္ေပးပါ။

background-image:url

(http://wallpapers.jurko.net/widescreen/uploads/wallpaper_974.jpg);

background-attachment:fixed;

background-position:top left;

background-repeat:no-repeat;

အဲဒီမွာ backgournd-image:url ေနာက္ကကြင္းစ ကြင္းပိတ္ထဲမွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အင္တာနက္ ဝက္ဘ္ဆိုဒ္က ဓာတ္ပုံလင့္ခ္ေတြကို ေပးလို႔ရပါတယ္…တစ္ခ်ိဳ႕ပုံေတြမွာ Copyright ရွိလို႔ အလကားေပးတဲ့ ဒက္စ္ေတာ့ပ္ ဘက္ဂေရာင္းေတြ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ဘာသာဖန္တီးထားတဲ့ ပုံေလးေတြတင္လို႔ရပါတယ္…

ကိုယ့္စက္ကပုံအတြက္ လင့္ခ္ယူရန္

www.imageshack.us ကိုသြားပါ ေနာက္ၿပီးစက္ထဲက ပုံကို Browse ထဲကဝင္ရွာၿပီး Upload လုပ္ေပးပါ။ လင့္ခ္ကိုရပါလိမ္မယ္။

ကၽြန္ေတာ့္အခုပုံက www.jurko.net ကယူထားတာပါ။ အဲဒီမွာလည္း ပုံေကာင္းေတြအမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ဖန္တီးၾကည့္ၾကပါ။ မရွင္းတာရွိရင္လည္းေျပာပါဗ်ာ။

ဓားတစ္လက္သုိ႔…ေပးစာ..

ဘဝမွာ အေမက ဒိုင္းတစ္လက္ဆိုရင္

အေဖဆိုတာဟာ ဓားတစ္လက္ပဲ….

အေဖဟာ သူ႔သက္တမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ ကမ္းမျမင္လမ္းမျမင္ ေရထဲမွာရင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ႀကီးျပင္းေစတယ္။ ဒါေတာင္ ကၽြန္ေတာ္က အေမာမေျပေစခဲ့။

ကၽြန္ေတာ္ေျပာေျပာေနတဲ့ ဘဝဟာ အေဖရင္ဆိုင္ခဲ့တာရဲ့ ေျခဖ်ားမွမမွီေသး။ ဒါေတာင္ကၽြန္ေတာ္က ညည္းတြားေရရြတ္ျပ။ အေဖကေတာ့ ရီခ်င္ရီေနမွာေပါ့ဗ်ာ။

မိန္းကေလးေတြနဲ႔ပတ္သတ္ရင္ စိုးရိမ္တဲ့အေဖ “ေဟ့ေကာင္ မင္းခုထိရည္းစားမရွိေသးဘူးလား” “မင္းအရြယ္က ငါဆိုရင္…”

စသျဖင့္အားမလိုအားမရျဖစ္ျပ..ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ ပထမဆုံးရည္းစားစာ ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲက အေဖမိတာေလဗ်ာ…စိတ္ခ်ပါ ကၽြန္ေတာ္ဘုန္းႀကီးေတာ့ မဝတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္ လဘၻက္ရည္ဆိုင္မွာ ေဆးလိပ္ေသာက္ေနတုန္း ေနာက္ကအေဖေရာက္လာေတာ့ မီးကိုကဗ်ာကယာျငွိမ္းလိုက္မိတယ္။ အေဖေအးေအးေဆးေဆး ေျပာတဲ့စကားက “ေဟ့ေကာင္ ေသာက္ခ်င္ရင္ေသာက္၊ ဒါေပမယ့္ ေယာက်ာ္းဆိုတာ လုပ္ရဲရင္ခံရဲရတယ္။ မင္းလည္းေဆးလိပ္ဆိုးက်ိဳးသိသားပဲတဲ့” ဟုတ္တယ္အေဖ..ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ္မိုက္လို႔ေကာင္းတုန္းဗ်။

ငယ္ငယ္တုန္းက လမ္းထဲကေကာင္ေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္လို႔ငိုၿပီးျပန္လာတဲ့ အစ္ကိုကို အိမ္ေရာက္ေတာ့သူက ထပ္ထိုး “မွတ္ထားကြ ရန္ျဖစ္ရင္ ျပန္ခ်၊ ဘယ္ေတာ့မွ ဒီအတိုင္းျပန္မလာခဲ့န႔ဲတဲ့” အဲဒီကတည္းက သူငယ္တန္းေတာင္မေရာက္ေသးတဲ့ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သုံးတန္းေရာက္ေနတဲ့ အစ္ကိုကို လက္သီးထိုးနည္းနဲ႔ ကရာေတးသင္ေပးတဲ့အေဖ…စာေရးတိုင္းေမးတယ္။ ေရခ်ိဳးခါနီးတိုင္း ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ ဒိုက္ထိုးတဲ့…. အဲဒီကတည္းက လုပ္ျဖစ္တဲ့အခါလုပ္ မလုပ္ျဖစ္တာကမ်ား..ခုဆိုရင္ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ေနၿပီေပါ့ဗ်ာ…

မွတ္မွတ္ရရ အစ္ကိုနဲ႔က်ားပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္က ခဏခဏအကြက္ျပန္ေရြ႕ေတာ့ နားရင္းတီးၿပီးေျပာတဲ့စကား “ေဟ့ေကာင္ အားကစားလုပ္ရင္ ႏိုင္ခ်င္ရုံသက္သက္ မညစ္ပတ္ရဘူးကြတဲ့” အဲဒီကတည္းက ကၽြန္ေတာ္ အကြက္ျပန္မေရြ႕တတ္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ…

သူငယ္တန္းတုန္းက အဆင့္တစ္ရရင္ စက္ဘီးတစ္စီးဝယ္ေပးမယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္ေတာ္ အဆင့္ တစ္ဆယ္ရရင္ေကာဆိုေတာ့ အေဖမ်က္လုံးျပဴးသြားေသးတယ္။ ေနာက္တာပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ အျမဲတမ္း စက္ဘီးတစ္စီးပဲလိုခ်င္တာပါ။

ငါးအေကာင္လိုက္ေပးမယ့္အစား ငါးဖမ္းနည္းသင္ေပးမယ့္အေဖ….ငယ္ငယ္က ကၽြန္ေတာ္ငိုရင္ “ေရွးတုန္းက သူရဲေကာင္းေတြလို လက္ရုံးရည္ ႏွလုံးရည္ျပည့္ဝတဲ့ ေယာက်္ားမ်ိဳးကိုအားက် ငါ့သား ေယာက်္ားဆိုတာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေတာ့မွမ်က္ရည္မက်ရဘူးကြ” တဲ့…

ဓားေသြးေက်ာက္လို အေဖ႔စကားေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ဓားကို သတိရတိုင္းေသြးေနဆဲပါဗ်ာ….

သီခ်င္းစာသား

ျမန္မာသီခ်င္းစာသားလိုခ်င္သူမ်ား ဒီကို သြားပါ။

ေလးစားဂုဏ္ယူပါတယ္

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ နာဂစ္မုန္တိုင္းဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။ လူတိုင္းအသိပင္ျဖစ္သည္။ ျပည္သူေတြအတိဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ ဒီၾကားထဲ ၾကားရသည့္ သတင္းေတြကမေကာင္း။ စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေနၾကသူမ်ား၊ မိသားစုဝင္မ်ား ေပ်ာက္ဆုံး၍ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခားျဖစ္သူမ်ား၊ ေပါေလာေပၚေနေသာအရာမ်ား၊ တန္းစီအိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ကေလးငယ္မ်ား၊ ဝါထိန္ေနာက္က်ိေသာ ရြံ႕ေရမ်ား၊ ေဟာင္းေလာင္းေပါက္ အမိုးမ်ား၊ မုန္တုိင္းတိုက္ေနတုန္း သစ္ပင္ေပၚတြင္ ခုိကာ မုန္တိုင္းၿပီးသည့္ေနာက္ ဝတ္စရာမရွိ၍ အေလာင္းဆီက ထမိန္ေကာက္စြပ္ခဲ့ရေသာ အေမအို၊ ဆားငန္ေရဖုံးလႊမ္းကုန္ေသာ လယ္ကြင္း၊ စပါးက်ီ စသည္ စသည္ျဖင့္ ခ်ေရးလို႔မကုန္ႏိုင္ေသာ ဒုကၡမ်ားကို နာဂစ္ကေဆာင္ယူလာခဲ့သည္။

သတင္းၾကားၾကားခ်င္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနရုံျဖင့္မၿပီး လုပ္စရာရွိသူမ်ားကို ဖင့္ေႏွးမေနပဲေဆာင္ရြက္သူမ်ားရွိသည္။ မေဆာင္ရြက္သူတစ္ခ်ိဳ႕လည္းရွိသည္။ အလွဴေငြေတြေကာက္ၾကသည္။ အဝတ္အစားေတြအလွဴခံသည္။ ေခ်ာင္ႀကိဳေခ်ာင္ၾကား ေက်းရြာေတြအထိ သြားကာ မုန္တိုင္းကယ္ဆယ္ေရးေတြ တပိုင္တႏိုင္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ အားယားေနသူမ်ားေလာ? မတရားရေသာ ပိုက္ဆံေတြေပါမ်ားကာ နာမည္ေကာင္းလိုခ်င္၍ ေလွ်ာက္လွဴေနသူမ်ားေလာ ေကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားၾကည့္သည္။ မဟုတ္…ကိုယ္အလုပ္ကိုျဖတ္၍ ဒုကၡသည္မ်ားကို ဂရုဏာသက္ကာ မအားသည့္ၾကားမွ အုတ္တစ္ခ်ပ္သဲတစ္ပြင့္အေနျဖင့္ ကူညီေနသူမ်ားျဖစ္သည္။

ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္က သူ႔ iPod Player ကုိေရာင္းခ်၍ လွဴသည္။ အရင္က ဆူနာမီဒဏ္ခံခဲ့ရဘူးေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံေရာက္ ရာဘာျခံအလုပ္သမားမ်ားကလည္း သူတို႔ေခြ်းႏွဲစာထဲက လွဴဒါန္းသည္။ သူတို႔နည္းတူ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဒုကၡသုကၡေပါင္းစုံခံကာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားကိုမရရေအာင္ရွာေနသူမ်ားကလည္း မိမိတို႔၏ လုပ္အားမွရေသာ ေခၽြးႏဲွစာမ်ားျဖင့္ ဒုကၡသည္မ်ားအတြက္ လွဴဒါန္းသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းဒုကၡသည္မ်ားကို ဒီအတိုင္းပစ္မထားေၾကာင္း အေရးႀကဳံက သက္လုံေကာင္းေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးစိတ္ဓာတ္ကို လွစ္ျပေနသလုိပင္။

ေမတစ္ေယာက္ဆိုရင္လည္း သူ႔အေမေနမေကာင္းျဖစ္ေနသည့္ၾကားမွ ဒုကၡသည္ေတြကို ဦးစားေပးကာ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚကိုသြားေရာက္ကူညီခဲ့သည္။ သူမ ျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔အေမ၏ အသက္ကိုပင္မမွီေတာ့။ သူ႔အေမကလည္း ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ေဆးသြင္းသည္ကိုပင္ လက္မခံ၊ ကိုယ့္ေဝဒနာအစား ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ ပူပန္ေနခဲ့ေသးသည္။ သားသမီးမ်ားထဲတြင္ တစ္ဦးတည္းေသာသမီး တစ္ျခားႏိုင္ငံမွ ခဏတစ္ျဖဳတ္ျပန္ေရာက္ေနခိုက္၊ မိမိေဝဒနာသည္းေနခ်ိန္၌ပင္ မိမိအတၱအစား ဒုကၡသည္ေတြဆီ သြားေရာက္ခြင့္ျပဳခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္၏ စိတ္သေဘာထားႀကီးျမင့္ေလးျမတ္မႈကို ကၽြန္ေတာ္ ေလးစားမိပါသည္။

လူတိုင္းသည္ မိသားစုကို အခ်စ္ဆုံးျဖစ္သည္။ ရပ္ေဝးမွ ခဏတစ္ျဖဳတ္အိမ္ျပန္ေရာက္သူတိုင္း မိသားစု၏ အရသာကိုခံစားခ်င္ၾကစျမဲျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေစာင့္ခဲ့ရေသာ တန္ဖိုးရွိေသာအခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ျဖစ္သည္။ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အခ်ိန္အခါမ်ိဳးမက မိခင္မက်န္းမမာျဖစ္ေန၍ အိမ္တြင္မရွိမျဖစ္ေနရမည္ျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိ၏ တစ္မိသားစုထက္ အတိဒုကၡေရာက္ေနေသာ၊ စားရမဲ့ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေနေသာ၊ ဝါးအစည္းေျပေနေသာ တစ္ျခားမိသားစုအမ်ားအျပား အတြက္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သြားေရာက္ကာ တတ္အားသေရြ႕ကူညီခဲ့ေသာ စိတ္ဓာတ္ကို လွဳိက္လွိဳက္လွဲလွဲ ခ်ီးက်ဴးမိပါသည္။

နာဂစ္မိုးသည္ ဒုကၡပန္းေတြကိုပြင့္ေစသည္။ သို႔ေသာ္သူႏွင့္အတူ မျမင္ရေသာ စည္းလုံးျခင္း လွ်ပ္စီးစြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုလည္းယူေဆာင္လာခဲ့သည္။ နာဂစ္ေၾကာင့္ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းပို၍ စည္းလုံးရသည္။ တစ္ဦးဒုကၡေရာက္ေနပါက တစ္ျခားသူတစ္ဦးကလည္း လွ်စ္လွဴမရႈတတ္ေသာ ျမန္မာစိတ္ဓာတ္ကို မီးေမာင္းထိုးေပးခဲ့သည္။ အခက္အခဲတစ္ခုကို အတူရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းမည္ဆိုေသာ မိသားစုစိတ္ဓာတ္ကို မွတ္ေက်ာက္တင္ေပးခဲ့သည္။ နာဂစ္ဒုကၡေရာက္သူမ်ား အတြက္ ဒုကၡသုကၡေပါင္းစုံခံကာ ကူညီေပးသူမ်ားအားလုံးကိုလည္း သူတို႔အားလုံးကိုယ္စားေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ့္ မျဖစ္ညစ္က်ယ္ဘေလာ့ခ္ကေန ေလးစားဂုဏ္ျပဳလိုပါသည္။ မုန္တိုင္းဝင္ၿပီးရင္ ေလျပည္တိုက္ခတ္စျမဲျဖစ္သည္။ အားလုံးအတြက္ ေလျပည္သုတ္ျဖဴးခ်ိန္…ထိုအခ်ိန္သည္လည္း မေဝးေတာ့ၿပီျဖစ္ပါေၾကာင္း….

လူတိုင္း ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ေရးႏိုင္ပါေစ…

ေရႊေပလႊာမ်ား

ခုတစ္ေလာ ေရႊေပလႊာဆန္ဆန္ မက္ေဆ့ခ်္ တစ္ခုရပါတယ္ဗ်ာ…ဘာတဲ့ ‘BUDDHA’ is coming very soon”, send this msg to 9 people, you will get good news tomorrow. If u neglect bad luck for 9 years, this is proved true…..ကၽြန္ေတာ့္ ဖုန္းမက္ေဆ့ခ်္ထဲဝင္တာမွ ဝင္လာမစဲ တသဲသဲဗ်ာ… စဥ္းစဥ္းစားစားေလး ပို႔ၾကပါလို႔ေျပာလိုပါတယ္…

ကၽြန္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္တုန္းကလဲ ေတာင္ပုလုဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့. ဒီ ဂါထာကို္ ကူးပါ ၿပီးရင္ သက္ေစ့ေလွ်ာက္ေဝပါ…မေဝရင္ ဘာျဖစ္မယ္..ညာျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြကတဆင့္ ဂါထာလိုလို ဘာလိုလို စာရြက္အပိုင္းအစေတြရဘူးပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လာေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေမးခြန္းေတြနဲ႔ ဦးေႏွာက္စားေပးလိုက္ပါတယ္..ဆရာေတာ္ရဲ့ ဂါထာကို မရြတ္ရင္ဘာျဖစ္မလဲ? ဆရာေတာ္က ေထရဝါဒလား၊ ဂါထာ မႏၱာန္ေတြကို ယုံသလား? စသည္ျဖင့္ေပါ့…ေနာက္ပိုင္း အဲဒီသူငယ္ခ်င္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေတြ႕ရင္ေဝးေဝးကေရွာင္ပါေတာ့တယ္…တစ္ကယ္က ဘုရားသားေတာ္ ေထရဝါဒ ဆရာေတာ္ေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း အဲလိုလုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြရဲ့ ယုံလြယ္မႈ၊ Superstitious ျဖစ္လြယ္မႈ တစ္နည္းအားျဖင့္ မျမင္ရေသာတစ္စုံတစ္ရာကို အစိုးရိမ္လြန္၍ ေၾကာက္လြယ္မႈ အဲဒါေတြကို အခြင့္ေကာင္းယူသူေတြက လုပ္ေနတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ခုလည္း Forward လုပ္ မလုပ္ရင္ ဘာျဖစ္မေလးညာျဖစ္မေလးနဲ႔ အဲလို မက္ေဆ့ခ်္ေတြဝင္ပါတယ္…တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလည္း ဘာမွန္းညာမွန္းမစဥ္းစား ကိုယ့္လက္ကလြတ္ျဗြတ္ဆိုၿပီး ဆင္ကန္းေတာတိုးသလို သူမ်ားေတြကို လိုက္ေပးပါတယ္… ေနာက္လက္ထဲရတဲ့သူကလည္း ေနာက္လူေတြကို ထပ္ေပး..အဲလိုနဲ႔ လုံးလည္ခ်ာလည္လိုက္ေနတာပါ…ဆိုးတာက ေခတ္ပညာတတ္၍ ႏုိင္ငံျခားေရာက္ကာ ပညာသင္ၾကားေနေသာသူမ်ားပါဝင္ေနျခင္းပါ။

ဒါကဘာလဲဆိုေတာ့

၁) မိမိကိုယ္ကို ယုံၾကည္မႈမရွိျခင္း

၂) သူမ်ားက မလုပ္ရင္ဘာျဖစ္မည္ ညာျဖစ္မည္ စသည္ျဖင့္ က်ိန္စာဆန္ဆန္ေရးသားျခင္းမ်ားကို ဆင္ကန္းေတာတိုး ယုံလြယ္ျခင္း

၃) လက္ေတြ႕က်က် မစဥ္းစားၾကျခင္း စတဲ့ ေပ်ာ့ကြက္ေတြကိုေတြ႕ရမွာပါ။ ေရွးထုံးကိုလည္း မပယ္နဲ႔ေစ်းသုးံလည္းမလြယ္နဲ႔ဆိုတဲ့ စကားကိုလည္းၾကားဖူးပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ထိန္းသိမ္းသင့္ေသာ ျမန္မာရုိးရာ ဓေလ့ထုံးစံေတြကို ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေရႊေပလႊာ ပို႔သည့္ထုံးစံမ်ားကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ တိုးတက္လိုစိတ္ရွိသူမ်ား စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားျမင့္ျမတ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေကာင္းျဖစ္လိုသူ မွန္သမွ် စြန္႔လႊတ္သင့္ပါေၾကာင္း…..စိတ္ထားေကာင္းလွ်င္ ကံေကာင္းမည္ဆိုေသာ အစြဲကိုသာယုံၾကည္သင့္ပါေၾကာင္း….

Life At The Extreme

လွဴၾကပါ

ဒီေန႔ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အဆက္အသြယ္ရတယ္။ သူတို႔ေတြ မေန႔က နာဂစ္ဒုကၡသည္ေတြအတြက္ စားစရာနဲ႔ အဝတ္ေတြလွဴစရာ ေတြကို ထန္းပင္ကုန္းရြာမွာလွဴလို႔ ရန္ကုန္ကိုျပန္လာၾကတယ္။ ဒီအပတ္ စေန႔ေန႔မွာလည္း ဘိုကေလး၊ဖ်ာပုံစတဲ့ လူသိပ္မေရာက္တဲ့ရြာေတြအထိ သြားၿပီးလွဴမယ္လို႔ေျပာတယ္။ သူတို႔အဖြဲ႕က MMA (Myanmar Medical Association)၊ ရည္ရြယ္ခ်က္က အကူအညီမေရာက္ႏိုင္တဲ့ေနရာေတြကို အဓိက ထားၿပီး အလွဴေပးဖို႔ပါ။ အဲဒီေတာ့ စကၤာပူကလူမ်ား သဒါၵတတ္အားနည္းမ်ားမဆို အကူအညီေပးခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဆက္သြယ္ၾကပါ။

dewaing@gmail.com PH:90089027

ရန္ကုန္ကအလွဴရွင္မ်ားအတြက္ ကိုေဇာ္လင္းထြန္း - HP: 098551342 ဆီကိုတိုက္ရုိက္ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။

အားလုံးလည္း ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ အလွဴခံၾကမယ္၊ လွဴၾကမယ္လို႔ယုံၾကည္ပါတယ္ဗ်ာ။ ဘာပဲေျပာေျပာ လွဴစရာေနရာမ်ားေတာ့ လုပ္အားေပးအဖြဲ႔ေတြလည္းမ်ားမ်ားလိုတာေပါ့။ ဒီအဖြဲေတြအားလုံးကို သာဓုေခၚပါတယ္ဗ်ာ…

စကၤာပူေဒၚလာ ၃၂ = ယမ္ယမ္ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုပ္ ၁ဖာ (၁ဖာ = ၆ဗူး၊ ၁ဗူး = အထုပ္ ၃၀)

မွတ္ခ်က္။ ။ စက္ရုံအရင္းေစ်းအတုိင္း

ထမင္းဘူး ၃ ေယာက္စာ ဗမာေငြ ၂၈၀ က်ပ္ = စကၤာပူ ၃ ၄ျပား

မွတ္ခ်က္။ ။ စကၤာပူ တစ္ေဒၚလာကို ဗမာေငြ က်ပ္ ၈၃၀ လဲလွယ္ႏႈန္းႏွင့္တြက္သည္။\

အဲဒီေတာ့ ဘယ္ေလာက္ပဲလွဴလွဴ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက စကၤာပူ တစ္က်ပ္ဆိုရင္ ဟိုမွာ လူ ၆ေယာက္ေလာက္ ထမင္းစားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးတဲ့လူေတြရွိေတာ့ နည္းတယ္မ်ားတယ္သေဘာမထားပဲ လွဴၾကပါဗ်ာ။ အားလုံးကို လည္း နာမည္နဲ႔ စာရင္းနဲ႔ ျပန္လည္ေဖာ္ျပေပးပါ့မယ္။

ဓာတ္ပုံမ်ားၾကည့္ရန္

ဒိ႒ိ

ငါ့ေန႔နဲ႔ညေတြမွာ

သတင္းဆိုးေတြနဲ႔

အလင္းခ်ိဳးလို႔ေနတယ္…

ခႏၶာကိုယ္အေဟာင္းေတြနဲ႔

ျမင္မေကာင္းေသာ “ျမစ္”မ်ား

အဲဒီမွာ

ဧရာဝတီအဆုံးသတ္ဟာ

ညီွနံ႔သင္းခဲ့ရ..

အိမ္ေခါင္မိုးေတြ

အၿပိဳင္းၿပိဳင္းထလို႔ေနေလရဲ့…

သားေပ်ာက္တဲ့ အေမအိုေတြရွိသလို

အေမေပ်ာက္တဲ့ သားမ်ား.. အဲလုိ

မ ျဖစ္သင့္တာေတြျဖစ္

ျဖစ္သင့္တာေတြ မျဖစ္ျခင္းကို

တရားနဲ႔ေျဖေၾကးဆို

ငါနာမည္ေဘးမွာ

ဒိ႒ိ ဆိုတာကို ျဖည့္ေရးလိုက္

လူသားတစ္ေယာက္ရဲ့ေနာက္ဆုံးခရီးအတြက္

သုဘရာဇာတစ္ေယာက္လို

ပိုင္ရွင္မဲ့ခႏၶာေတြကို

ေျမျမႈဳပ္လိုက္ခ်င္တယ္..

နာဂစ္

ဆိုင္ကလုန္း နာဂစ္သည္ အိႏိၵယသမုဒၵရာ၏ ေျမာက္ဘက္ပိုင္းတြင္ ဆိုင္ကလုန္း နီနာေနာက္ ဒုတိယေၾကာက္စရာအေကာင္းဆုံး လူအေသအေျပာက္အမ်ားဆုံးမုန္တိုင္းျဖစ္သည္။ ယခင္ ကမၻာေပၚတြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ဘူးေသာ ဆိုင္ကလုန္းမ်ားထဲတြင္ နံပါတ္ ၁၂ ေျမာက္အျပင္းထန္းဆုံးဆိုင္ကလုန္းျဖစ္သည္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဆိုင္ကလုန္းမာလ အၿပီးတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ဝင္ေရာက္လာေသာ အႀကီးဆုံး အပူပိုင္းေဒသ မုန္တိုင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က ဆိုင္ကလုန္းအေသးစား မာလဝင္လာသည္။ ဒီႏွစ္ နာဂစ္၊ လူေတြ တိရစာၦန္ေတြ၊ အတိဒုကၡေရာက္ၾကရသည္။ အိုးအိမ္ေတြေပ်ာက္ၾကရသည္။ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးရသည္။ စားေသာက္ကုန္ေတြ၊ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းေစ်းေတြတက္ကုန္သည္။ ငတ္ျပတ္ေနေသာ ဆီေစ်းတက္၍ ဒုကၡေရာက္ေနေသာ ျပည္သူအတြက္ ႏူရာဝဲစြဲ၊ လဲရာသူခိုးေထာင္း ျဖစ္ေနသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံသည္ တစ္ခ်ိန္က အာရွတြင္မ်က္ႏွာပန္းပြင့္ခဲ့သည္။ အိမ္နီးခ်င္း ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ ကုန္းပိတ္လာအိုႏိုင္ငံ၊ ဆူနာမီျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ၊ ထိုင္းႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္စာလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ သဘာဝေဘးအႏၱာရယ္ ကင္းရွင္း္ေသာ ႏိုင္ငံအျဖစ္ျဖင့္ ဘိုးေဘးမ်ား အဆက္ဆက္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ေထရဝါဒ ဗုဒၶသာသနာထြန္းကားသည္။ တစ္ခ်ိန္ကေရႊေရာင္လႊမ္းခဲ့ေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။

ယခုေတာ့.. သဘာဝေဘးအႏၱာရာယ္ကို ျပည္သူလူထုအတြက္ အေရးတႀကီး ေရွာင္တခင္ ႀကိဳတင္အသိေပးရန္အတြက္ ပ်က္ကြက္ျခင္း၊ မိုးေလဝသတိုင္းတာသည့္ စက္ပစၥည္းကိရိယာ အင္အားခ်ိဳ႕တဲ့ျခင္း၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးညံ့ဖ်င္းျခင္း စသည့္အရင္းအျမစ္ခ်ိဳ႕တဲ့မႈမ်ားအားလုံးေပါင္းေသာ အခါ လူေပါင္းမ်ားစြာ၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ျဖင့္ စေတးလိုက္ရၿပီျဖစ္သည္။ ဒီကိစၥ မည္သူ႔တြင္ တာဝန္အရွိဆုံးနည္း? အရင္းစစ္လိုက္လွ်င္ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေပၚတြင္သာ မူတည္ေလသည္။ ေခတ္မီေသာ မိုးေလဝသကိရိယာမ်ားမွ ဖမ္းယူရရွိေသာ သတင္းမွတဆင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ ဆက္သြယ္ေရး ကြန္ယက္ကို အသုံးျပဳကာ ဆင္းရဲရုိးသားၾကရွာေသာ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၊ တံငါသည္မ်ား စသည့္ ေဒသခံျပည္သူေတြအေပၚတြင္ ႀကိဳတင္အသိေပးမႈ ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ခဲ့လွ်င္၊ သူတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းမ်ား ပိုမိုျမင့္မားေနမည္ဆိုလွ်င္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ ကားျဖင့္ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းမ်ားသယ္ကာ မုန္တိုင္းလြတ္ရာသို႔တိမ္းေရွာင္ေနႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အေသအေပ်ာက္ျဖင့္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈမ်ား ဤမ်ွမ်ားျပားမည္မဟုတ္ေပ။ ယခုျပည္သူ ေသာင္းခ်ီမက ေသသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ထဲမွာ ထိုင္ရင္း၊ အိပ္ရင္းေသသူမ်ားအဖို႔ ဘာျဖစ္သည္ဟုပင္ သိခ်ိန္မရလိုက္ပဲ အိမ္ေရထဲေမ်ာပါကာေသဆုံးၾကရေပမည္။

ေပ်ာက္ဆုံးေနသူမ်ားအတြက္လည္း ႏိုင္ငံတကာအကူအညီမ်ားကို လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ လမ္းမဖြင့္ေပးထား၊ သဘာဝေဘးအႏၱာရာယ္ေနာက္ဆက္တြဲအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လာမည့္ ေရာဂါဘယဆိုသည္မွာ အျမန္ဆုံးတားႏုိင္ေလ ေကာင္းေလျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ဆြဲေနျခင္းျဖင့္ အက်ိဳးရွိမည္မဟုတ္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကယ္တင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လိုအပ္လွ်င္ စစ္တပ္အသုံးျပဳ၍ ေဆာင္ရြက္ရမည္ျဖစ္သည္။ စစ္တပ္သည္ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရး၊ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေရး အတြက္ဆိုလွ်င္ ဒီအခ်ိန္တြင္ မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံႏိုင္ပါသည္။ ဆႏၵျပသူမ်ားအား ဝါးရင္းတုတ္ျဖင့္ရုိက္တတ္ရုံ သံဆူးႀကိဳးေခြကာတတ္ရုံျဖင့္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးျပဳတပ္မေတာ္ဟု အမည္မခံသင့္ေပ။

ေနာင္တြင္ ဤကဲ့သို႔ေသာ ျဖစ္စဥ္မ်ားမွ အတတ္ႏုိင္ဆုံးကာကြယ္ရန္၊ ထို႔ျပင္ ႏိုင္ငံအလယ္တြင္ မ်က္ႏွာငယ္ေနေသာျမန္မာလူမ်ိဳး အျဖစ္မွ အဆင့္အတန္းျမွင့္တင္ရန္အတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏုိင္ငံတြင္ တကယ္ေတာ္ေသာ တတ္ေသာ အလုပ္လုပ္ေသာ အစိုးရတစ္ရပ္လိုအပ္သည္။ တိုင္းျပည္စီးပြားေရး ဒီထက္မက အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေကာင္းမြန္ရန္လိုအပ္သည္။ ျပည္သူတို႔အတြက္ က်န္းမာေရးအစီအစဥ္ေကာင္းမ်ားရွိသင့္သည္။ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရန္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာ ဖန္တီးေပးသင့္သည္။ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ အနည္းဆုံး အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ရန္ အျမဲတမ္းႀကိဳးစားေနသင့္သည္။ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားသို႔ အစည္းအေဝမက အလည္အပတ္သြားေရာက္ေသာအခါ သူတို႔ႏိုင္ငံက ဘာေတြျဖစ္ေနၿပီ၊ ငါတို႔ဘာေတြလိုေနေသးလဲ ဘယ္လိုသာေအာင္ႀကိဳးစားမလဲ အျမဲစဥ္းစားေနသင့္သည္။ ေျခာက္တန္းကေလးကအစ စဥ္းစားတတ္ေသာ အက်င့္ျဖစ္မည္။ ကၽြန္ေတာ္တိုိ႔ဘာလုပ္ေနၾကသနည္း?

ေနေရာင္ေအာက္ကအသက္ရႈသံမ်ား

သံေခ်းတက္ေန႔ေတြ

ဆု

အိပ္မက္တစ္ခုကို “ရုတ္ကနဲ”

ခလုတ္ဆြဲလိုက္တဲ့အခါ

ေနေတာက္သံ သဲ့သဲ့ၾကားလိုက္ရ..

အဲဒီ အိပ္မက္ထဲမွာပဲ

ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့

ကမ္းေျခတစ္စင္းကို

ရူးသြပ္စြာ

ရပ္တန္႔ခြင့္ ေတာင္းခဲ့ဘူးတယ္…

တကယ္ေတာ့

တစ္ နဲ႔ တစ္ ေပါင္းရင္

ငါက…တစ္ ပဲ ရခ်င္ခဲ့တဲ့ေကာင္

လမင္းကေတာင္

တိမ္မည္းေတြနဲ႔

မ်က္ႏွာလႊဲသြားခဲ့တယ္…

ကမ္းေျခေရ…

မင္းမွာ အနားသတ္ထားမွန္း

မသိေတာ့

ငါက ဒုတိယ ပင္လယ္အျဖစ္

ဒီေရက်ခဲ့ရ..

သဲမႈန္အိပ္မက္ထဲက

လႈပ္ႏိုးခံခဲ့ဲရတယ္..

ကင္ပြန္းတပ္ရင္ေတာ့

ငါဟာ..

ရႈံးနိမ့္ခဲ့ဘူးတဲ့

“ပင္လယ္တစ္စင္း” ပါ..

ႏွစ္သိမ့္ဆုအျဖစ္

ခဏတစ္ျဖဳတ္

ဆိုက္ကပ္ခြင့္ေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူးေလ…

စိမ္းလန္းျခင္း

လူသားမ်ားအတြက္ အစိမ္းေရာင္သည္ အေရးပါလာေလၿပီ။ ကမၻာႀကီးပူေႏြးလာသလို အိုဇုန္းလႊာလည္း ပါးလ်ပ္ေနေလၿပီ။ ကမၻာေျမာက္ပိုင္း ေရခဲျပင္က ပိုလာဝက္ဝံမ်ားလည္း မ်ိဳးတုန္းလုေနေလၿပီ။ ပင္ဂြင္းမ်ားလည္း ေဆာ့စရာ ေရခဲျပင္မ်ား အရည္ေပ်ာ္လို႔စိတ္ညစ္ေနၾကေပမည္။ အစားထိုးေလာင္စာမ်ား၊ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္ အျပည့္အဝအသုံးခ်မႈ၊ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအင္သုံးကားမ်ား၊ သစ္ပင္စိုက္ပ်ိဳးမႈ၊ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းမွ စြမ္းအင္ ျပန္လည္ အသုံးခ်မႈ၊ ေလရဟတ္မ်ား၊ ေရလႈိင္းစြမ္းအင္ စသည္တို႔မွာ မျဖစ္မေနလုပ္ေဆာင္ရမည့္ ကိစၥမ်ားျဖစ္လာေလၿပီ။ တုိင္းစ္မဂၢဇင္းကပင္ ဒီလအတြက္ မ်က္ႏွာဖုံးတြင္ သုံးေနၾကအနီေရာင္အစား အစိမ္းေရာင္ေျပာင္းသုံးေနၿပီ။ အစိမ္းေရာင္သည္ ကမၻာသူကမၻာသားတို႔အတြက္ မရွိမျဖစ္အေရးပါေနေၾကာင္း သတိေပးလွ်က္ရွိေနသည္။

သမုဒၵရာျပာျပာထဲတြင္ေမ်ာပါေနေသာ ပလတ္စတစ္ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္မ်ားမွာလည္း ခန္႔မွန္းေျခ တစ္မိုင္ပတ္လည္ကို ေလးေသာင္းေျခာက္ေထာင္မက ရွိလာသည္။ ဒါေတာင္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က စစ္တမ္းအရျဖစ္သည္။ ပလတ္စတစ္အိတ္သည္ လူသားမ်ားအတြက္မ်ားစြာအသုံးဝင္သည္။ သို႔ေသာ္ စနစ္တက်စြန္႔ပစ္မႈမရွိလွ်င္ သဘာဝတရား၏ရန္သူျဖစ္လာသည္။ ပင္လယ္ထဲတြင္ေမ်ာပါကာ စားမိသည့္ငါးမ်ား အစာအိမ္ထဲေရာက္၍ အဆိပ္သင့္ကာ ေသေစႏိုင္သည္။

ကားမ်ားမွာလည္း တစ္ေန႔တစ္ျခားတိုးပြားလာေနသည္။ ဘန္ေကာက္ရွိယာဥ္ထိန္းရဲ ၁၄၅ ေယာက္သည္ သားဖြားႏွင့္မီးယပ္သင္တန္းဆင္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ မတန္တဆပိတ္သည့္လမ္းမ်ား၌ ေမြးလူနာပါလွ်င္အေရးေပၚကူညီႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ ၄င္းတို႔အိတ္ထဲတြင္ ကေလးမီးဖြားသည့္ ကိရိယာတန္ဆာပလာမ်ား အျမဲတေစ အဆင္သင့္ ပါဝင္သည္။ ဖီးခ်က္ဆိုသည့္ ထိုင္းယာဥ္ထိန္းရဲတစ္ေယာက္တည္းကပင္ သူ႔ ရဲသက္တမ္းတေလွ်ာက္ ကေလးကိုးေယာက္ခန္႔ေမြးဖြားေပးခဲ့့သည္။ ထိုမွ်ကားမ်ားျဖင့္ ျပြတ္သိပ္ေနေသာ ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္သည္။ ကားမ်ားသည့္အခါ ကားမ်ားမွထြက္သည့္ ကာဗြန္မိုေနာ့ဆိုဒ္မ်ားလည္း ေလထုထဲတြင္ စိမ့္ဝင္မႈမ်ားျပားလာသည္။ ေနမွလာေသာ ခရမ္းလြန္ေရာင္ျခည္မ်ားကို လူသားမ်ားအတြက္ အကာအကြယ္ေပးေနေသာ ကမၻာ့အိုဇုန္းလႊာသည္ ထိုဓာတ္ေငြ႕မ်ားႏွင့္မတည့္။ ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စရွိပုံရသည္။ သို႔ေသာ္ လူႀကီးမင္းမ်ားေျပာသလို Weather မေကာင္းလွ်င္ျဖဳတ္လဲ၊ အိုဇုန္းလႊာမေကာင္းလွ်င္လည္း အလႊာသစ္ႏွင့္ အစားထိုးကုသမရသည္မွာခက္ေနသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ တိုယိုတာကဲ့သို႔ေသာ ဂ်ပန္ကားကုမၸဏီမ်ားအပါအဝင္ အားလုံးမွာ ကာဗြန္ဒိုင္ေအာက္ဆိုဒ္ တတ္ႏိုင္သမွ်နည္းပါေသာ ပိုမိုေကာင္းမြန္သည့္ ဟိုင္းဘရစ္ကားေမာ္ဒယ္အသစ္မ်ား ထုတ္လုပ္ခဲ့၊ ထုတ္လုပ္ဆဲ၊ ထုတ္လုပ္လတၱံ႔ကာ ကမၻာေျမစိမ္းလန္းျခင္းကို ဂရုျပဳလွ်က္ရွိၾကသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္တြင္ ႏိုင္ငံျခားေငြရွာေဖြေရးအတြက္ ဆံပင္အညွပ္ခံထားရေသာ ေတာင္ကတုံးမ်ားျဖင့္ စိမ္းလန္းျခင္းကို ႀကိဳဆိုလို႔ေနသည္။

ေဇာ္ဝင္းထြဋ္၏ ခရီးသြားမီးခိုးတန္မ်ားဆိုေသာ သီခ်င္းအတိုင္း မီးခိုးအူကာထြက္ေနေသာ ေရွးေဟာင္းကားမ်ားျဖင့္ တစ္ၿမိဳ႕လုံးတြင္ “ေဟာင္းေပမယ့္ ေကာင္းေနဆဲဆိုေသာ” ဂႏၱဝင္ရသကိုေပးစြမ္းလို႔ေနသည္။ ကားပါမစ္အသစ္မ်ားကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ ပိတ္ဆို႔ထားေသာေၾကာင့္ ကားေစ်းမ်ားႀကီးရာတြင္ ကားတိုးပြားမႈႏႈန္းကို လည္း ကန္႔သတ္ၿပီးသားျျဖစ္ေနသည္။ စည္းကမ္းတက် မစြန္႔ပစ္ေသာ လူတစ္ခ်ိဳ႕၏ ၿပီးစလြယ္စရုိက္ေၾကာင့္ ပလတ္စတစ္ႀကြပ္ႀကြပ္အိတ္မ်ားမွာ စကၠဴပန္းမ်ား ေဖြးေဖြးလႈပ္သလို လွပေနသည္မွာ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားမွအစ ကမ္းေျခရွိေသာင္ျပင္မ်ားအဆုံးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ အက္ဒီဆင္ကို ဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးကို ေခြ်ေခြ်တာတာသုံးစြဲတတ္ေသာ ေကာင္းမြန္သည့္အက်င့္ရွိသည္မွာ EPC မွ ဝန္ထမ္းမ်ားက အစ ဖေယာင္းတိုင္ ကုမၸဏီမ်ား၊ အင္ဗာတာကုမၸဏီမ်ားအပါအဝင္ ေလာပိတေရတံခြန္ႀကီးအသိဆုံးျဖစ္သည္။ သြားေလသူ အက္ဒီဆင္ႀကီးမွ သိပါေလစ။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ တစ္ျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္မတူ စိမ္းလန္းေနေသာ သဘာဝတရားမ်ား အေျမာက္အမ်ားက်န္ေနေသးသည္။ ထိုအရာမ်ားအား ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ားအတြက္ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းေဆာင္ရြက္ရမည္မွာ…..

some sources: TIMES

သုည

(၁)

သူမကေမးတယ္…ဒီကဗ်ာရဲ့အဓိပၸယ္ကဘာလဲ?

သူက ျပန္ေျဖသည္။

“ကဗ်ာတစ္ပုဒ္က သုညတစ္လုံးေလ…..ဖတ္တဲ့သူဆိုတဲ့ ၁ ဆိုတဲ့ကိန္းဂဏန္းေနာက္မွာပဲ အသုံးခ်တတ္သလို အက်ိဳးရွိတာေလ” တဲ့….

ကဗ်ာေရးသူက မိမိေရးထားေသာကဗ်ာကို အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုျခင္းသည္ အႏုပညာရာဇဝတ္မႈတစ္ခုက်ဴးလြန္မႈႏွင့္ တူသည္။

ပန္းတစ္ပြင့္၏ အလွကိုအေသးစိတ္သိလိုသည့္အတြက္ ပြင့္ဖတ္တစ္ဖတ္ျခင္းကို ေျခြခ်၍ ၾကည့္သလိုမ်ိဳး…ေနာက္ဆုံးေတာ့လက္ထဲတြင္ ရုိးတံေငါင္စင္းစင္းေလးသာ က်န္ရစ္ေပမည္။ ကဗ်ာဆရာမ်ားသည္လည္း သူတို႔သီကုံးထားေသာ ကဗ်ာကို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုရွင္းလင္းျခင္း အလုပ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕တတ္ၾက။ မတူညီေသာလူမ်ား သူေရးထားေသာကဗ်ာကို မတူညီသည့္႐ႈ႕ေထာင့္ကၾကည့္ကာ သူတို႔ခံစားခ်က္အတုိင္း အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆိုသည္ကိုပင္ ေက်နပ္တတ္ၾကသည္။

(၂)

သူမက လက္ညိႈးထုိး၍ျပသည္။

ျမင္ကြင္း၌ ပိုးတုံးလုံးေလးတစ္ေကာင္ ပိုးေကာင္ဘဝေနာက္ဆုံးအဆင့္အျဖစ္ကလြတ္ေျမာက္ရန္ ႀကိဳးစား၍ သူ၏ အခြံကိုခၽြတ္ေနသည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံး နတ္ပူးသလိုတုန္ရီကာ ပိုးတုံးလုံးေလး အရမ္းပင္ပန္းေနေၾကာင္းသိသာေနသည္။

သူမက …သနားပါတယ္..အခြံကိုကူၿပီးခၽြတ္ေပးလိုက္မယ္ေနာ္…

သူဝင္တားရသည္။ ပိုးတုံးလုံးသည္ အေတာင္ပံေရာင္စုံမ်ားျဖန္႔ကာ ေပ်ာ္ျမဴးေနမည့္ လိပ္ျပာအဆင့္သို႔မေရာက္ႏို္င္ေတာ့ေပ။ ပိုးေကာင္ဘဝျဖင့္ပင္ သူ႔ဘဝနိဂုံးသတ္သြားလိမ့္မည္။ တစ္ခ်ိဳ႕အရာမ်ားသည္ သူတစ္ပါးကူညီ၍ ရရွိျခင္းထက္ ကိုယ္တိုင္ႀကိဳးစားရယူျခင္းျဖင့္ ပိုမိုအႏွစ္သာရရွိေသာ ဘဝတစ္ခုသို႔ေရာက္ရွိႏိုင္သည္။ ေလာက၌ လိပ္ျပာဘဝမေရာက္ေသာ ပိုးတုံးလုံးအေရအတြက္အဘယ္မွ်ရွိ ၿပီနည္းး?

(၃)

ရြာတစ္ရြာတြင္ အသက္အရြယ္အိုမင္းေသာ္လည္း သားသမီးမထြန္းကားေသာ လယ္သမားဇနီးေမာင္ႏွံရွိသည္။ သူတို႔သည္ ပတ္ဝန္းက်င္က လူမ်ား မိသားစုသိုက္သိုက္ဝန္းဝန္းေနသည္ကို အားက်၍ ကေလးရူးရူးေေနၾကသည္။ ေဘးလူမ်ားကလည္း သူတို႔ေတြ ကံဆိုးလွခ်ည္လားဟု စုတ္တသတ္သတ္ျဖစ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေန႔တြင္ သူတို႔၌ သားေလးတစ္ဦး ထြန္းကားလာသည္။

ပတ္ဝန္းက်င္က သူတို႔ေတြ ကံေကာင္းလွခ်ည္လားဟု ဆိုျပန္သည္။

တစ္ခါ ထိုသားေလး အသက္ရွစ္ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ ျမင္းေပၚမွလိမ့္က်ကာ ေျခတစ္ဘက္ဆာသြားျပန္သည္။

ပတ္ဝန္းက်င္က ကံဆိုးလိုက္တဲ့ အဘိုးအိုလင္မယားဟု ညည္းက်ျပန္သည္။

ဒီလိုႏွင့္ကေလးက အသက္ ၁၈ႏွစ္ျပည့္လာခဲ့သည္။ သူတို႔တိုင္းျပည္၏ စစ္ပြဲအတြက္ စစ္သားစုေဆာင္းရာတြင္ ေျခတစ္ဖက္ဆာေနေသာသူမွလြဲ၍ တစ္ရြာလုံးမွာရွိသည့္ လူငယ္မ်ား စစ္တြင္းသို႔ အတင္းအၾကပ္ေခၚေဆာင္သြားခံရသည္။

ပတ္ဝန္းက်င္ က ကံေကာင္းလိုက္တဲ့ အဘိုးအိုလင္မယားဟု ညည္းတြားၾကျပန္သည္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ကံေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္းသည္ လည္ပတ္ေနေသာ စက္ဝိုင္းတစ္ခုႏွင့္သာခပ္ဆင္ဆင္တူေလသည္။

(၄)

ေရာ့ခ္ကြ…ဟစ္ေဟာ့ပ္ကြ… ေမာ္ဒန္ကြ…ရီရယ္လစ္ဇင္ကြ…အာဆင္နယ္ကြ..မန္ယူကြ… စသည္ျဖင့္ တစ္စုံတစ္ရာ၏ လႊမ္းမိုးမႈကို ခံယူကာ ကိုယ့္အတၱေနာက္ ေရွ႕ေနလိုက္သလိို တစ္ေကာက္ေကာက္လိုက္ရင္း ပတ္ဝန္းက်င္က မတူညီေသာ အေတြးအေခၚအယူအဆရွိသူတို႔ႏွင့္ လူတို႔သည္ အားအားယားယား ရန္ျဖစ္တတ္ၾကသည္။ တစ္ကယ္ေတာ့ အာကာသယဥ္တစ္ခုခုမွ ကမၻာေျမထုဆီသို႔ ငုံ႔ၾကည့္သည့္အခါ လူဆိုသည္မွာ အစက္အေျပာက္အျဖစ္ေတာင္ ေတြ႔ရတတ္သည္မဟုတ္ေပ။ တိုေတာင္းေသာ အခ်ိန္ခဏအတြင္း ဖြင့္ထားေသာစိတ္တံခါးမ်ားျဖင့္ မနက္သစ္မ်ားကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ေဘာင္မခတ္တတ္ေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ လူသစ္၊ စိတ္သစ္၊ အေတြးအျမင္သစ္ မ်ားကိုႀကိဳဆိုသင့္သည္။ တစ္ကယ္ေတာ့ အရာအားလုံးတြင္ အေကာင္းအဆိုး အနိမ့္အျမင့္ ဒြန္တြဲေနတတ္ေလသည္။

အေမြ

လြန္ခဲ့ေသာ ၁၂ႏွစ္ခန္႔က မိမိကုိယ္ကို ေသနတ္ျဖင့္ အဆုံးစီရင္ခဲ့သူ တယ္ရီေကာ့လီ

ဆိုသည့္ အလွဴရွင္ထံံမွ အသည္းႏွလုံးကို ဆိုနီဂေရဟမ္ တစ္ေယာက္ လက္ခံရရွိခဲ့သည္။ ဂေရဟမ္ကပင္ ေကာ့တယ္၏ က်န္ရစ္သူမုဆိုးမအား လက္ထက္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ၿပီးခဲ့ေသာတစ္ပတ္က ဂေရဟမ္သည္လည္း သူ၏အလွဴရွင္နည္းတူ မိမိကိုယ္ကို ကိစၥတုံးသြားေလသည္။

အသက္ ၆၉ ႏွစ္ရွိသူ မစၥတာဂေရဟမ္အား ေဂ်ာ္ဂ်ီယာျပည္နယ္တြင္ရွိေသာ သူ၏ေနအိမ္အတြင္း၌ ႏွစ္လုံးျပဴးေသနတ္ျဖင့္ လည္ေခ်ာင္းတည့္တည့္ကိုခ်ိန္၍ ပစ္ထားေသာဒဏ္ရာရကာ ေသဆုံးေနေၾကာင္း ပုလိပ္အဖြဲ႔ကေျပာၾကားခဲ့သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏အဆိုအရ ဂေရဟမ့္တြင္ မိမိကိုယ္ကို သတ္ေသေလာက္သည္အထိ စိတ္ဖိစီးမႈလကၡဏာမ်ား မရွိဟုဆိုသည္။

၁၉၉၅ခုႏွစ္က ဂေရဟမ္၏ ကုသ၍မလြယ္ေတာ့ေသာ အသည္းႏွလုံးေရာဂါေၾကာင့္ ဆရာဝန္က အသက္ ၃၃ႏွစ္ရွိသူ ေကာ့လီ္၏ အသည္းႏွလုံးျဖင့္ အစားထိုးကာ အသက္ဆက္ရွင္ေစခဲ့သည္။ ဂေရဟမ္က ေက်းဇူးတင္မဆုံးေၾကာင္းစာမ်ားကို ေကာ့လီ္၏ က်န္ရစ္သူမိသားစုထံသို႔ စာမ်ားအဆက္မျပတ္ေရးသားကာ ဆက္သြယ္ခဲ့သည္။ ၁၉၉၇ခုႏွစ္က သူႏွင့္ ေသဆုံးသြားသူေကာ့လီ၏ မိန္းမ ရွယ္ရို အသက္ ၂၈ႏွစ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆုံခဲ့သည္။

“ကၽြန္ေတာ္သူမကို ျမင္ျမင္ခ်င္းပဲ ႏွစ္အၾကာႀကီးကတည္းကရင္းႏွီးေနသူတစ္ေယာက္လို႔ ခံစားရတယ္” ၂၀၀၆ခုႏွစ္က ဂေရဟမ္တစ္ေယာက္ သတင္းစာမ်ားသို႔ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ “ကၽြန္ေတာ့္မ်က္လုံးေတြကို သူမဆီကေနဖယ္ခြာလို႔မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ” ..၃ႏွစ္ၾကာသည့္ေနာက္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လက္ထပ္ခဲ့ၾကသည္။

ယခုဂေရဟမ္တစ္ေယာက္ ေသဆုံးေၾကာင္းသတင္းသည္ လူမ်ားစြာကို ထိတ္လန္႔ေစခဲ့သည္။ သိပၸံပညာရွင္မ်ားက ၄င္းတို႔တြင္ရွိေသာ အေထာက္အထားမ်ားအရ အစားထိုးကုသမႈ ၇၀ ေက်ာ္ေလာက္တြင္ ထိုကဲ့သို႔ အလွဴရွင္၏ ေကာင္းကြက္ဆိုးကြက္မ်ားအလိုက္ အလွဴခံသူက လိုက္၍ ေျပာင္းလဲသြားတတ္သည္ဟု ဆိုသည္။

၂၀၀၈ သႀကၤန္တြင္ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါသည္။

ခုခ်ိန္ဆို….အင္းယားလမ္းမွာလူေတြႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနေတာ့မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….သႀကၤန္မင္းသား ေဇာ္ဝမ္း၏ တူးပို႔သီခ်င္းသံေတြ ေျမသင္းနံ႔ႏွင့္အတူ လြင့္ပ်ံေနေတာ့မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….အင္းယားလမ္းႏွင့္ ျပည္လမ္းေထာင့္ ကတၱရာလမ္းေပၚတြင္ မ႑ပ္မ်ားမွစီးလာေသာေရမ်ားက စမ္းေခ်ာင္းအေသးစားျဖစ္ေန၍ ကေလးမ်ားက ေရကူးေနၾကေတာ့မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….မ႑ပ္ေပၚတြင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဒီေဂ်၏တီးလုံးမ်ားျဖင့္ ျမဴးေပ်ာ္ေနေတာ့မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို အရြယ္မေရြးလူမေရြး ေယာက်္ားမိန္းမမေရြး အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြး အလွဆုံးကိုဝတ္၍ ေနကာမ်က္မွန္စြပ္ကာ မီးသက္ပိုက္ဒဏ္၊ ေရျပင္းသည့္ပိုက္မွ ထြက္လာသည့္ေရမ်ားကို အန္တုရင္း ေရပက္ခံေနရေတာ့မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….ေနေလာင္ခံသည့္ အလွကုန္ လူသုံးကုန္ကအစ စားေသာက္စရာအဆုံး ေစ်းႀကီးေန လိမ့္မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….ဘီယာဗူးခြံေကာက္ေသာ ေရသန္႔ဗူးခြံေကာက္ေသာကေလးမ်ား ပီနံအိတ္အျပည့္ရကာ ေက်ာင္းမုန္႔ဖိုးရေတာ့မည့္အတြက္ ပီတိျဖစ္ေနေတာ့မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….ကုသိုလ္ယူသည့္လူမ်ားကလည္း ေယာဂီဝတ္စုံေလးမ်ားျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္ေနၾကလိမ့္မည္။

ခုခ်ိန္ဆို….ပိေတာက္ရနံ႔မ်ားက မနက္ခင္းတစ္ခုလုံးကို ဖုံးလႊမ္းေနလိမ့္မည္။

ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္တိုင္းက သႀကၤန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ရန္ကုန္မွာရွိသည္။

မႏွစ္က….ဒီအခ်ိန္ဆို ရႊဲရႊဲစိုေနၿပီ…

မႏွစ္က….ေဘးတြင္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္မ်ားရွိသည္။

မႏွစ္က….မ႑ပ္ေပၚကတီးလုံးမ်ားၾကား ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလုံး ေကြးေနေအာင္ က ေနၾကသည္။ ေရပက္ခံသူမ်ားကလည္း မ႑ပ္ေရွ႕ေရာက္သည္ႏွင့္ အလွည့္ၾကရင္ မႏြဲ႕ၾကစတမ္းဆိုၿပီး ေရမႈန္ေရမႊားမ်ားေအာက္တြင္ သူထက္ငါမေရာ့ေစရပဲ တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ျဖင့္ တီေကာင္မ်ားအား ဆားႏွင့္ပက္ထားသလို ႏြန္႔ေနသည္။

မႏွစ္က….ဒီအခ်ိန္ဆို မ႑ပ္ေပၚတြင္ ရွက္တာကြဲသူကြဲ၍ လဲသူလဲေနၿပီ။

မႏွစ္က….အဆင္ေျပတာရွိသလို အဆင္မေျပေသာ အေသးအဖြဲမ်ားလည္းရွိသည္။

အခုေတာ့….ငါးရက္က်ေသာ ရွားရွားပါးပါးသႀကၤန္တြင္ ေနေနၾက အခန္းက်ဥ္းထဲတြင္ရွိသည္။ ေရမႈန္ေရမႊားမ်ားမရွိ။

အခုေတာ့….ခါတိုင္းကဲ့သို႔ လုပ္ေနၾက အလုပ္တစ္ခုရွိသည္။

အခုေတာ့….ခႏၶာကိုယ္ထဲက သႀကၤန္ပိုးမ်ားက ရြထလို႔ သႀကၤန္သီခ်င္းမ်ားဖြင့္ရင္း တစ္ေယာက္တည္း ခုိးလိုးခုလုျဖင့္ ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနသည္။

အခုေတာ့….ကၽြန္ေတာ္လိုဘဝတူသူငယ္ခ်င္းမ်ားေပါင္းကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္လုပ္ေသာ သႀကၤန္ကိုသြား၍ ရေသ့စိတ္ေျဖလုပ္ေနရသည္။

အခုေတာ့….ေရပိုက္မွထြက္လာေသာေရအစား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသႀကၤန္တြင္ ကေလးမ်ားပက္ေသာေရျဖင့္ မစို႔တစိုျဖစ္ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရႏွင့္ထိေတာ့ ျမဴးရသည္။

အခုေတာ့….မ႑ပ္ေပၚတြင္ေသာက္မည့္အစား လမ္းေဘးတြင္ ဘဝတူသူငယ္ခ်င္းမ်ားျဖင့္ တစ္ခြက္တစ္ဖလားခ်ီးျမွင့္ရင္း သႀကၤန္အေၾကာင္းကို စားၿမဳံျပန္ေနရသည္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္သႀကၤန္သည္လည္း အခ်ိန္တန္ရင္ ၿပီးေတာ့လည္းၿပီးသြားေပေတာ့မည္။ သို႔ေသာ္ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဒီႏွစ္သည္ ဘဝတစ္ေကြ႔၏ သႀကၤန္မက်ရေသာ အမွတ္တရျဖစ္ရသည္။ ေနာက္ႏွစ္တြင္ေတာ့ ျပန္ႏိုင္ပါေစေၾကာင္း…

ေနာင္ႏွစ္ခါလည္း ဆီးလ႔ိုႀကိဳမည္…ေနာင္ႏွစ္လာပါမည္…လာပါမည္….

ဒီႏွစ္လိုလည္း ဆီးလို႔ႀကိဳမည္….ေနာင္ႏွစ္လာပါမည္….လာပါမည္….

သာယာေစကြယ္…သဒၵါေတြကိုကြယ္ ခြန္းဆိုလို႔ေနမယ္….

ၿပန္ပါဦးမည္…ျပန္ဦးမည္…ႏႈတ္ခြန္းဆက္ပါသည္။